ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΣΜΟΣ

Βλέπουμε χρόνια τώρα το ψαχνό του λαού να περνά με τη βαλίτσα του  νόστου στο μυαλό το κατώφλι της χώρας.. Μαζική εξορία. Το βλέμμα των παιδιών στο αεροδρόμιο τρομαγμένο. Σαν τη πρώτη μέρα στο σχολείο.  Πίσω τους η εγκατάλειψη σε μάτια στεγνά από το κλάμα. Η μάνα. Η αδελφή. Ο έρωτας. Αλλά και το θράσος της χρεοκοπημένης πολιτικής. Η εθνική δειλία. Ο κοινωνικός ατομισμός. Η αφασία. Γραικύλοι ψευτοτσαμπουκάδες . Που μετρούσαν τη σκιά τους για μπόι. Τίγκαραν τις χώρες των Βησιγότθων και των Κελτών από δημιουργικά μυαλά. Άδειασε η δική μας.. Με τη μία.. Άσπρος πάτος από το γλυκό κρασί της νιότης. Για να μείνουν τ' άσπρα μαλλιά πίσω στη προσμονή με τις ράγες του τρένου τους να μαζεύουν συνεχώς.. . Παρίσια Μόναχα Βερολίνα Ρώμες Εδιμβούργα Βρυξέλλες Άμστερνταμ Στοκχόλμες Λονδίνα Κοπενχάγες. Ως τα Τόκια τις Σιγκαπούρες και τα Μπουένος Άϋρες. Για να μετράμε δημιουργικές απουσίες. Με μια γενιά που φορτώθηκε σε βάρκα για να ταξιδέψει στις  θάλασσες των τάνκερ. Ο ορισμός του εξοστρακισμού. Αντέστε στο διάβολο λακέδες.. Κι εσείς κι όσοι σας υπερασπίζονται ακόμη.. Σας σιχάθηκα..