ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΕΚΑΝΕΣ

Κάποτε όταν ο τρίτος μου γιος ηταν περίπου έξη ετών μου υπέβαλλε ένα ερώτημα φονικό παρουσία της μητρός του! Μόλις είχε περάσει διασκεδάζοντας ένα από τα φανταστικά σαββατοκύριακα στο σπίτι του κατά μια δεκαετία μεγαλύτερου αδελφού του στο Χολαργό και ενθουσιασμένος καθώς ήταν με ρωτά στο αυτοκίνητο: 


Μπαμπά γιατί αφού η Βάσω-η μητέρα του αδελφού του- είναι τόσο καλό κορίτσι τη χώρισες; Τέζα ο καμπούρης !! Η μητέρα του κέρωσε και με κοιτούσε στα μάτια. Σε μερικά δευτερόλεπτα συνήλθα και του απάντησα για να πάρω εμπρός στην εμβρόντητη μάνα του την εξής απάντηση: 

Καλά της έκανες!! 

Σε μερικές ημέρες υπέβαλα το ερώτημα σε μια φίλη και γνωστή ανα το πανελλήνιο καθηγήτρια ψυχολογίας του καποδιστριακού αλλά και σε διάφορους φίλους ψυχολόγους και ψυχίατρους ένας δε εξ αυτών ιδιαίτερα προβεβλημένος και καλός φίλος. 

Οι εξηγήσεις που μου δόθηκαν ήταν βγαλμένες από την αποστείρωση των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων. «Ξέρεις Ευγένιε έπρεπε να του εξηγήσεις πως καμιά φορά οι άνθρωποι δεν συμφωνούν μεταξύ τους και πως έτσι οι δρόμοι τους χωρίζουν» και άλλα παρόμοια κλισέ  που έχετε ακούσει κι εσείς πέρα από το αν σε έδερνε η μαμά σου μικρό.. (προσωπικά με σάπιζε τρεις ημερησίως κι εγώ ήξερα πάντα το γιατί.. εκείνη όχι.. ξύλο προληπτικό!!).. 

Τα παιδιά όμως δεν καταλαβαίνουν από αυτά. Ζητούν απαντήσεις άμεσες σαφείς και λιτές. Τι του απάντησα κι έχει γίνει βίραλ στα αμφιθέατρα; Κάτι πάρα πολύ απλό. Εκμεταλλευόμενος τον υπερτροφικό σε αυτές τις ηλικίες εγωισμό του είπα: 

Αν δεν την είχα χωρίσει δεν θα είχες γεννηθεί εσύ!! 

Πόσο απλό φαίνεται τώρα και πόσο δύσκολο ήταν να το συνθέσεις εκείνη τη στιγμή. Πως μου ήρθε ; Ακούγοντας ένα τραγούδι. Το ΑΝ με τη Δήμητρα Γαλάνη. Για να σκεφθώ πως τελικά η ιστορία δεν γράφεται με τα ΑΝ αλλά με το αίμα της καρδιάς.. Και κυρίως: Δεν παραγράφεται γιατί έτσι αρχίζει η αφαιρετική διαδικασία ώσπου στο τέλος θα αμφισβητήσεις την ίδια την ύπαρξή σου