Ε, όχι.. Το σχοινί τεντώθηκε και θα σπάσει.. Δεν μπορεί να περάσει στο ντούκου η αυτοκτονία ενός εκπαιδευτικού.. Κάποια παιδιά έχασαν τον δάσκαλό τους.. Τον καθοδηγητή τους. Τον μέντορά τους.. Αυτόν που τους ανοίγει τους ορίζοντες. Που τους χτίζει τα θεμέλια της ζωής τους. Για να μείνει πίσω ένας εσμός νονών της πολιτικής και της κοινωνίας.. Ε, αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό και να διέλθει γλιστρώντας στο γνωστό παραμύθι των ψυχολογικών προβλημάτων. Ποιος είναι ο ηθικός αυτουργός της πρόκλησης των προβλημάτων αυτών; Μας προέκυψαν από το πουθενά και τη χώρα του ποτέ; Αν ο σαραντάχρονος εκπαιδευτικός από την Αλεξανδρούπολη είχε προβλήματα είναι η φωτοτυπία των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο κατεστραμμένος λαός σε όλη τη χώρα. Από την Αλεξανδρούπολη ως τη Κρήτη.Εκπαιδευτικός ήταν και όχι αναλφάβητος ημεδαπός ορεσείβιος ή μετανάστης. Για να υπερβεί του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης και να κρεμαστεί στο ίδιο του το σπίτι ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι.. Κάτι που κανείς σε μια τόσο κλειστή κοινωνία δεν πρόσεξε; Ή μήπως το εντόπισε και αδιαφόρησε ή ακόμη χειρότερα το προέτρεψε.. και το γράφω επειδή αναφερόμαστε σε μια πόλη που πλέον έχει στοχοποιηθεί από τις κάνες της Ρωσίας λόγω της αμερικανικής βάσης των ελικοπτέρων που στήνεται εκεί και με τον δήμαρχό της να πρωτοστατεί στην υποδοχή της μετά βαΐων και κλάδων.. Κι αυτό μια μορφή αυτοκτονίας είναι..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου