Ο «σφαγέας», οι «ανθρωπιστές» και οι υποκριτές !

Ο «σφαγέας», οι «ανθρωπιστές» και οι υποκριτές ! 

  Του Βασίλη Στοϊλόπουλου

Ι. Η περιοχή Γκούτα της Ανατολικής Δαμασκού βομβαρδίζεται τις τελευταίες ημέρες ανελέητα από τον στρατό του «αδίσταχτου δικτάτορα» Άσαντ.

Οι εικόνες με τους ήδη 400 άμαχους νεκρούς έχει μπει πλέον καταιγιστικά και με δραματικό τρόπο στη ζωή μας, μέσω «έγκυρων» ΜΜΕ, τα οποία μας καλούν μάλιστα να «σταματήσουμε τη γενοκτονία του Άσαντ», προβάλλοντας ακόμα και fake-fotos (π.χ. Times). 

Στους πρωταγωνιστές της «ενημέρωσής» μας για το «αιμοσταγές καθεστώς της Συρίας» περιλαμβάνονται και πολιτικοί, όπως η Μέρκελ, που διαλαλεί ότι η συριακή κυβέρνηση «δεν πολεμά εναντίον της τρομοκρατίας αλλά εναντίον του συριακού λαού»!

Και όλα αυτά χωρίς κάποια αξιόπιστη και «σφαιρική» ενημέρωση για το τι ακριβώς συμβαίνει πράγματι στον πολύχρωμο «βούρκο» της πολύπαθης Συρίας. Χωρίς να γίνεται ευρέως γνωστό ότι για παράδειγμα η Γκούτα ελέγχεται στρατιωτικά από ένα παρακλάδι της Al Qaida (Jabhatal-Nusra) και διάφορες άλλες ριζοσπαστικές ισλαμικές ομάδες (Hayat Tahriral Sham, Ahraral Sham, Failaqal Rahman), οι οποίες απαγορεύουν τους άμαχους να εγκαταλείψουν την περιοχή. Βέβαια, ανάλογες «σκληρές» εικόνες που διαδραματίστηκαν στην ανακατάληψη της Ράκκα τον Οκτώβριο του 2017, με τουλάχιστον 2.878 νεκρούς (AtlanticCouncil) και της Μοσούλης, τον Ιούλιο του 2017, με 9 έως 11 χιλιάδες νεκρούς αμάχους (AP: 20.12.2017), δεν εμφανίστηκαν στους δέκτες μας.

Καθόλου περίεργο, αφού εκεί οι νεκροί άμαχοι ήταν αποτέλεσμα των αμερικανικών βομβαρδισμών και των θηριωδιών τους ISIS, υποστηριχτές του οποίου (σε χρήμα και σε όπλα) είναι σκοταδιστικά καθεστώτα, όπως της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ. Χώρες που διατηρούν όμως άριστες σχέσεις με τη δημοκρατική Δύση και κυρίως είναι από τους πιο πρόθυμους αγοραστές των όπλων της, αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων.

 ΙΙ. Αυτό που είδαμε με την ανακατάληψη του Χαλεπίου από τον συριακό στρατό τον Δεκέμβριο του 2016, όπου υπήρξαν 3.500 νεκροί (AtlanticCouncil,February 2017), επαναλαμβάνεται τώρα και στη Γκούτα. Γιατί η ανακατάληψη και της Ανατολικής Δαμασκού θα σημάνει ουσιαστικά και την τελική επικράτηση του Άσαντ και το τέλος των αμερικανικών και νατοϊκών στόχων, στο πλαίσιο του σχεδίου "The Day After" από τις αρχές του 2012. Σχέδιο που περιελάμβανε τη λαφυραγώγηση και διαμελισμό της Συρίας και κυρίως την κατασκευή και τον έλεγχο του «σουνιτικού» πετρελαιαγωγού που θα ξεκινούσε από τη Σαουδική Αραβία και μέσω Ιορδανίας και Συρίας θα κατέληγε στη νατοϊκή Τουρκία.

Η άρνηση του Άσαντ στο σχέδιο αυτό, έφερε, ως εκ θαύματος, τη «Συριακή Άνοιξη» και προκάλεσε την έναρξη του συριακού «εμφυλίου» και τον «πόλεμο των αντιπροσώπων», με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα και εκατομμύρια πρόσφυγες.

Συμπέρασμα : Η τυπική πρακτική των πολιτικών ελίτ και των ΜΜΕ των χωρών που έχουν εμπλακεί σε πολεμικές συγκρούσεις - και ιδιαίτερα όταν βρίσκονται μπροστά σε μια ενδεχόμενη πολιτικοστρατιωτική ήττα - είναι πάντα η ίδια :

«Δύο μέτρα και δύο σταθμά».

Οι ισχυροί θεματοφύλακες των «δυτικών αξιών» υπερασπίζονται τις αξίες τους ανάλογα με το ποιος εξασφαλίζει καλύτερα τα συμφέροντά τους. Κι αυτό πρέπει να το γνωρίζουμε καθώς, αργά ή γρήγορα, πολύ πιθανόν να το «νοιώσουμε και στο πετσί μας»!