Λόγος δύσκολος. Δύσληπτος. Άντε στο διάβολο λες και κλείνεις το ηχογόνο μέσο.. Η δημιουργική τρέλα ενός πειραγμένου μυαλού τον προκάλεσε.. Μα το ροκ άκουσμα σε κρατά δέσμιο. Η αποκόλλησή τους είναι φύση και θέση αδύνατη. Μαζί γεννήθηκαν μαζί θα πεθάνουν. Ανοίγεις τα μάτια. Για να βρεθείς αίφνης στο αντίτυπο του περιβάλλοντός του. Στα στενά όρια του δωματίου φυλακή που παίρνει το χρώμα της ζωής σου. Άσπρο. Ολόλευκο. Δίχως κοινωνικούς ή ερωτικούς «λεκέδες». Σαν τα κελιά αυτών που το σύστημα των αγορών έχει βαφτίσει τρομοκράτες. Και ξαφνικά ερωτεύεσαι το σκοτάδι. Γιατί κόντρα στη λευκή τύφλωση σου δίνει το δικαίωμα στο χρωματιστό όνειρο..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου