Ευγένιος Ανδρικόπουλος
Ας ιχνογραφήσουμε τη γκραβούρα της επίσκεψης Ερντογάν προκειμένου να περιγράψουμε το φόντο της επίσκεψής του.. Αρχικά δεν είναι διόλου τυχαία η χρονική στιγμή της άφιξής του δεδομένου πως: Η Άγκυρα και η Αθήνα είναι πλέον δύο κρατικές οντότητες με εντελώς διαφορετικές γεωπολιτικές επιλογές.
Η πρώτη υπό τον αναβαθμισμένο μετά την σαρωτική ανατροπή του πραξικοπήματος Ερντογάν κινείται σε τροχιά πλήρους αποδέσμευσής της από διεθνή άρματα τα οποία την έσερναν ως tender στο κατόπι τους, με την οικονομία της σε πλήρη ανάπτυξη που της επιτρέπει και τους εξοπλιστικούς της προσανατολισμούς. Απόδειξη η πρόσφατη συμφωνία για τους S400 με τη Ρωσία. Ένα πυραυλικό υπερόπλο που απαιτεί καθολική αναπροσαρμογή όλου του συνδεδεμένου με το Νάτο αμυντικού της συστήματος..
Η δεύτερη, η Αθήνα, έχει από καιρού χρεοκοπήσει, ή επί το ορθότερο υπέστη μια σχεδιασμένη από την ευρωπαϊκή λυκοφωλιά χρεοκοπία, και έχει βγει δια των συστημικών της κομμάτων στη διεθνή γύρα αναζητώντας προστάτη που μοιάζει να βρήκε στο απεχθές πρόσωπο του Τραμπ. Το γιατί είναι κάτι περισσότερο από εμφανές. Η ελίτ των ΗΠΑ έχει ως στόχο την ανάσχεση της οικονομικής αλλά και της στρατιωτικής εξάπλωσης της αρκούδας προς τη Μεσόγειο. Κάτι όμως που η Τουρκία δεν είναι διατεθειμένη να της προσφέρει μετά την υποδόρια στήριξη των Κούρδων στη δημιουργία του κράτους τους, επικαλούμενη τη συνθήκη της Λωζάνης και το άρθρο περί βίαιης αλλαγής συνόρων.
Κάπως έτσι ο Ερντογάν απέσυρε τη βάση του Ινσιρλίκ από τις Αμερικανικές εξορμήσεις κατά του ISIS ενός εχθρού που οι ίδιες οι ΗΠΑ συνέστησαν. Για να μειονεκτούν προς ώρας έναντι της Ρωσίας τόσο στο οικονομικό (οι αγωγοί φυσικού αερίου) όσο και το στρατιωτικό πεδίο. Ο ξαφνικός έρωτας της Ουάσιγκτον με την Αθήνα αυτό το υπόβαθρο είχε. Και ο Τσίπρας ως έτοιμος από καιρό παραδόθηκε.
Τους παραχώρησε επί παραδείγματι ακαριαία την Αλεξανδρούπολη ως βάση στρατιωτική και ενεργειακή (ασβεστολιθικό αέριο) αλλά και το ναυπηγείο της Σύρου για τον ελλιμενισμό και επισκευή των πολεμικών τους σκαφών. Που σημαίνει πως: η Αθήνα επέλεξε πλευρά.
Αν σε αυτά προσθέσει κανείς και την αναβάθμιση των εγκαταστάσεων της Σούδας εύκολα γίνονται αντιληπτοί οι κίνδυνοι εντός των οποίων εισέρχεται εν αγνοία του ο ελληνικός λαός. Κίνδυνοι που απορρέουν από τις ασκήσεις επί χάρτου στο Αμερικανικό πεντάγωνο για να καταλήξουν στην αναδιάταξη του Μεσογειακού χάρτη. (η ανακήρυξη της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ ήταν casus beli για τους Παλαιστίνιους) Μόνο που η ιστορία έχει διδάξει πως αυτού του τύπου οι «ανακατασκευές» προϋποθέτουν αίμα. Αίμα λαϊκό. Ένθεν κακείθεν..
Τι επομένως ζητά η αλεπού στο παζάρι; Ζητά ένα μορατόριουμ με την Αθήνα σε όλα τα επίπεδα. Και αυτό θα επιχειρήσει να το εξασφαλίσει είτε δια των απειλών της τοπικής υπερδύναμης είτε δια του γνωστού Οθωμανικού τρόπου. Λείχοντας. Και το αμείλικτο ερώτημα που τίθεται εδώ είναι ένα:
Ποιο είναι το περιθώριο ελιγμών που κατέχει η ελληνική κυβέρνηση ώστε να υπερασπιστεί ως ίσος προς ίσον τα συμφέροντα του λαού ακόμη και αν οι προτάσεις Ερντογάν είναι δελεαστικές;
Δεδομένων των ιστορικών της δεσμεύσεων αλλά και των πρόσφατων που ανέλαβαν οι ισχαιμικές πλάτες των Σύριζα Ανέλ, μηδενικό.
Και είναι αυτή η βεβαιότητα της επαπειλούμενης αποτυχίας που μου προκαλεί ανατριχίλα σε όλο μου το σώμα. Επειδή θα βρεθούμε ως προμαχώνας των Νατοϊκών στα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια απέναντι στον άξονα Ρωσίας Τουρκίας Ιράν και Συρίας βεβαίως..
Ούτε ψύλλος στον κόρφο μας..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου