Η ΗΠΑ αν δεν ειχαν τη κόκα κόλα , τη κινηματογραφική και κυρίως τη μουσική τους βιομηχανία , θα είχαν από καιρού φαλιρίσει.. Κι εκεί που για να σταθούν όρθιες κόβουν δολάρια πληθωρισμού και εξαπολύουν ληστρικές επιδρομές ανά τη υφήλιο προκαλώντας το άγριο μίσος των λαών, έρχεται ως δια μαγείας μια Γουΐτνεϋ Χιούστον επί σκηνής να αντιστρέψει την μαύρη εικόνα. Μια Χιούστον που παραλύει τους νευρώνες των αντιπάλων του μητροπολιτικού ιμπεριαλισμού δίχως χημικά. Όπλο μόνον τη μεταξένια της φωνή. Στιγμή που προκαλεί μελαγχολικούς συνειρμούς εξ αιτίας της σύγκρισής της με την εγχώρια μιζέρια της συντριπτικής πλειοψηφίας των χλιμίτζουρων από την show biz. Κι όχι γιατί η χώρα δεν διαθέτει αντίστοιχες φωνές. Το έχει αποδείξει κατά το παρελθόν παγκοσμίως. Αλλά γιατί η μουσική βιομηχανία θέλει πρόσωπα δίχως ειδικό ερμηνευτικό βάρος και δίχως πολιτική και κοινωνική άποψη. Πρόσωπα σαν τα γιαούρτια. Με ημερομηνία λήξης. Νιώστε έτσι το χάδι από τις Χιούστον και Κάρεϋ μήπως και δραπετεύσετε έστω για λίγο από τα δεσμά των υποχρεώσεών σας..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου