ΓΡΑΨΤΑΡΧΗΔΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΟΚΑΠΗΛΕΙΑ..

  ΓΡΑΨΤΑΡΧΗΔΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΟΚΑΠΗΛΕΙΑ..

Απροσδόκητα αναπτύχθηκε ενδιαφέρουσα συζήτηση (στο facebook https://www.facebook.com/profile.php?id=100011291738142) ως προς τη διάσωση των υλικών στοιχείων από τη ζωή και το έργο τεράστιων Ελλήνων λογοτεχνών όπως ο Νίκος Καζατζάκης που τα πονήματά του έχουν μεταφραστεί τουλάχιστον σε τριάντα γλώσσες..


Δεδομένου πως ο καπιταλισμός μας έχει αλλοτριώσει σε αυτό το βαθμό που εμπρός στο κέρδος έχουμε τσαλαπατήσει ό,τι ως σήμερα μας κρατά ακόμη στο προσκήνιο της παγκόσμιας ιστορίας, ο πολιτισμός, είτε εκείνος των κλασσικών χρόνων είτε ο νεοελληνικός από γιγάντιους πυλώνες του λόγου, θα σας μεταφέρω μια προσωπική ιστορία που εξελίσσεται καλοκαίρι στη Μονεμβασιά.

Βρίσκομαι εκεί με τους γιους μου και κατ’ απαίτηση του μικρότερου επισκεφθήκαμε τη γενέτειρα του άλλου τιτάνα του λόγου, του Γιάννη του Ρίτσου, που για τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων ήταν η Μονεμβασιά. Λάθος. Ένα χωριό εν ονόματι Αγία Ελένη δύο χιλιόμετρα προ της Μονεμβασιάς είναι..

Το επισκεφθήκαμε, μα όχι κάποιο άγαλμα μηδέ καν μια επιγραφή που να ενημέρωνε τον επισκέπτη για το αν αυτό ήταν το χωριό του μεγάλου μας ποιητή και ποιο ήταν το σπίτι που γεννήθηκε και ανδρώθηκε κοινωνικά δεν υπήρχε. Κάτσαμε σε ένα ταβερνάκι και πιάνοντας τη κουβέντα με τους ντόπιους μάθαμε πως ναι εκεί γεννήθηκε κι εκεί ήταν το σπίτι του επί του οποίου όμως:

 Έριζαν οι μισοί κάτοικοι με τους άλλους μισούς για το αν ήταν τιμή για το χωριό η ανάδειξή του ως η γενέτειρα του Γιάννη του Ρίτσου.
Οι μεν είχαν εστιάσει στο κέρδος αφού όσοι επισκέπτες εισέρχονταν στο χωριό το έκαναν με την ελπίδα πως θα υπήρχε κάποιο μουσείο άρα κάποια έσοδα θα εξασφάλιζαν οι αυταπασχολούμενοι της περιοχής, και οι άλλοι μισοί αρνούνταν φανατικά την οποιαδήποτε σχέση μαζί υπό την καταγγελία της κομμουνιστικής του δράσης!!

Την ίδια στιγμή που οι κάτοικοι μου αφηγούνταν ότι σας περιέγραψα αρκετοί ήταν εκείνοι κυρίως ισπανόφωνοι που αναζητούσαν το σπίτι – μουσείο του Γιάννη Ρίτσου.
Γιατί Ισπανόφωνοι;
Επειδή από το 1999 αν δεν με απατά η μνήμη μου ο ποιητής του λαού ανακηρύχθηκε μεταξύ των ισπανόφωνων (ένα δις πληθυσμός παγκοσμίως) ως ο ποιητής του εικοστού αιώνα!!

Έχω πολλά χρόνια να περάσω ξανά από το συγκεκριμένο χωριό και δεν γνωρίζω αν άλλαξε η στάση του απέναντι στο περιούσιο παιδί του. Ανεξαρτήτως αυτού θα σταθώ στο εξής: Πως από τότε αντιμετωπίζω με επιείκεια όλους όσους απεκδύονται της εθνικής τους ταυτότητας επειδή δεν θέλουν να έχουν ουδεμία σχέση με αυτό τον κοινωνικό εσμό του γραψταρχιδισμού και της εθνοκαπηλείας..