Η ΒΕΒΗΛΩΣΗ

 Ανωνύμου του Έλληνος

Ο όχλος των ραγιάδων βαυκαλίζεται με... ήρωες! Αρκεί να μην είναι από το δικό του σπίτι! Μαζεύτηκε η πολιτική σαβούρα της Γκραικυλίας στην κηδεία του σμηναγού Γιώργου Μπαλταδώρου να κάνει φιγούρα.

Και δώσ’ του οι τηλεοράσεις, δηλώσεις της μάνας, της γυναίκας, του ξαδέλφου, της συμπεθέρας, του φίλου του τραγικού πιλότου. Από κάτω, βαποράκια του Δ’ Ράιχ, οι λεγόμενοι κατ’ ευφημισμό δημοσιογράφοι, αλαλάζουν σε Μέσα Μαζικής Εξαχρείωσης (Μ.Μ.Ε.) και Μέσα Κοινωνικής Μαλακίας (Social Media):


«Συγκλονίζει»! «Κόβει την ανάσα» (με τόσες κομμένες ανάσες, έπρεπε να είναι ακατοίκητη η Αποικία)! «Ανατριχιαστικές λεπτομέρειες»! «Κατέρρευσε η σύζυγος» (να πέταγε από χαρά;) κι άλλες, ίδιες σε κάθε περίσταση κοινοτοπίες. Δεν ρωτάμε τις δημοσιολογικές μαριονέτες αν βαριούνται, που λέγε κάθε βράδυ στον όχλο τις ίδιες παπαριές. Με αληθινή, όμως, συντριβή απευθύνουμε τον λόγο στους οικείους κάθε αδικοχαμένου:

Πώς αντέχετε, να έχετε χάσει το αγαπημένο σας πρόσωπο και να σαλιαρίζετε με κλάματα και κραυγές στα βοθροκάναλα; Μα δεν ντρέπεστε, δεν έχετε τσίπα, να βγαίνετε στις οθόνες και να σκυλεύετε την μνήμη του ακριβού απόντα, που δεν έχει ακόμα κρυώσει, για να κερδίσετε πέντε λεπτά δημοσιότητας, που σας αναλογούν;

Μα δεν καταλαβαίνετε ότι σας εκμεταλλεύεται ασύστολα η ραδιοτηλεοπτική μαφία; Είναι ο πόνος σας μεγάλος, βαθύς κι ανείπωτος; Χίλιοι λόγοι επί πλέον, για να τον υπομείνετε σιωπηλοί και να μην παίζετε το παιχνίδι της ξενόδουλης εξουσίας, πολύ περισσότερο όταν είναι αυτή, που σας σκότωσε, ως ηθικός αυτουργός, το αγαπημένο πρόσωπο! Λέει μια κρητική μαντινάδα:

«Το να πονάς και να το λες, αυτό δεν είναι πόνος
 φθάνει να κλαις και να πονάς και να το ξέρεις μόνος»!

Μήπως νομίζετε ότι από όλον αυτόν τον κομματικό συρφετό, που σας περιτριγυρίζει προς ίδιον πολιτικό όφελος, σε δυο μήνες θα θυμάται κάποιος εσάς και τον τραγικό απόντα; Πώς δεχόσαστε να μετατρέπεται σε εμπορικό προϊόν το σκήνωμα του αγαπημένου σας νεκρού ή σε άλλες περιπτώσεις η καταστροφή, που συμβαίνει σε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού; Δώσ’ του ηλίθιες διαφημίσεις εν μέσω δακρύων και σπαραγμού, υποκρισία μαζί με τυμβωρυχία για την μεγάλη βραδινή κονόμα, μια και το δράμα στην Γκραικυλία έχει μεγάλη κατανάλωση.

Μήπως νομίζετε ότι από όλον αυτόν τον κομματικό συρφετό, που σας περιτριγυρίζει προς ίδιον πολιτικό όφελος, σε δυο μήνες θα θυμάται κάποιος εσάς και τον τραγικό απόντα; Πώς δεχόσαστε να μετατρέπεται σε εμπορικό προϊόν το σκήνωμα του αγαπημένου σας νεκρού ή σε άλλες περιπτώσεις η καταστροφή, που συμβαίνει σε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού; Δώσ’ του ηλίθιες διαφημίσεις εν μέσω δακρύων και σπαραγμού, υποκρισία μαζί με τυμβωρυχία για την μεγάλη βραδινή κονόμα, μια και το δράμα στην Γκραικυλία έχει μεγάλη κατανάλωση.

Η καταναλωτική ψύχωση, το ευπώλητο προϊόν της προσωπικής και της μαζικής δυστυχίας πάει φούστα - μπλούζα με την εθνικοπατριωτική μαστούρα, γιατί ο όχλος θέλει για απολαμβάνει το θέαμα στην οθόνη και στον καναπέ του λέγοντας με άφατη ανακούφιση: Τί ωραία, που δεν είμαι στην θέση αυτού του καημένου! «Κάθε χωριό-γράφει ο Ν. Καζαντζάκης- θέλει τον τρελό του κι αν δεν τον έχει τον φτιάχνει». Κάθε όχλος και αποικία θέλει ήρωες και αν δεν τους έχει, τους κατασκευάζει η εξουσία στις οθόνες. Πλήρης διαστρέβλωση, όχι η μοναδική. Ένα τραγικό πρόσωπο, ένα αεροπορικό δυστύχημα στην υπηρεσία του χυδαίου, από τα μαλλιά τραβηγμένου αντιτουρκισμού, της χυδαίας πατριδοκαπηλείας.

Με την πάνω από τριάντα πέντε έτη εμπειρία μας στο στρατιωτικό ρεπορτάζ, λέμε ότι είναι ανθρώπινο λάθος, ίσως σε συνδυασμό με απώλεια προσανατολισμού (vertigo). Ως αρχηγός του ζεύγους μαχητικών έδωσε εντολή να πέσουν πιο χαμηλά και εν μέσω έλλειψης ορατότητας και απώλειας προσανατολισμού χτύπησε στην επιφάνεια της θάλασσας. Ευτυχώς, ο άλλος πιλότος δεν ακολούθησε και πήρε ύψος. Ο έσχατος διάλογος των δυο χειριστών επιβεβαιώνει τα περί ανθρώπινου λάθους και vertigo.