ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΗΣ

Ήταν τα πάντα εκτός από μαλάκας...


Ευγένιος Ανδρικόπουλος


Τον Κουρή μπορεί να τον γνώριζαν πολλοί, ελάχιστοι όμως τον ήξεραν.. Μεταξύ αυτών και εγώ. Ριψοκίνδυνος τυχοδιώκτης φύση και θέση εδραιώθηκε εκδοτικά σε μια εποχή όπου ουδείς τολμούσε να το επιχειρήσει, απέναντι σε εκδοτικά θηρία εμπορευόμενος κυρίως ένα πολιτικό σκάνδαλο. Τα Λακόστ ενός αστού και ευγενούς πολιτικού. Του Γιώργου Ράλλη. Και διά μέσου αυτού κάτι πολύ πιο σπουδαίο.. Το πολιτικό συναίσθημα από το 20% των αναλφάβητων  και το τσαλακωμένο -από τη μόλις εκπεσούσα σε αιματηρές τραγωδίες χούντα- ηθικό της μεγάλης μάζας των μικροαστών. 


Ήρθε ο Γιώργος από το πουθενά για να εδραιωθεί με την Αυριανή ως ο Ρομπέν των φτωχών. Στη πραγματικότητα εκμεταλλεύτηκε την αντιδεξιά λαχτάρα  για μια καθολική ανατροπή σε ό,τι ο βουλευτής της ΕΡΕ Ροδόπουλος είχε περικλείσει μέσα στον όρο δεξιά. Το καθεστώς που κατά τον ίδιο στηριζόταν στους γνήσιους ορεσείβιους αναλφάβητους, τους «μυαλοκαμμένους»  από την χρόνια προπαγάνδα του κομμουνιστικού φόβου μικροαστούς και το κεφάλαιο. Το βέβαιο είναι πως δεν το έκανε συνειδητά. 

Υπήρξε ένας αμόρφωτος αλλά εξαιρετικά οξυδερκής άνθρωπος που όπως μου είπε ένα βράδυ, παρ’ όλ’ αυτά και κόντρα στις δικές μου αντιλήψεις, δεν είχε ανοίξει ούτε σελίδα από ένα βιβλίο. Ωστόσο εκείνη τη στιγμή αυτός ήταν ο εργοδότης μου κι εγώ ο υπάλληλός του. Ίσως αν είχε ανοίξει τα πράγματα θα ήταν πολύ καλλίτερα γι αυτόν και πολύ χειρότερα για μας. Αφού γρήγορα θα μετασχημάτιζε το ψιλικατζίδικο σε σούπερ μάρκετ σαν το συγκρότημα  Λαμπράκη. Ως εξ αυτού ο Κουρής δεν υπήρξε διαπλεκόμενος με την ακριβή έννοια του όρου και μη σας παραμυθιάζουν. 

Διαπλεκόμενα συμφέροντα έχουν όλοι όσοι κατέχουν Μίντια και ταυτοχρόνως μετοχές σε ομίλους και τράπεζες. Τις γνωστές δηλαδή οικονομικές αλλαξοκωλιές. Ωστόσο στο πυρήνα της εκδοτικής δράσης ίδιος ήταν με όλους. Και αν κάπου διέφεραν οι άλλοι ήταν στην αισθητική διαχείριση των πολιτικών και οικονομικών θεμάτων. Τους χρησιμοποιούσε και τον χρησιμοποιούσαν. Εκείνοι αυτόν για τη λάτζα. Αυτός εκείνους για εκδοτικές ακροβασίες του.. 

Προχωρούσε σε ευκαιριακές συμμαχίες αναλόγως πότε με τον έναν πότε με τον άλλον που δεν είχαν πάντα οικονομικό υπόβαθρο. Μην εκπλήττεστε.. Αυτός ήταν. Αναλόγως του πως είχε ξυπνήσει το πρωί. Όπως όταν επί παραδείγματι διαγνώστηκε από το εκδοτικό κατεστημένο ο κίνδυνος Κοσκωτά με τις 24ώρες του– που ως τραπεζίτης δεν έκανε τίποτα πλέον αυτών που σήμερα κυκλοφορώντας ελεύθεροι και ως σωτήρες παρέδωσαν για τη τραπεζική ληστεία τον λογαριασμό στον λαό- τον Κουρή επιστράτευσαν για να τον χτυπήσουν. Αρχικά. Επειδή μετά μπήκε στη μάχη το βαρύ πυροβολικό των εκδοτών. Το συγκρότημα και η Ελευθεροτυπία. 

