ΠΩΣ ΑΠΑΞΙΩΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΕΣΑΙ

 

 ΠΩΣ ΑΠΑΞΙΩΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΕΣΑΙ

 Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης

«Σε κανένα μέρος του κόσμου δε συμβαίνουν αυτά»!!!!

Η επόμενη ημέρα μιας φυσικής καταστροφής στη χώρα μας είναι για τα ελληνικά ΜΜΕ μια ημέρα γιορτής. Στον αγώνα της «ενημερωτικής» ζούγκλας για τη διαφημιστική «μερίδα του λέοντος», η αφοσίωση στην αλήθεια, η οποία υποτίθεται πως αποτελεί την πεμπτουσία αυτού το οποίον επαγγέλλονται, περνάει σε δεύτερη μοίρα. Αυτό που προέχει είναι η τηλεθέαση, η ακροαματικότητα και η αναγνωσιμότητα και επειδή η υπερβολή και το ψεύδος είναι για πολλούς πιο συναρπαστικά από την πεζή πραγματικότητα, αυτό που «πουλάει» περισσότερο δεν είναι η αλήθεια. Η τρομολαγνεία και τα ψεύδη έχουν γίνει τα μυστικά του «επιτυχημένου» δημοσιογράφου. 

Σημασία λοιπόν δεν έχει τι θα πεις, αλλά πως θα το πεις για να επισύρεις την προσοχή του πελάτη ενημέρωσης. Και επειδή η γλώσσα, η κατάλληλη γλώσσα, είναι εκείνη που μπορεί να αναδείξει ή να θάψει την αλήθεια 

(Α-λήθεια σημαίνει φανερώνω στους ανθρώπους αυτό που κάποιοι θα το ήθελαν ξεχασμένο για πάντα στη λήθη του χρόνου), μπορείς με τις κατάλληλες λέξεις και την αντίστοιχη σύνταξη να θάψεις την αλήθεια, δίχως να πεις ψέματα.

Αγαπημένες φράσεις του μέσου Ελληνα, που στο καφενείο ή στην παρέα, θέλει να εντυπωσιάσει τους συνδαιτυμόνες του, για τις γνώσεις του, όπως «σε κανένα μέρος του κόσμου δε συμβαίνουν αυτά», έχει γίνει η αγαπημένη φράση καραμέλα, των τηλεπαρουσιαστών των ειδήσεων, η οποία έχει πάρει τη μορφή ατράνταχτου και τεκμηριωμένου επιχειρήματος.

Και ενώ έχουν δει οι τηλεθεατές και μάλιστα πολύ πρόσφατα, φυσικές καταστροφές με δεκάδες και εκατοντάδες θύματα ακόμη και σε χώρες όπως οι ΗΠΑ ή η Πορτογαλία, η Ισπανία όπου κάηκαν δεκάδες άνθρωποι ή ακόμη και  η Ιταλία, η Μ. Βρετανία και η Γερμανία, όπου πολύ συχνά έχουν θύματα από νεροποντές, επιμένουν, δίχως ντροπή, να επαναλαμβάνουν το, «σε κανένα μέρος του κόσμου δε συμβαίνουν αυτά», «ανακαλύπτοντας» κάθε φορά το αυτονόητο(τα ανθρώπινα λάθη, την έλλειψη κράτους) και το σημαντικότερο, εκείνα τα κοινωνικώς κατώτερα ανθρώπινα όντα, που «σκόπιμα»μπάζωσαν ρέματα και σκόπιμα ή από βλακεία καίνε δάση και από λαμογιά στο DNA τους δεν πληρώνουν τους απαιτούμενους φόρους.

Απ’ τη στιγμή που στο παιχνίδι της διαφήμισης μπήκαν πλέον δυνατά και τα διάφορα μπλογκς, αυτή η αρρωστημένη επαγγελματική διαστροφή με την αρνητική της σημασία, έχει αρχίσει να μολύνει και το διαδίκτυο. Ετσι, σε μπλογκ που αυτοδιαφημίζεται ως εκείνο που προβάλει «ιστορίες για να σκεφτόμαστε διαφορετικά» και καταγγέλει το λαϊκισμό και το ρατσισμό (όχι όμως και τον κοινωνικό ρατσισμό), διαβάζουμε σε ανάρτηση ενός από τους σοβαρότερους συνεργάτες του:«Σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο οι άνθρωποι αισθάνονται τύψεις όταν κλέβουν την Εφορία. Εδώ αισθάνεσαι ηλίθιος αν την πληρώνεις». Εδώ γελάμε με την υπερβολή που δε διαφέρει από το ψέμα γιατί δεν μπορώ να διανοηθώ κάποιον Αγγλο, Γάλλο ή Γερμανό, που να νιώθει τύψεις επειδή κλέβει την εφορία, εκτός κι αν είναι μέλος της Opus Dei και το κάνει για να μπορεί μετά να αυτομαστιγωθεί δίχως ενοχές.

Με την ίδια ευκολία, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι, «σε κανένα μέρος του κόσμου δε συμβαίνουν αυτά», εννοώντας, ότι, «σε πολύ λίγα μέρη στον κόσμο συμπεριφέρονται οι δημοσιογράφοι σαν τους Ελληνες» και γι αυτό το λόγο ίσως, σύμφωνα με την ΜΚΟ «Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα», η χώρα μας κατατάσσεται στην 88^η θέση πίσω από πολλές χώρες της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής

Οι Ελληνες δημοσιογράφοι δεν είναι ανόητοι ούτε λιγότερο ευφυείς από εκείνους των χωρών που βρίσκονται σε πολύ καλύτερη θέση. Ισως όμως συμβαίνουν δύο πράγματα. Θεωρούν τους Ελληνες πελάτες ενημέρωσης ηλίθιους ή, όπως ακριβώς και ο προφήτης του Αρκά, «ξέρουν ότι ένα πράγμα θυμώνει τους Ελληνες περισσότερο απ’ το να τους λένε ψέματα κι αυτό είναι το να τους λένε την αλήθεια», κάτι που είναι ακόμη χειρότερο, γιατί αναδεικνύει τον κοινωνικό ρατσισμό εκείνων που νιώθουν ότι αδικούνται να ανήκουν στην ίδια φυλή «μ’ αυτούς τους ηλίθιους που ενημερώνουν».

Δυστυχώς, από ψεύδη που θα πιστέψουν οι πολλοί, θα γεννηθούν αλήθειες με τις οποίες θα ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας και όπως είχε πει ο καναδός γκουρού της επικοινωνίας, ο Μάρσαλ Μακ Λούαν «όσο μεγαλύτερα είναι τα ψεύδη τόσο πιο πιστευτά γίνονται από τους ανθρώπους».