ΤΑΞΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

Άλλο και πάλι τούτο .. Με αφορμή τα σαρκαστικά και κακεντρεχή σχόλια (κακώς κάκιστα) στο διαδίκτυο για τον άδικο θάνατο του 34χρονου υιού Σωκράτη Κόκκαλη από τη πρέζα περάσαμε στο άλλο άκρο.. Βγήκε ένας κατά δήλωσή ντοκυμαντερίστας κι αφού κατακεραύνωσε όλους όσους αγνόησαν τον θάνατο βεβηλώνοντας το πρόσωπο, έγραψε ένα μελό και κοινότυπο κείμενο πως τάχα ο θάνατος είναι για όλους ίδιος και πως χτυπάει τα παιδιά της εξάρτησης ανεξαρτήτως αν είναι πλούσια και φτωχά.. Τι ξέχασε να μας πει ο νεαρός νομίζοντας πως επειδή η γενιά του καταγράφει συνεχώς απολίτικες μαλακίες είμαστε όλοι χαχόλοι;
Ταξική διαφορά υφίσταται και στον θάνατο αγαπητέ. Και κυρίως πριν από αυτόν. Τα παιδιά από το λούμπεν προλεταριάτο που έχουν εμπλακεί με τον διάβολο της κόκας -τα βαποράκια- περιμένουν επί έτη πολλά για να γίνουν δεκτά στις ομάδες απεξάρτησης. Και στο μεταξύ καταλήγουν με τη σύριγγα στη φλέβα ή τη πρέζα στο ρουθουνι σε κάποια εγκαταλειμένη κατοικία ή οικοδομή. Αντιθέτως με τα παιδιά της άρχουσας τάξης που επιλέγουν ακόμη και σε ποια αρκεί να το αποφασίσουν.

 Και βεβαίως ναι.. Ένας ικανός αριθμός απογόνων της ολιγαρχίας έχει ή είχε δοσοληψίες με την άσπρη σκόνη και ο λόγος είναι προφανής. Έχουν την ικανότητα αγοράς της πρεζοδόσης τους γι αυτό και τους προσεγγίζουν οι έμποροι του θανάτου. Ναι σ αυτούς που δεν άγγιξες στο κείμενό σου αναφέρομαι που μερικοί σεσημασμένοι από την σπείρα τους-οι δολοφόνοι των παιδιών τους δηλαδή- σουλατσάρουν στα σαλόνια εκάλης της βούλας ή του ψυχικού.

Μάθε επομένως τα όρια από την εξής διάκριση. Άλλο είμαι πλούσιος κι άλλο έχω λεφτά..

Και κάτι τελευταίο. Ναι ο πονος για κάθε γονιό ανεξαρτήτως της οικονομικής του κατάστασης είναι ανείπωτος γιατί σπάει η ιεραρχία. Μόνο που οι γονείς του Σωκράτη Κόκαλη θα τύχουν έστω ενός ίχνους αμβλυνσής του γιατί έχουν τη δυνατότητα μεταφοράς του νεκρού γόνου τους στα πάτρια εδάφη.

Αν ο μη γένοιτο συνέβαινε  σε μένα επί παραδείγματι, πιθανόν να μην το μάθαινα ποτέ και να πετούσαν το παιδί μου σαν ψόφιο σκυλί αγνώστου πατρός.. Κι αυτό προσδιορίζει φλουφλη τη ταξική διαφορά.. Και για να σου επισημάνω μια ακόμη ειδοποιό διαφορά που αφορά στο δημοκρατικό ήθος. Ακολουθεί όλόκληρη η ανακοίνωσή σου..  



Ολόκληρο το κείμενο:

«Πέθανε ο γιός του Κόκκαλη και υπάρχει κόσμος που είναι σχεδόν χαρούμενος που πέθανε ενας άνθρωπος 34 χρονών. Υπάρχει κόσμος που θεωρεί οτι οποιοσδήποτε ειναι γιός ή κορη πλούσιας οικογένειας είναι εξ ορισμού κακός και του αξίζει η οποιαδήποτε ατυχής κατάληξη.
Υπάρχει κόσμος που αγνοεί οτι οι εθισμοί ή η δυστυχία δεν έχουν ταξικό χαρακτήρα, υπάρχει κόσμος που γελάει με τον θάνατο ενος ανθρώπου που δεν ήξερε και που δεν είχε ιδέα τι βάρος μπορεί να κουβαλούσε λόγω του ονόματός του ή του τρόπου με τον οποίο μεγάλωσε. Υπάρχει κοσμος που χαίρεται με την δυστυχία των άλλων λες και ο θάνατος οποιουδήποτε μπορει να καλυτερεύσει την δική του ζωη.
Υπάρχει κοσμος πολύ τοξικός και το μέσο αυτό (το fb) ειναι το ιδανικό γήπεδο για να παίξει την μπάλα του.
Και κάτι ακόμα. Επι δύο χρόνια, για τις ανάγκες ενος ντοκιμαντέρ, παρακολουθούσα απο κοντά παιδιά σε απεξάρτηση. Είδα παιδιά απο φτωχές οικογένειες, απο πλούσιες, παιδιά που μεγαλώσανε καλά και παιδιά που μεγαλώσανε δύσκολα. Τραβούσαν όλα ενα γολγοθά και ηταν στιγμές που ένιωθα πολύ μικρός απέναντί τους. Κανείς δεν ξέρει πως θα τα φέρει η ζωή, ποιος κοντινός του θα βασανιστεί απο δαίμονες, εθισμούς και δυστυχίες και αν ο ιδιος θα γλιτώσει.
Ομως χαρά δεν μπορεί κανείς να αντλεί απο τη δυστυχία των αλλων. Δεν πρέπει, ειναι λάθος, ειναι βάρβαρο και πολυ σκληρό».
Ανδρέας Λουκάκος