ΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ

 

 ΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ

Τώρα ως έλλην έκλεισα.. Τα είδα όλα !! Θεατής μουσικής εκδήλωσης στη Καβάλα ανέβηκε στη σκηνή κι έφτυσε τον μαέστρο γιατί απέδιδε έργα Μπαχ και όχι έλληνα συνθέτη !! Δεν ξέρω αν υπαινίσσετο τον Σφακιανάκη ή τον Ρέμο επί παραδείγματι αλλά άφησε άναυδο το φιλοθεάμον κοινό..

Μια γυναίκα ήταν τρίτης ηλικίας η οποία όταν επιτίμησε τον μαέστρο γιατί διάλεξε γερμανό και όχι έλληνα πήρε την πρέπουσα απάντηση αλλά πολύ αμφιβάλλω αν την κατάλαβε αν και ήταν σε άπταιστα ελληνικά.. Η μουσική κυρία μου δεν έχει πατρίδα της είπε.. Ούτε και ιδιοκτήτη έγραψε πριν από χρόνια σοφά ο Βάρναλης. Όταν το έργο ξεφύγει από τα χέρια του είναι ιδιοκτησία όλων των λαών και των ανθρώπων προσθέτω εγώ. Σε ποια γλώσσα όμως να μιλήσεις για να σε καταλάβουν τα ακροδεξιά κατάλοιπα του στείρου εθνικισμού που αν επικρατούσαν θα είμασταν ακόμη στην εποχή των σπηλαίων για ν αποφύγουμε τη ..μόλυνση από ξένες επιρροές; Είναι αυτά τα ίδια που ενώ στο σπίτι τους απολαμβάνουν τη βολή των αλλότριων πολιτισμικών επιτευγμάτων –από τον φούρνο μικροκυμάτων ως το αυτοκίνητο- στο δρόμο βγάζουν την ελληνική σημαία και την ανεμίζουν σα σερβιέτα.. Ως εκεί φτάνουν οι καλλιτεχνικές ανησυχίες της ακροδεξιάς..