Ναι είμαι βαθύτατα υλιστής.. Κάτι σαν γιος της επιστήμης που απαιτεί την επανάληψη του πειράματος για να πειστεί. Κι όμως. Στο άκουσμα αυτής της θεϊκής μελωδίας, βγαλμένης από τον πανανθρώπινο πόνο της μητέρας που θρηνεί τον γιο της, παραλύω. Σκορπίζομαι.. Και στάλες εφάλμυρης θλίψης κατηφορίζουν ανεξέλεγκτα από τους δακρυγόνους αδένες. Ιδία σήμερα. Τώρα.. Που εκατομμύρια μάνες του κόσμου τούτου στέκουν σαν παγωμένα τηλεοπτικά πλάνα πάνω από τα άψυχα σπλάχνα τους γιατί σπάζοντας την ιεραρχία έδυσαν πρόωρα στις θάλασσες της Μεσογείου. Που εκατομμύρια μάνες πνιγμένες από το κλάμα ξεριζώνουν στα αεροδρόμια της Ελλάδας και αλλαχού τη καρδιά τους, καθώς ξεριζώνεται η ψυχή της ψυχής τους. Που εκατομμύρια μάνες στον κόσμο παραδίδουν ξεψυχισμένες το πνεύμα και τους γόνους τους στα ιδρύματα της ψευδεπίγραφης ελεημοσύνης των καπιταλιστών. Γιατί εκατομμύρια μάνες στον κόσμο αρνούνται τους βλαστούς που κυοφορούσαν επειδή κόντρα σε αυτές η ιστορία κοιλοπονούσε τα αποφώλια ιμπεριαλιστικά τέρατα. Γ@μ# το μ&ν$ της συφιλιδοειδούς μήτρας που τους πέταγε..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου