ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ

Ευγένιος Ανδρικόπουλος
 

Ξεκίνησαν τα σενάρια κατασκοπευτικής φαντασίας που φυσικά για να καταστούν από μύθοι πραγματικότητα εμπλέκουν το προφανές: Τον Ιβάν Σαββίδη και τις οικονομικές του δραστηριότητες ως αιχμή του Ρωσικού δόρατος στην Ελλάδα και την ήδη εκπεφρασμένη αντίθεση της Ελληνικής Εκκλησίας στην αναβάθμιση της Ουκρανικής από το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως αυτοκέφαλης. 

Στην υπόθεση που θυμίζει Χολυγουντιανό κινηματογράφο παρεισφρύει και ο εκκλησιαστικός παράγοντας της Κύπρου δεδομένου –κι αυτό είναι αλήθεια- πως είναι συνεταίρος του Κυπριακού κράτους, ο οποίος και στη βάση του επερχόμενου πλούτου από τους υδρογονάνθρακες, δεν είδε με καλό μάτι την άλωση κάποιων μητροπόλεων από το Πατριαρχείο της Μόσχας. 

Και ως κατακλείδα προστίθενται τα συλλαλητήρια εθνικού ή εθνικιστικού περιεχόμενου για το Μακεδονικό που κατά το σενάριο είναι επιχορηγούμενα από τα μέλη των προαναφερθέντων ομάδων. 

Οι θέσεις ή και οι δράσεις αυτές αποτέλεσαν το πρωτογενές υλικό για να ν’ αναμιχθούν στο μίξερ της κατασκοπείας νεφρά με αρχίδια έτσι ώστε να στοιχειοθετηθεί το επικίνδυνο ολίσθημα κατά των Ρώσων διπλωματών, που μας ωθεί στην απροσδιοριστία του ιμπεριαλιστικού χάους. 

Τι επιμελώς αποκρύπτεται; 

Ο Αμερικανικός παράγοντας – λέγε με Πάιατ- ο οποίος: Αφού αποσταθεροποίησε την Ουκρανία με συνέπεια να ακρωτηριαστεί αυτή χάνοντας την Κριμαία, αντιπαρατίθεται τώρα γεωστρατηγικά με τον Ρωσικό παράγοντα στα Βαλκάνια, χρησιμοποιώντας ως μοχλό ένα κράτος ισχαιμικό –την Ελλάδα- που από καιρό έχει υποστεί πολιτικό κοινωνικό και οικονομικό φαλιμέντο, αποτέλεσμα του οποίου είναι η διοικητική αποδόμησή του. 

Τι αυτό σημαίνει; 
Πως δεδομένων των εξαγορών της λαϊκής περιουσίας του από ανώνυμους ομίλους της αλλοδαπής, δεν γνωρίζει ποιος κατέχει πόσο και τι εντός των εδαφών του. 

Έτσι ακόμη και αν από κάποια υπολείμματα της επί της ασφάλειας διοίκησής του, είχε τη δυνατότητα η πολιτική ηγεσία να πληροφορηθεί τι ακριβώς συμβαίνει εντός των ορίων της κατ’ επίφαση κυριαρχίας της, αδυνατεί να το πράξει, αφού αυτά έχουν άμεσα συνδεθεί με τις σκοτεινές υπηρεσίες των επικυρίαρχων. Δηλαδή τις  Αμερικανικές. 

Για να μαθαίνει αποκλειστικά τις αλήθειες που βολεύουν τα δικά τους αυτιά. 

Είναι πλέον προφανές πως μια εκ των υπερατλαντικών think tanks τους σέρνει στο χείλος της αβύσσου. Στην δημόσια αντιπαράθεση με την αρκούδα δηλαδή για την οποία ο Γερμανός στρατηγός Μπίσμαρκ είχε πει πως : 

Όποιος σηκώσει όπλο κατά της αρκούδας πριν πυροβολήσει θα πρέπει να είναι σίγουρος πως θα την σκοτώσει. Διαφορετικά είναι νεκρός και περιμένει τον ληξίαρχο να του το επιβεβαιώσει. Το διαπίστωσαν οδυνηρά τόσο ο Ναπολέων όσο και ο Χίτλερ. 

Γιατί κρετίνοι πρέπει να το υποστούμε χάριν της ευρωατλαντικής συμμαχίας κι εμείς;