ΠΥΞΙΔΑ ΠΡΟΣ ΚΩΠΗΛΑΤΕΣ ΤΗΣ ΕΟΚΙΚΗΣ ΓΑΛΕΡΑΣ
Ειδικά για την «αγορά εργασίας», στις «κατευθυντήριες γραμμές» ορίζεται πως «τα κράτη μέλη θα πρέπει να ενθαρρύνουν διαφανείς και προβλέψιμους μηχανισμούς καθορισμού των μισθών, που επιτρέπουν τη δυνατότητα ανταπόκρισης των μισθών στις εξελίξεις της παραγωγικότητας». Με τον τρόπο αυτό, τη θέση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας καταλαμβάνουν οι «μηχανισμοί καθορισμού των μισθών», οι οποίοι θα πρέπει να «ανταποκρίνονται» στην παραγωγικότητα.
Αναλύοντας το περιεχόμενο αυτών των μηχανισμών, γίνεται φανερή η στρατηγική του κεφαλαίου για μόνιμο χτύπημα των Εθνικών και των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων, αφού ο καθορισμός των μισθών θα γίνεται λάστιχο στο όνομα των «οικονομικών επιδόσεων», ανάλογα με την περιφέρεια, τους τομείς, ακόμα και τις εταιρείες!
Οπως χαρακτηριστικά τονίζεται: «Οι εν λόγω μηχανισμοί θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις διαφορές ως προς τα επίπεδα δεξιοτήτων και τις αποκλίσεις όσον αφορά τις οικονομικές επιδόσεις ανά περιφέρειες, τομείς και εταιρείες».
Αντίστοιχα, για τη διαμόρφωση του «ελάχιστου μισθού», ως κριτήριο ορίζεται η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου (στο όνομα τάχα της δημιουργίας θέσεων εργασίας), ενώ ως «γραμμή» για τον προσδιορισμό του ορίζονται τα όρια της φτώχειας!
«Τα κράτη - μέλη και οι κοινωνικοί εταίροι θα πρέπει να διασφαλίσουν επαρκή επίπεδα ελάχιστου μισθού, λαμβάνοντας υπόψη τις επιπτώσεις τους στην ανταγωνιστικότητα, τη δημιουργία θέσεων εργασίας και τη φτώχεια των εργαζομένων», αναφέρεται χαρακτηριστικά...
«Απασχολησιμότητα» και «ευέλικτη συνεχής κατάρτιση»
Αντίστοιχα είναι τα κριτήρια που καθορίζονται για την εκπαίδευση και την κατάρτιση του εργατικού δυναμικού. Οι «κατευθυντήριες γραμμές» ορίζουν πως «τα κράτη - μέλη, σε συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους, θα πρέπει να προωθήσουν την παραγωγικότητα και την απασχολησιμότητα με σωστή παροχή κατάλληλων γνώσεων, δεξιοτήτων και ικανοτήτων καθ' όλη τη διάρκεια της εργασιακής ζωής, που ανταποκρίνονται στις τρέχουσες και μελλοντικές ανάγκες της αγοράς εργασίας».
Με απλά λόγια, μιλούν για εκπαίδευση και για κατάρτιση που θα προσαρμόζει τον εργαζόμενο (ή μάλλον τον... «απασχολήσιμο») σε όλη του την εργασιακή ζωή στις διαρκώς μεταβαλλόμενες ανάγκες των μονοπωλίων, διασφαλίζοντας παράλληλα υψηλή παραγωγικότητα ως συστατικό στοιχείο για τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.
Στο πλαίσιο αυτό, κεντρικό ρόλο επιφυλάσσουν στην αντίστοιχα προσαρμοσμένη μαθητεία: «Τα κράτη - μέλη θα πρέπει να ενισχύσουν τη μάθηση με βάση την εργασία στο πλαίσιο των συστημάτων τους, επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης, μεταξύ άλλων μέσω ποιοτικών και αποτελεσματικών θέσεων μαθητείας (...) Θα πρέπει να βελτιώσουν και να αυξήσουν την προσφορά και την αξιοποίηση της ευέλικτης συνεχούς επαγγελματικής κατάρτισης».
Μεταφράζοντας και εδώ την ευρωενωσιακή ορολογία, αυτό που προωθούν είναι η «ευέλικτη», χωρίς δικαιώματα, διαρκής κατάρτιση και επανακατάρτιση των εργαζομένων, η οποία θα συνδυάζεται με σκληρή και φθηνή εργασία, όπως και με τη διαρκή κινητικότητα, τις συνεχείς αλλαγές επαγγέλματος και κλάδου εργασίας, ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες του κεφαλαίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου