Follow me (ακολούθησέ με)

Οι διασκευές σπανίως διεισδύουν στις ψυχές μας. Ιδία όταν αυτές αφορούν απόπειρες παρέμβασης σε υψιπετείς συνθέσεις. Μια όμως από τις φωτεινές εξαιρέσεις είναι το  μαγικό «πείραγμα» του αλησμόνητου Ντέμη Ρούσου στο «aranjuez mon amour». Προηγουμένως το στόλισε με σταγόνες από μια ασημένια νύχτα για να προκαλέσει τις νοσταλγικές σταγόνες του πόνου στα μάτια μας. Αποδείχθηκε έτσι πως το συναίσθημα δεν προκύπτει καθ’ υποχρέωση από την ωδειακή αποστείρωση μιας συμφωνικής ορχήστρας. Και κυρίως ότι είναι πιο πραγματικό από την πραγματικότητα. Φτάνει να ξύσει κάποιος την επιφάνεια  για να συναντηθεί με τις σκιές των ανεκπλήρωτων ονείρων. Θ’ αγαπηθεί τότε το τραγούδι πιότερο και από τη μουσική αφού αίφνης θ αφυπνίσει μια ζωή σε λήθαργο βαθύ.  ‘Ωσπου στο τέλος δεν θα είναι ευκρινές ποιος έδωσε ζωή σε ποιον. Το τραγούδι στην υπνώτουσα  ζωή ή η ζωή στο τραγούδι..