Μυριζόταν το χρήμα ιδία το πολιτικό ως λαγωνικό και το κυνηγούσε στη βάση της λογικής του ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Τα έδωσε όλα στις πολιτικές μάχες για τον Ανδρέα Παπανδρέου που όμως δεν του έκανε ποτέ τη τιμή μιας επίσκεψης στο συγκρότημά του και ήταν το μεγάλο καρφί στα πλευρά του αυτό. Γιατ’ ήταν  εξαιρετικά συναισθηματικός και κυκλοθυμικός. Ωστόσο τα τίναξε όλα στον αέρα εκεί προς το 94-95 όταν ο Μίκρος της Εθνικής του αρνήθηκε δάνειο κατόπιν εντολής της Μιμής.. 

Σε μια εποχή της μεγάλης σύγκρουσης για τη δημαρχία της Αθήνας μεταξύ Τρίτση και Μελίνας, εγώ είχα ταχθεί με το δελτίο μου αναφανδόν στο πλευρό της Μελίνας με τον Κουρή αμέτοχο.. (Σημειώνω εδώ παρενθετικά πως ποτέ μα ποτέ δεν επενέβη έστω για να αφαιρέσει ή να προσθέσει έναν συμπλεκτικό σύνδεσμο στα κείμενα του δελτίου. Όστις έχει ενστάσεις ενώπιόν σας ο υπεύθυνος  κι αν δεν βρείτε εμένα απευθυνθείτε στον Λάμπρο τον Παπαγεωργίου). 

Εμφανίστηκε τότε η Ντόρα και του ζήτησε υποστήριξη του Τρίτση. Δυσαρεστήθηκε όμως από την απάντησή του, που ήταν μεν θετική, αλλά για τις πληρωμένες διαφημίσεις, ενώ εκείνη είχε εστιάσει στο δελτίο ειδήσεων και στις γκρίζες. 

Τότε και προς τιμήν του της είπε πως δεν επεμβαίνει γιατί κάτω-στο στούντιο εννοούσε- είχε εμένα που είμαι, καθώς με χαρακτήριζε συχνά, τζόρας. Διώξε τον του παρατήρησε με κυνισμό εκείνη. Να το κάνω αλλά αν μου φέρεις κάποιον που να μου κουβαλάει όσα λεφτά μου φέρνει αυτός την αποστόμωσε.. 

Μόλις έφυγε με ξέρανε. Εντάξει ρε Ευγένιε, τα λεφτά λεφτά, αλλά κι ο λαός σε ποιον θα στηριχθεί αν το στρίψουμε εμείς; Που σήμαινε ότι: Διατηρούσε ακόμη κάποια ίχνη της λαϊκής του καταγωγής. 

Όμως όποιος στον καπιταλισμό λειτουργήσει σοσιαλιστικά είναι καταδικασμένος σε ναυάγιο. Τα συναισθήματα σε αυτό το επίπεδο δεν είναι βασικό και απλώς εν ανεπαρκεία αγαθό. Έχουν καθυποταχτεί Το επιτάσσει η επιβίωση. 

Πρόκειται περί ενός ατέρμονος επιχειρηματικού πολέμου με τον οποίο αν δεν εξοικειωθείς στη θέα του αντίπαλου αίματος θα βρεθείς ξαφνικά να πνίγεσαι στο δικό σου. Μεταλλάσσεσαι έτσι σε άγριο θηρίο που συχνά πυκνά δεν ορρωδεί ούτε εμπρός στην ανοιχτή σπλήνα των πρώτου βαθμού συγγενείας του.  Μπήκε για τα καλά στη συνέχεια ο Κουρής  στη κόλαση του κεφαλαίου που ο ένας διάβολος τρέφεται από τον άλλο όταν έχουν προηγουμένως ξεκάνει από κοινού τον λαό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το πάρκινγκ του Μεγάρου Μουσικής.. 

Ο Λαμπράκης που δανειοδοτείτο αφειδώς με θαλασσοδάνεια από τις τράπεζες, είχε προχωρήσει στη κατασκευή του αλλά βρέθηκε ξαφνικά ενώπιον  της  συστοιχίας δενδρυλίων του «οικολόγου» που ακούει στο όνομα Αλαφούζος και που για δικούς του λόγους του επιτίθετο καθημερινά από την Καθημερινή..  Είχε τότε παρακαλέσει εγγράφως τη συμπαράσταση του Κουρή ο Ψυχάρης και δείχνοντάς μου το γράμμα με ρώτησε αν θα ήθελα να μετάσχω. Νόμιζε πως η υπογραφή του Ψυχάρη θα με συγκινούσε.. Δεν είχα κανένα απολύτως λόγο αφού δεν ήταν δικός μου ο πόλεμος. 

Κι ενώ ο πόλεμος κρατούσε μήνες έχοντας προεκταθεί σε υπόγειους τραπεζικους δανεισμούς κι εγώ είχα από το συγκρότημα Κουρή αποχωρήσει, θυμήθηκε ο Γιώργος την ιστορία με τον κρητικό αρχιτέκτονα.

 Επρόκειτο για ένα τύπο που μετά έναν χρόνο από την καπιταλιστική παλινόρθωση στις λαϊκές δημοκρατίες με πλησίασε στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου για να μου παγώσει το αίμα στις φλέβες ζητώντας μου να ενημερώσω τον Κουρή πως μπορούμε να συμμετέχουμε στην αρπαγή του Ρουμάνικου εμπορικού στόλου!! Αφού φυσικά λαδώναμε τους υπουργούς της νέας Ρουμανικής κυβέρνησης. 

Το είχα αναφέρει στον Κουρή- αυτόν αφορούσε η πρόσκληση- με την υποσημείωση πως εξακρίβωσα ότι ο αρχιτέκτονας έχει άκρες και αν τον ενδιαφέρει να πάει στο Βουκουρέστι να τον βρει.. Διαφορετικά θα ενοχλούσε τον ιδιοκτήτη του SKY. «Να πας εσύ μου είπε τότε κι αν είναι σοβαρό θα έρθω». Και το είπε έχοντας βέβαιη την άρνησή μου. Γιατί προφανώς δεν τον ενδιέφερε αφού απόφευγε κάθε ανάμειξη σε επενδύσεις πέρα κι έξω από τις εκδόσεις.   

Το θέμα έκλεισε εκεί..  Προς το παρόν.. Επειδή μετά από χρόνια και κατόπιν της πρόσκλησης Ψυχάρη για συμπαράσταση στο χώρο στάθμευσης του Μεγάρου Μουσικής εξαπέλυσε την οξύτατη και άνευ αποχρώσας αιτίας δημοσιογραφική εκστρατεία κατά του «οικολόγου»... Καλούσε άκουσον άκουσον- τον έλληνα εισαγγελέα να επέμβει γιατί ο Αλαφούζος είχε λαδώσει δύο Ρουμάνους υπουργούς και είχε αρπάξει τμήμα του ρουμάνικου εμπορικού στόλου!! 

Το πράγμα ήταν για το εγχώριο σύστημα προφανώς φαιδρό – κατά ποιο νομικό έρεισμα θα καταδιωκόταν ο Αλαφούζος στην Ελλάδα- αλλά αναδεικνυόταν η τεράστια πολιτική του αξία στην οποία δεν έδωσε σημασία κανείς. Πως λεηλατούντο στη ψύχρα και με την συνενοχή των κατά τόπους δωσιλόγων οι λαοί των πρώην σοσιαλιστικών χωρών από το διεθνές κεφάλαιο. Τέτοιες ώρες τέτοια λόγια σε τέτοιο τόπο… 

Σταματώ εδώ σε αυτά τα επιδερμικά παραδείγματα που η αναφορά τους έγινε για να επισημανθεί πως ο Γιώργος Κουρής ήταν ένας άξεστος αγροίκος με ένστικτα άγριου ζώου αλλά: . Σκότωνε όμως όταν πεινούσε έστω και αν σε κάποιες περιπτώσεις το έκανε  κατά βάρβαρο τρόπο.. Αντιθέτως των άλλων που ως πολύχρωμα ερπετά και προκειμένου να αυξήσουν τον πλούτο τους, δηλητηρίαζαν συνειδητά μια ολόκληρη κοινωνία, αφού προηγουμένως την είχαν αποπλανήσει με την ελκυστική αισθητική τους.. 

Χρόνια μετά το κοινή συναινέσει διαζύγιό μας με φιλοξένησε στη βίλα του στον Μαραθώνα για να διαπιστώσω πως είχε πλήρως μεταλλαχτεί Το μόνο που παρέμενε ίδιο ήταν οι διατροφικές του συνήθειες. Το γεύμα του ήταν μια παραδοσιακή χωριάτικη σαλάτα με γνήσια προϊόντα. 

Ενεργός παρέμενε και η μικροβιοφοβία του γιατί εξακολουθούσε να απολυμαίνει τα χέρια του αν συστηνόταν δια χειραψίας με κάποιον. 

Αυτό όμως που έχρηζε πολιτικής απολύμανσης ήταν ολόκληρος ο εκδοτικός  χώρος αλλά και οι απόψεις του μόνο που αν εμπαινε επικεφαλής σε αυτή τη σταυροφορία θα βυθιζόταν οικονομικά. Και ο Γιώργος Κουρής μπορεί να ήταν τα πάντα εκτός από μαλάκας..