ΠΑΣΧΟΥΝ ΟΙ ΚΟΥΒΑΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΣΤΟΚΧΟΛΜΗΣ ;

ΠΑΣΧΟΥΝ ΟΙ ΚΟΥΒΑΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΣΤΟΚΧΟΛΜΗΣ ; 

Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης // 

(Σύνδρομο της Στοκχόλμης: μια ψυχολογική κατάσταση, όπου τα θύματα απαγωγής ή άνθρωποι που παραμένουν φυλακισμένοι παρά την θέλησή τους, αναπτύσουν σχέση κατανόησης με τους απαγωγείς και παίρνουν την πλευρά των δραστών.) Δεν βρίσκουν άλλη εξήγηση τα παπαγαλάκια. 

Στον κόσμο της λάσπης και των συμφερόντων του ιμπεριαλισμού δεν βρίσκουν εξήγηση για την συνεπή συμπεριφορά των Κουβανών απέναντι στην πατρίδα τους και την Επανάσταση και το ρίχνουν στις ψυχολογικές αμπελοφιλοσοφίες.

Ο Κάστρο εξηγεί με τον μοναδικό του τρόπο πως έπεσε στο κενό παλιότερη προσπάθεια συκοφάντησης της Κούβας Ο Κάστρο εξηγεί με τον μοναδικό του τρόπο πως έπεσε στο κενό παλιότερη προσπάθεια συκοφάντησης της Κούβας

 Μετά τον θάνατο του Φιντέλ Κάστρο πριν από ένα χρόνο εξηγούσε ο ανταποκριτής της Ισπανικής καθημερινής εφημερίδας El Mundos στην Αβάνα γιατί εκατομμύρια Κουβανών περίμεναν στην ουρά για ώρες για να δείξουν τον σεβασμό τους τους και να δώσουν ένα τελευταίο χαιρετισμό στον Φιντέλ. Όπως και γιατί τόσοι πολλοί έκλαιγαν ανοιχτά στους δρόμους. Η εξήγηση για τα εκατομμύρια των πενθούντων, σύμφωνα με την El Mundo ήταν ότι ήταν θύματα του «συνδρόμου της Στοκχόλμης».

Μια άλλη τακτική πιό απλή που χρησιμοποιήθηκε από το Σουηδικό κρατικό ραδιόφωνο και την απεσταλμένη Lotten Collin ήταν ότι απλά δεν είδε κανέναν(!) να κλαίει η να περιμένει στην ουρά. Ένα χρόνο αργότερα, ο ίδιος ισπανός δημοσιογράφος υπεύθυνος ανταποκριτής για τις τοπικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν τον Νοέμβριο του 17 στην Κούβα αναλύει τα αποτελέσματα. Η ανάλυσή του είναι η εξής: «μια επαναστατική φαντασίωση που κρύβει την επιλογή της εξουσίας, που βεβαίως η ίδια την αρνείται, με την οποία σχεδόν διακόσιοι αντιπαλοί της αποκλείστηκαν».

Η El Mundo, υποστηρίζει ότι αυτοί «εμποδίστηκαν να συμμετάσχουν μετά από μια βρώμικη εκστρατεία που ξεκίνησε από τον κρατικό μηχανισμό». Η απόδειξη για αυτό λέγεται ότι είναι ένα μυστικό βίντεο που δείχνει τον Αντιπρόεδρο Μιγκέλ Ντίαζ-Canel να δίνει εντολές για τον αποκλεισμό της αντιπολίτευσης από τη συμμετοχή στις εκλογές. Κάτι που είναι καθαρό ψέμα.

