ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ ΤΩΡΑ ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ..

 ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ ΤΩΡΑ ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ..

Συστατικό στοιχείο της ανάπτυξης η εργασιακή ζούγκλα!!

Επιχειρώντας να στηρίξει την απαίτησή του για μονιμοποίηση και παραπέρα επέκταση της εργασιακής ζούγκλας, στο τελευταίο εβδομαδιαίο οικονομικό δελτίο του ο ΣΕΒ φτάνει στο σημείο να ισχυριστεί ότι «το ισχύον θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της αγοράς εργασίας, αν μη τι άλλο, βοήθησε στην εξομάλυνση των αδιεξόδων της ανεργίας που προκάλεσε στην ιδιωτική οικονομία η βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή (...) Χωρίς τη μερική απασχόληση και τη μείωση του κατώτατου μισθού, καθώς και τη μεγαλύτερη ευελιξία στον καθορισμό των μισθών σε επιχειρησιακό επίπεδο, η ανεργία θα ήταν σήμερα σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα από το υψηλό 27% του 2013, ενώ η ύφεση θα συνεχιζόταν με αμείωτους ρυθμούς».

Στο ίδιο μήκος κύματος, επιχειρεί να απειλήσει τους εργαζόμενους επαναλαμβάνοντας το γνωστό παραμύθι πως «μια τέτοια επιστροφή στο παρελθόν θα σηματοδοτήσει το τέλος της όποιας ανάκαμψης και της συνακόλουθης αύξησης της απασχόλησης, και την απαρχή νέων περιπετειών για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας και εργασίας».

Στην πραγματικότητα, οι βιομήχανοι ξεκαθαρίζουν με τον τρόπο τους ότι οι αντεργατικές ανατροπές αποτελούν συστατικό στοιχείο της ανάπτυξης, την οποία λανσάρουν ως «ελπίδα» στο λαό η κυβέρνηση, η ΝΔ και όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα.

Αυτό που απαιτούν είναι να συνεχιστεί η κατάργηση ουσιαστικά των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων και η υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων με τις οποίες επιβλήθηκαν μεγάλες μειώσεις στους μισθούς, να συνεχιστεί η παραπέρα γενίκευση των ατομικών συμβάσεων εργασίας. Οσον αφορά τον «κατώτερο μισθό», για τον οποίο το κεφάλαιο επιθυμεί να συνεχίσει να προσδιορίζεται από το κράτος του, ο ΣΕΒ απροκάλυπτα ομολογεί ότι με τα 586 ευρώ μεικτά για τους άνω των 25 ετών εργαζόμενους και τα 511 ευρώ μεικτά για τους νεότερους... «βρισκόμαστε σε ένα επίπεδο ισορροπίας της αγοράς»!

Η τοποθέτηση του ΣΕΒ, ότι «η επιστροφή στο καθεστώς εργασιακών ρυθμίσεων που ίσχυε πριν την κρίση είναι μια ανιστόρητη ουτοπία», δεν είναι ένα καπρίτσιο των εγχώριων βιομηχάνων. Το κεφάλαιο ούτε επιθυμεί, ούτε πρόκειται να δώσει πίσω όσα άρπαξε από τους εργάτες στα χρόνια της κρίσης. Το κυνήγι του μέγιστου δυνατού κέρδους, οι εντεινόμενοι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί, η φιλοδοξία του εγχώριου κεφαλαίου να παράγει «διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα», όπως το διατύπωσε πρόσφατα ο πρόεδρος του ΣΕΒ, σημαίνουν ότι η επίθεση στην τιμή της εργατικής δύναμης, συνολικά στα δικαιώματα και τις ζωές των εργαζομένων, θα πρέπει να κλιμακωθούν σε τέτοιο βαθμό που να μπορούν να «ανταγωνιστούν» την αντίστοιχη αγορά εργασίας στην Ασία, τη Λατινική Αμερική ή στις γειτονικές βαλκανικές χώρες.

Γι' αυτό ακριβώς, την ώρα που γίνονται φανερές οι τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης, της τεχνολογίας και της παραγωγής να «απογειώσουν» την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών, για τους καπιταλιστές και τα συμφέροντά τους είναι «ανιστόρητη ουτοπία» τα δικαιώματα των εργαζομένων, οι κατακτήσεις τους σε προηγούμενες φάσεις του καπιταλισμού, συνολικότερα οτιδήποτε στέκεται εμπόδιο στην όσο γίνεται μεγαλύτερη κερδοφορία των επιχειρήσεών τους.
Ακριβώς, μάλιστα, επειδή ένα τέτοιο εμπόδιο είναι η οργάνωση και πάλη των εργαζομένων μέσα στους χώρους δουλειάς, στις επιχειρήσεις και στους κλάδους, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου επιχειρούν να αλυσοδέσουν τη συνδικαλιστική δράση, τη συλλογική οργάνωση και δράση των εργαζομένων.

Στρώνοντας το έδαφος για αυτήν την επίθεση που έχει δρομολογήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ξεκινώντας το αποφασιστικό ξήλωμα του δικαιώματος στην απεργία, ο ΣΕΒ, σε συνέδριο που διοργάνωσε την προηγούμενη βδομάδα, χαρακτηρίζει «χαμηλά τα ποσοστά συμμετοχής εργαζομένων στις αποφάσεις για την κήρυξη απεργιακών κινητοποιήσεων» και κάνει λόγο για «περιπτώσεις κατάχρησης της πρακτικής να εξουσιοδοτείται το Διοικητικό Συμβούλιο από την Γενική Συνέλευση για κήρυξη απεργίας», όπως και για «συχνές περιπτώσεις παράνομης παρεμπόδισης εισόδου». Οι βιομήχανοι, δηλαδή, επεκτείνουν τις αντεργατικές αξιώσεις τους και στη λήψη αποφάσεων από διοικήσεις σωματείων μετά από εξουσιοδοτήσεις Γενικών Συνελεύσεων, ενώ ευθέως αμφισβητούν το δικαίωμα των εργαζομένων να περιφρουρούν την απεργία τους.
Επιπλέον, ο ΣΕΒ κάνει λόγο για «υπερβολικό εύρος προστασίας συνδικαλιστών (αριθμός προστατευόμενων, διάρκεια)». Σε συνέχεια των σχετικών αντεργατικών παρεμβάσεων που νομοθέτησε η κυβέρνηση στην προηγούμενη «αξιολόγηση» (με διεύρυνση των λόγων απόλυσης συνδικαλιστών από την εργοδοσία), το κεφάλαιο αξιώνει να έχει εντελώς λυμένα τα χέρια του να απολύει όποιους συνδικαλιστές παλεύουν για τα εργατικά συμφέροντα και δεν συμμορφώνονται με τις υποδείξεις τους.