Θ ακούγεται στους αιώνες των αιώνων αμήν. Θα πλέει στα φτερά των χρόνων σαν τα χάρτινα αεροπλανάκια των μαθητικών μας ψευδαισθήσεων. Ο ήλιος θα του δίνει λάμψη και χρώμα. Και οι χορωδιακές φωνές των αιχμαλώτων της βαρύτητας στη γη πολλαπλασιαστική ένταση και χαρακτήρα. Για να το ψέλνουν οι πιστοί σαν προσευχή στους ναούς των αοράτων πληγών.. Και να συνεχίζει ικανοποιημένο το ταξίδι του. Από γενιά σε γενιά.. Σεβαστείτε την αλήθεια του.. Κλείστε τα μάτια, καθαρίστε τη ψηφιακή λίγδα από τον νου κι ακούστε το ξανά. Να πλημμυρίσει μουσικά μύρα κι όνειρα αυτός. Από κείνα τα ανομολόγητα…
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου