Η ΜΑΥΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ

 Η κατεδάφιση του τείχους του Βερολίνου προκάλεσε τόσο στη δύση όσο και στην ανατολή ποταμούς λαϊκού αίματος...

Μέρκελ «Και πρόσθεσε ότι «οι αλλαγές στο σύστημα προνοίας και άλλες δεν αποτελούν δικαιολογία για το μίσος και τη βία, αλλά δίνουν κάποιες εξηγήσεις» δήλωσε παραδεχόμενη ανοιχτά το μίσος των Ανατολικογερμανών κατά της Δυτικής Γερμανίας!!

 (Έζησα και σε επίπεδο προσωπικό το μίσος όταν απο καφετέρια του Ανατολικού Βερολίνου παρακολουθούσα τον ποδοσφαιρικό αγώνα της εθνικής μας με εκείνη της Γερμανίας.. Πανηγύρισαν οι Ανατολικογερμανοί το γκολ του Καραγκούνη θαρρώ πιο έξαλλα απ' ότι οι Έλληνες!!)

Τα 28 χρόνια από την «επανένωση» της Γερμανίας, δηλαδή την ανατροπή του σοσιαλισμού στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία (ΓΛΔ) και επίσημα στις 3 Οκτώβρη 1990, γιόρτασαν χτες η γερμανική αστική τάξη και σύσσωμη η γερμανική κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού, με εκδήλωση στην κρατική όπερα του Βερολίνου.

Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις εντός και εκτός Γερμανίας υπονόμευσαν με όλες τους τις δυνάμεις την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στο ανατολικό τμήμα της χώρας, ενώ πριν την επίσημη «επανένωση» είχαν προηγηθεί διαπραγματεύσεις με τον τότε Πρόεδρο της ΕΣΣΔ, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, ο οποίος είχε αναλάβει το τελικό στάδιο της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, όπως και ο τότε καγκελάριος της δυτικής Γερμανίας, Χέλμουτ Κολ.

Η ανατροπή της ΓΛΔ έφερε στο λαό κατακόρυφη πτώση του βιοτικού επιπέδου, ραγδαία αύξηση της ανεργίας (που ήταν άγνωστη στη ΓΛΔ), σάρωμα κοινωνικών παροχών και εργατικών κατακτήσεων. Αλλά και στη Δυτική Γερμανία εντάθηκε η επίθεση για τη μείωση του «εργατικού κόστους», με σειρά αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων τη δεκαετία του '90.

Ολα αυτά που η σημερινή γερμανική κυβέρνηση αποκαλεί «κοινωνικές αδικίες» αποτελούν συνέπειες της καπιταλιστικής παλινόρθωσης και της ίδιας της πολιτικής των αστικών κυβερνήσεων για ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας του γερμανικού κεφαλαίου.

Επομένως, είναι τουλάχιστον υποκριτική η «ανησυχία», που κυριάρχησε στις φετινές εκδηλώσεις εορτασμού, για την άνοδο των ακροδεξιών, νεοναζιστικών και ρατσιστικών οργανώσεων και κομμάτων, ιδιαίτερα στα ανατολικά κρατίδια.

Εξαιτίας και της απουσίας ταξικού εργατικού κινήματος, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις η «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) είναι πρώτο κόμμα και το «αντιισλαμιστικό κίνημα» «Pegida» κερδίζει υποστήριξη στην ανατολική Γερμανία, όπως έδειξαν και τα τελευταία γεγονότα στην ανατολική πόλη Κέμνιτς.

Υποκριτικές επισημάνσεις και «ανησυχίες»

Ο πρόεδρος της γερμανικής Βουλής, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, απευθυνόμενος έμμεσα στους «λαϊκιστές», σημείωσε υποκριτικά ότι η χώρα βασίζεται στον «αμοιβαίο σεβασμό», την «ανεκτικότητα» και την «άρνηση της βίας», ενώ παράλληλα ζήτησε περισσότερους κανόνες για τη μετανάστευση, δηλαδή μεγαλύτερη προσαρμογή της στις ανάγκες της αγοράς. Αναφορικά με την «επανένωση» της Γερμανίας, είπε πως από τη μία «εκπλήρωσε όνειρα», από την άλλη «προκάλεσε απογοητεύσεις», ιδιαίτερα εξαιτίας της απώλειας θέσεων εργασίας, παραδέχτηκε.

Η «επανένωση» οδήγησε σε συνταρακτικές αλλαγές, σύμφωνα με την καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ, η οποία έκανε λόγο για μια διαδικασία που εξακολουθεί να αποτελεί «πρόκληση». «Πολλοί έχασαν τη δουλειά τους, έπρεπε να αρχίσουν από την αρχή», είπε. «Το σύστημα Υγείας, το συνταξιοδοτικό, όλα άλλαξαν». Και πρόσθεσε ότι «οι αλλαγές δεν αποτελούν δικαιολογία για το μίσος και τη βία, αλλά δίνουν κάποιες εξηγήσεις».

Πάντως, παρόμοιες «ανησυχίες» για την κοινωνική συνοχή της χώρας εξέφρασε και ο εντεταλμένος της γερμανικής κυβέρνησης για την πρώην Ανατολική Γερμανία, Κρίστιαν Χίρτε, μιλώντας στην «Deutsche Welle»: «Οι άνθρωποι (σ.σ. στα ανατολικά κρατίδια) αισθάνονται πολίτες δεύτερης κατηγορίας, πολλοί έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στο κράτος και στην πολιτική». «Στόχος είναι η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, κανείς να μην αισθάνεται αφημένος στην τύχη του», υποστήριξε η Γιούλια Κλέκνερ, αντιπρόεδρος της CDU (Χριστιανοδημοκράτες) και υπουργός Γεωργίας.

«Αριστούργημα»

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα έρχονται στην επιφάνεια η δράση και ο ρόλος της «Treuhand» (Τρόιχαντ), της εταιρείας που ανέλαβε να προωθήσει τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και διαχειρίστηκε 14.000 κρατικές ανατολικογερμανικές εταιρείες με 4 εκατ. εργαζόμενους. Αλλες τις ιδιωτικοποίησε, σε άλλες έβαλε λουκέτο, οδηγώντας τους εργαζόμενους σε μαζική ανεργία. Αμέσως μετά τη διείσδυση των μονοπωλιακών ομίλων στα ανατολικά κρατίδια υπήρξε μια γενική μείωση του αριθμού των εργαζομένων, από περίπου 10 εκατ. την περίοδο της ΓΛΔ (στα 16 εκατ. ήταν ο συνολικός πληθυσμός) σε 6 εκατ. το 1992, δύο χρόνια μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση.
Η ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ανατολική Γερμανία παρέσχε «πεδίον δόξης λαμπρό» για τους επιχειρηματικούς ομίλους, που βρήκαν νέες διεξόδους για τα κεφάλαιά τους. Οι ιδιωτικοποιήσεις «σάρωσαν» τις επιχειρήσεις, τα εργοστάσια, τη γη, τα κτίρια, όλο τον πλούτο της χώρας, που μέχρι τότε αποτελούσε λαϊκή περιουσία.

Σύμφωνα με επίσημα κρατικά στοιχεία, με τους πρώτους νόμους της «ενοποίησης» της χώρας, τα δυτικογερμανικά μονοπώλια πήραν στον έλεγχό τους, ανάμεσα σε άλλα: 8.500 βιομηχανικά συγκροτήματα και εργοστάσια, 20.000 μικροεπιχειρήσεις, 7.500 εστιατόρια, 900 βιβλιοπωλεία, 1.854 φαρμακεία, 3,68 εκατ. εκτάρια αγροτικών και δασικών εκτάσεων, 25 δισ. τετραγωνικά μέτρα οικοπέδων και κτιρίων.
Για τα γερμανικά μονοπώλια, η «επανένωση» ήταν ...«ένα αριστούργημα», όπως τη χαρακτήρισε ο δήμαρχος του Βερολίνου, Μίχαελ Μίλερ.