 Σαυτό το «μυστικό» βίντεο εξηγεί ο Diaz Canel ότι απλά ενημερώθηκαν οι εκλογικές περιφέρειες για τον στόχο της υποψηφιότητας της αντιπολίτευσης «ώστε οι άνθρωποι να καταλάβουν το πολιτικό ρίσκο της υποψηφιότητάς τους» είπε αυτολεξεί. Μια διασκεδαστική λεπτομέρεια είναι ότι η El Mundo δεν εγκρίνει τον Αντιπρόεδρο, επειδή αυτός δεν φαίνεται να «ενδιαφέρεται να γίνει ο αντίστοιχος Γκορμπατσόφ της Κούβας». Αλλά είναι αλήθεια ότι η υποτιθέμενη «αντιπολίτευση» αποκλείστηκε;

Ας δούμε τα γεγονότα:

Όπως ορίζει ο εκλογικός νόμος έτσι, οι λεγόμενοι αντιφρονούντες παρουσίασαν τους 175 υποψηφίους τους σε 168 διαφορετικούς δήμους. Συνολικά υπήρχαν περίπου 60. 000 υποψήφιοι, από τους οποίους εκλέχθηκαν οι 16. 000. Η αντιπολίτευση είχε την υποστήριξη τόσο των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων των Ηνωμένων Πολιτειών. Αλλά στην Κούβα προτείνονται και εγκρίνονται οι υποψήφιοι από τους κατοίκους στις συγκεντρώσεις των διάφορων περιοχών. Και καμία από αυτές τις συγκεντρώσεις δεν επέλεξε κανέναν από τις 175 φυσιογνωμίες της αντιπολίτευσης».

Αυτά δεν είδε η Σουηδέζα ανταποκρίτρια

Αυτά δεν είδε η Σουηδέζα ανταποκρίτρια Η εφημερίδα El Nuevo Herald στο Μαϊάμι ισχυρίζεται ότι στο «εκλογικό σύστημα της Κούβας, η αποχή, τα λευκά και τα άκυρα θεωρούνται μη έγκυρες ψήφοι». Επίσης, άλλο ένα ψέμα.

Η εκλογική αρχή στην Κούβα κάνει ότι και στις περισσότερες χώρες στον κόσμο: καταμετρά και την αποχή, τα λευκά και τα άκυρα και αυτά περιλαμβάνονται στις στατιστικές. Αυτό δείχνει και η επίσημη ανακοίνωση ότι το 14% απείχε από την ψηφοφορία, τα λευκά ήταν 4.07% και 4,12% τα άκυρα.

Μια προσέλευση 84% σε μια χώρα που κατά τα άλλα ζει σε «αμνησία (απώλεια μνήμης) και συνολική απάθεια» εξηγεί η El Mundo. Και συμπεραίνει ότι « η συμμετοχή φέτος είναι η χαμηλότερη μετά την επανάσταση» και αυτό εξαρτάται απο την «απόγνωση που κυριαρχεί στη χώρα».

Συμπέρασμα: η απελπισία ενός λαού είναι ανάλογη με την προσέλευση. Έτσι η Κούβα έχει πολλά να μάθει από τη Χιλή, όπου η προσέλευση ήταν 47% ή την Κολομβία με 38%. Για να προσθέσω και εγώ την χώρα μας την Ελλάδα όπου η Κούβα έχει ακόμη πολλά να αποφύγει να μάθει.

Ένας από τους 175 διαμαρτύρεται λέγοντας ότι «θα μπορούσαν να έχουν κερδίσει περίπου 25 αντιπρόσωπους στην κάλπη». 25 στου 16. 000 δεν είναι φυσικά κάτι ιδιαίτερα εντυπωσιακό.

Ένας άλλος ισχυρισμός που θα μπορούσε να θεωρηθεί παράλογος σε οποιαδήποτε χώρα στον κόσμο ήταν ότι «τα ψηφοδέλτια με σημειώσεις για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος να θεωρούνται έγκυρα». Το φιάσκο των Αμερικάνων στις τοπικές εκλογές, μέσω των 175, δείχνει πως αυτό που οι Κουβανοί ονομάζουν Κουβανέζικη επανάσταση ζει βαθιά ριζωμένο στην συνειδησή τους και οι προσπάθειες του ιμπεριαλισμού πέφτουν στο κενό.
 Διασκευη απο Cubainformation.tv