Ο ΠΡΕΖΟΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΙΝΑΚΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΙΚΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΘΕΛΕΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ..

 Ο ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΑ ΠΡΕΖΟΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΙΝΑΚΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΙΚΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΘΕΛΕΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ..

Το μονίμως σκυθρωπό πρόσωπο του Οσκαρ Γκαρθία βγάζει στο γήπεδο και η ομάδα του. Χλωμή, άνευρη, νευρική. Τι κι αν πέρασαν τρεις εβδομάδες από το προηγούμενο παιχνίδι. 

Τι κι αν υπήρχε χρόνος για να δουλευτούν κάποια πράγματα στην προπόνηση και να γεμίσουν οι μπαταρίες. Τίποτα δεν άλλαξε κι ας είχε προηγηθεί το άνετο πέρασμα σε βάρος του -ήδη υποβιβασμένου- Πλατανιά. Απέναντι σε μια ομάδα καλά στημένη που είχε νεύρο και τσαγανό, οι «ερυθρόλευκοι» για μία ακόμη φορά τα βρήκαν μπαστούνια.

Δέχθηκαν ένα γκολ από στημένη φάση που δεν πρέπει να μπαίνει ούτε σε σχολικό πρωτάθλημα, με έναν αντίπαλο να παίρνει την κεφαλιά ανάμεσα σε Μποτία και Οφόε κι ενώ είχαν μπροστά τους άλλα 90 λεπτά (συν τις καθυστερήσεις) για να ανατρέψουν το σκορ, το μόνο που κατάφεραν ήταν να ισοφαρίσουν με την ψυχή στο στόμα.


Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι οι παίκτες του Ολυμπιακού προσπάθησαν. Δεν μάτωσαν για τη νίκη, αλλά δεν ήταν κι αδιάφοροι. Κράτησαν τη μπάλα στα πόδια τους, κυνήγησαν δυναμικά όλες τις μονομαχίες, πίεσαν, έχασαν ευκαιρίες, βρήκαν μπροστά τους κι έναν εξαιρετικό Επασί, ο οποίος όπως και στο αντίστοιχο ματς του «Καραϊσκάκη» κατέβασε τα ρολά.

Το ζήτημα είναι ότι φάνηκαν για μία ακόμη φορά οι τεράστιες αδυναμίες σε ομαδικό επίπεδο. Καμία συνοχή, κανείς αυτοματισμός, καμία συνεννόηση, παράλληλο ποδόσφαιρο και στα τελευταία λεπτά σέντρες και... γεμίσματα. Βαράτε βιολιτζήδες. Ούτε μια δομημένη επίθεση που θα χτιστεί και θα τελειώσει σωστά, ούτε καθαρό μυαλό, ούτε μια κομπίνα, τίποτα. Η παρηγοριά της στατιστικής που θέλει τους Πειραιώτες να κυριαρχούν σε όλες τις κατηγορίες μοιάζει με ασπιρίνη σε ό,τι αφορά το συνολικό πρόβλημα.