MANA ANATOΛΗ

Ω, ναι.. Ότι θεσπέσιο μας έχει προκύψει τη μάνα ανατολή είχε και έχει αφετηρία.. Εκεί γεννήθηκε ως μίξη μιας περιούσιας σύλληψης, στον πύρινο ήλιο της φωτίστηκε κι εκεί επιστρέφει.. Στα μελοποιημένα συναισθήματα της Αραβίας πήρε τα πρώτα βήματά του και στο ολοζώντανο αίμα της  τράφηκε πριν κακοποιηθεί από την πουτάνα τη δύση των σταυροφόρων και των κονκισταδόρ.. Στις στροφές της μελωδίας που ακολουθεί νιώθεις την άμμο να ξεσηκώνεται από την αύρα  που αφήνουν τα ελλειπτικά οκτάρια της λικνιζόμενης σα φίδι Μπεντουίνας. Και στα υπέροχα γαλάζια μάτια της η ανατολή της ζωής μέσα από τον ουρανό της Ανατολής.. Σαν παραμύθι.. Η μητέρα όλων των πολιτισμών πριν αλωθεί από τους φονταμεταλιστές μουσουλμάνους..