ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΕΝ ΑΙΘΡΙΑ (;) ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΔΟΕΑΠ

 

ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΕΝ ΑΙΘΡΙΑ (;) ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΔΟΕΑΠ

Η ιστορία σε τίτλους για να μην κουράζω.. Έλαβα το επικουρικό μου κατά 50% μειωμένο και ψάχνοντας πίσω του τον Σύριζα ήρθα σε μετωπική με τον ΕΔΟΕΑΠ. Στις εξηγήσεις που ζήτησα ακαριαία το λογιστήριο μου απάντησε στεγνά: 


Έχετε μια οφειλή 3,850 ευρώ από το 2009 και το ταμείο σαν πεινάσει τα παλιά τεφτέρια πιάνει για όλους.. Ποια όμως ήταν η οφειλή; Το έτος 2009 εντοπίστηκε εντελώς τυχαία από την σπουδαία ακτινολόγο του ταμείου μας ΑΝΕΥΡΥΣΜΑ ΚΟΙΛΙΑΚΗΣ ΑΟΡΤΗΣ 6,5 ΕΚΑΤΟΣΤΩΝ !! Εννέα ώρες χειρουργείο. 

Δεύτερη βαρύτερη εγχείρηση μετά εκείνη της ανοιχτής καρδιάς. Σε σχίζουν στα δύο σαν ώριμο καρπούζι. Η διάγνωση: ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΧΘΕΣ !! 

Με την πρώην σύζυγο ιατρό άρχισε η αγωνιώδης αναζήτηση αγγειοχειρουργού εμπιστοσύνης και η διαδικασία των πολλαπλών διαγνωστικών εξετάσεων προετοιμασίας για το χειρουργείο. Δεδομένης της ιατρού συζύγου και της σοβαρότητας της κατάστασης (οι πιθανότητες να αποδημήσω κατά τη διάρκεια της εγχείρησης ήταν σημαντικές) γνώμη δεν είχα πλην μιας που την κατέθεσα ως αρνησικυρία. 

ΕΓΩ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΑΡΧΗΣ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΣΕΡΧΟΜΑΙ ΠΟΤΕ. 

Τελικά επελέγη ένα καθηγητής αστέρι στο ΠΕΠΑΓΝΗ Ηρακλείου Κρήτης. Η εγχείρηση επέτυχε με τον ασθενή να μην πεθαίνει αλλά αντιθέτως χαίρει πλήρους υγείας. Βιολογικής αλλά όχι και οικονομικής. 

Από το ταμείο και ορθά για πρώτη φορά εγκρίθηκε συνοδός υπό την τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία πως αφού αυτός εγκρίνεται για την αλλοδαπή δεν είναι δυνατόν να αποκλείεται για την ημεδαπή. Έλαβα έτσι ως προκαταβολή 7,500 ευρώ με τις υποχρεώσεις της οικογένειας να μπαίνουν όλες στην αναμονή.

Η παραμονή μου στην Κρήτη διήρκησε 19 ημέρες με την σύζυγο και το ανήλικο παιδί μου να έχουν καταλύσει σε ξενοδοχείο. Το σύνολο των νοσοκομειακών αξιώσεων ήταν 2,500 ευρώ. Τα παραστατικά που προσκόμισα στο ταμείο ήταν ύψους κατ’ αυτούς περίπου 4,000 ευρώ. Εγώ πλέον δεν θυμάμαι. 

Η αμοιβή του γιατρού (που τον πιέσαμε αφόρητα κι εγώ και η σύζυγος να τη λάβει) για την οποία φυσικά και δεν υπήρχαν παραστατικά, ήταν πέντε χιλιάδες ευρώ. Της αναισθησιολόγου που δεν επέτρεψε στον πόνο να με πλησιάσει ούτε και μετα-χειρουργικά 2,500 ευρώ κι επειδή τα αρνιόταν πεισματικά, της τα προσφέραμε δια μέσου ενός δώρου. Σύνολο περίπου 14 χιλιάδες ευρώ. 

Και τώρα κρατηθείτε. Μια αντίστοιχη εγχείρηση σε οποιαδήποτε ιδιωτική κλινική θα κόστιζε από σαράντα ως πενήντα χιλιάδες ευρώ ως έξοδα παραμονής με την αμοιβή ενός απλού γιατρού και όχι καθηγητή στα 18 χιλιάδες ευρώ. Δηλαδή κοντά στα 65 με 70 χιλιάδες ευρώ.

 Όταν η τερατώδης διαφορά  έγινε αντιληπτή  από το τότε διοικητικό συμβούλιο με κατέστησαν ως παράδειγμα και ψήφισαν ομόφωνα οικονομική ενίσχυση για όσους νοσηλεύονται όπως εγώ σε δημόσια νοσοκομεία.. Ο λόγος ήταν απλός. Δεν υπήρχαν παραστατικά για τις αμοιβές των γιατρών και θα έπρεπε οι ασφαλισμένοι να καλυφθούν.. 

Έτσι απαλλάχθηκα των υπόλοιπων παραστατικών που στη συνέχεια δεν διεκδίκησα. Ήρθε όμως το επόμενο διοικητικό συμβούλιο το οποίο αδόκιμα και στη βάση ενός επιδόματος που πήρα από το ταμείο αλληλοβοηθείας της Ένωσης (καμιά σχέση με τον ΕΔΟΕΑΠ), ανακάλεσε την απόφαση του προηγουμένου, απαιτώντας μου τα παραστατικά που δεν είχα διεκδικήσει και είχα απομακρυνθεί χρονικά από αυτά. ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΙ ΚΕΡΑΤΑΣ ΚΑΙ ΔΑΡΜΕΝΟΣ.. 

Εξοικονόμησα από το ταμείο μου περίπου 50000 ευρώ και αυτό για να με ανταμείψει με παρασημοφορεί σήμερα εννέα χρόνια μετά με την κατάσχεση του επικουρικού μου.. Τι σας λέει αυτό; Πως έσπρωχναν τον κόσμο στις ιδιωτικές κλινικές στις οποίες μπαίνεις και βγαίνεις δίχως να βάλλεις το χέρι στη τσέπη.  Τα φορτώνεις όλα στον ασφαλιστικό σου φορέα. 

Επιφυλάσσομαι έτσι παντός νομίμου δικαιώματός μου που αφορά την αποκατάσταση της ζημιάς όχι μόνον της σημερινής αλλά και εκείνης που υπέστην  εννέα χρόνια πριν