Η ΜΑΡΦΙΝ ΚΙ Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ

 
 Ανωνύμου του Έλληνος


Το πρότεινε σοβαρά, κυρίως πατερναλιστικά, κάτι σαν εθνική υποχρέωση και βάλε, ο Κούλης, εκκολαπτόμενος θαλαμοφύλακας της Αποικίας, εσχάτως εκπαιδευόμενος ταχύρυθμα από τον Αμερικανό πρεσβευτή, από τον τοπάρχη του αληθινού αφεντικού της Γκραικυλίας. Οκτώ χρόνια μετά την... ανεξιχνίαστη δολοφονία των τραγικών απεργοσπαστών της ΜΑΡΦΙΝ να στηθεί μνημείο να τιμηθεί η θυσία. ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΗ!


Μόνο στην μόνη σκλαβωμένη χώρα της Ευρώπης και σχεδόν όλου του κόσμου, στο πανάθλιο προτεκτοράτο του Δ’ Γερμανικού Ράιχ, της κατ’ ευφημισμόν Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην πατρίδα γερμανοτσολιάδων και άλλων εντεύθεν του 1946 δοσίλογων, μόνο εδώ αρμόζει, θα πιάσει τέτοια άγαλμα, στήλη αναθηματική, αναμνηστική πλάκα, αψίδα θριάμβου ή όποια άλλη μορφή πάρει τέτοια κατάπτυστη ενέργεια, που υπόσχεται ο Κούλης.
 
Πότε ξεστόμισε την πρόταση; Λίγες μέρες από την σφαγή του Λαντλό, μιας από τις συγκλονιστικότερες σελίδες του ελληνικού εργατικού κινήματος και μάλιστα στην μητρόπολη του καπιταλισμού! Συμπτώσεις της ζωής, που ως γνωστόν... εξυφαίνει τις μέγιστες και ωραιότερες συνωμοσίες. Για όσους δεν ξέρουν την σφαγή του Λαντλό . Τηλεγραφικά: Περίπου 800 Έλληνες δουλεύουν στα ανθρακωρυχεία Ροκφέλερ στο Λαντλό του Ν. Κολοράντο. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1913 κηρύσσεται μεγάλη, πολύμηνη απεργία. Από τους 13.000 εργαζόμενους απεργούν 11.000. Πρωτοπόροι οι Έλληνες με ηγέτη τον Λούη Τίκα (Ηλία Σπαντιδάκη 1886 - 1914), οργανωτή της Ένωσης Ανθρακωρύχων των Η.Π.Α. Την δεύτερη μέρα του Πάσχα, στις 14 Απριλίου 1914, η Εθνοφρουρά πυρπολεί την εργατική κατασκήνωση και σκοτώνει πισώπλατα τον Λούη Τίκα. Πάνω από 50 μετανάστες απεργοί νεκροί εκ των οποίων 17 Έλληνες...

Ακόμα δεν καταλάβατε την διαφορά; Σήμερα στην έδρα του Ιμπεριαλισμού και του Κεφάλαιου τιμούν τον Λούη Τίκα (από τότε υπάρχει άγαλμα), ενώ εδώ εντέλλονται μνημείο του απεργοσπάστη. Θα πείτε, τώρα πια είναι για τα μάτια του κόσμου. Πολύ σωστά, αλλά εδώ δεν έχει... μάτια ο όχλος! Αφήνουμε τον Μάη του 1936, τον Τάσο Τούση (1906 - 1936), τους νεκρούς στην Θεσσαλονίκη.

...Λεπτομέρειες! Πρωτίστως δεν καλύπτουν τις ανάγκες των ραγιάδων για πλαστικούς ήρωες. Μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Κάθε όχλος έχει τους ήρωες, που του αξίζουν! Με τον τρόπο του αποχαυνωμένου σκλάβου: Δυο στρατιωτικοί, που μπαίνουν παράνομα σε γειτονική χώρα, ένας τραγικός πιλότος, που στουκάρει στην επιφάνεια της θάλασσα εξ αιτίας απώλειας προσανατολισμού, τρεις τραγικοί απεργοσπάστες, που το αφεντικό με την θέλησή τους κλειδώνει στην τράπεζα. Πού κατάντησε η γη τόσων αληθινών ηρώων! Πλήρης έκπτωση ιδανικών, αξιών και συνειδήσεων για το βολεμένο ζωντόβολο, που στρώνει την λεωφόρο προς τον πίθηκο!