ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΑΝΤΙ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

 

 Από τη Δευτέρα πιάνουν δουλειά οι ... επόπτες της ζωής μας..

 

 

Πίσω από τα πανηγύρια της κυβέρνησης ότι «βγαίνουμε από τα μνημόνια», ότι «η χώρα επιστρέφει στην κανονικότητα» και ότι «τελειώνει επιτέλους η εποπτεία», κρύβεται η σκληρή πραγματικότητα που διαμορφώνει για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς η αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου, όπως αυτή εκφράζεται με τις Οδηγίες, τις κατευθύνσεις, τις Συνθήκες της ΕΕ, τους νόμους και τις πολιτικές αποφάσεις των κυβερνήσεων, με ή χωρίς μνημόνια.

 

Αυτά τα «μνημόνια διαρκείας» του κεφαλαίου και της ΕΕ θα είναι εδώ και την «επόμενη μέρα». Υπηρετούν την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων και γι' αυτό αποτελούν «στενό κορσέ» στα δικαιώματα και στις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού σε όλα τα κράτη - μέλη, ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους αντιθέσεις και τους διαφορετικούς ρυθμούς στο ξεδίπλωμα της αντιλαϊκής πολιτικής.

Σε κάθε περίπτωση, η εποπτεία, οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, οι περικοπές σε δαπάνες που σχετίζονται ακόμα και με στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες, θα συνεχιστούν και μετά την τυπική λήξη των μνημονίων, όπως προβλέπεται από τις συμφωνίες και τις Συνθήκες της ΕΕ, που δεσμεύουν την κυβέρνηση και όλα τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα.

Είναι γνωστό ότι από τη Δευτέρα 20 Αυγούστου τίθεται σε ισχύ ο μηχανισμός της «ενισχυμένης εποπτείας» (Enhanced Surveillance), που έχει ενεργοποιηθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Πρακτικά, αυτό σημαίνει εφαρμογή των ειδικών διατάξεων του Κανονισμού (472/2013) της ΕΕ για την «ενίσχυση της οικονομικής και δημοσιονομικής εποπτείας των κρατών - μελών στη ζώνη του ευρώ».

Το καθεστώς της «ενισχυμένης εποπτείας» θεσμοθετήθηκε το 2013, στο φόντο της καπιταλιστικής κρίσης, ενώ ενεργοποιήθηκαν ή αναβαθμίστηκαν και άλλοι μηχανισμοί.

Σήμερα, σε συνθήκες αναιμικής ανάκαμψης αλλά και κλιμακούμενης αβεβαιότητας για την πορεία της οικονομίας στην ΕΕ και παγκόσμια, το «εργαλείο» αυτό, που εγκαινιάζεται για πρώτη φορά στην περίπτωση της Ελλάδας, αποκτά ευρύτερο και πιο δραστικό ρόλο στην παρακολούθηση της αντιλαϊκής πολιτικής, μέσω τριμηνιαίων «αξιολογήσεων» από τα όργανα της ΕΕ και της Ευρωζώνης.