Και ξαφνικά ένα στείρο βράδυ πλάι
σε ένα ποτήρι με αλκοόλ συσσωρεύονται εμπρος όλα τα ΑΝ μαζί. Κι αρχίζει η νύχτα
σου να μοιάζει με δικαστική έδρα με σένα στο εδώλιο.. Αν δεν είχες τρομάξει κι
είχες δώσει χώρο για το πρώτο βήμα; Αν είχες φυλακίσει κάτω από τα βλέφαρα την
εικόνα του –της μισανοίγοντας τα υγρά χείλη στο πρώτο φιλί; Αν είχες
συγχρονίσει τη συχνότητά σου με τη δική του-της; Αν εμπιστευόσουν το ένστικτό
σου που και πως θα ήσουν τώρα; Πιέζεσαι, συνθλίβεσαι, γιατί απάντηση δεν
γεννάς. Δικαίως. Γιατί της γέννας προηγείται η εγκυμοσύνη και όχι το
ανεμογκάστρι των ΑΝ. Κι η ιστορία γράφεται με αίμα ζεστό και όχι με λόγο
υποθετικό..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου