Η ΦΥΣΗ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ

Ανωνύμου του Έλληνος

Έγινε απίστευτος, στημένος ντόρος στα Μέσα Μαζικής Εξαχρείωσης (Μ.Μ.Ε.) και στα Μέσα Κοινωνικής Μαλακίας (Social Media), σου έπαιρναν τον νου και την ψυχή για ένα διήμερο, αν σου έχει μείνει δράμι μυαλού, κι έρχεται μετά επόμενος αντιπερισπασμός. Σιγά μην το άφηνα να περάσει στο ντούκου..

Γαϊτανάκι!


 Ρε όψιμος σεβντάς με την ομοφυλοφιλία! Αφορμή το νομοσχέδιο, που με καθυστέρηση ρυθμίζει αυτονόητα δικαιώματα, που η ρατσιστική κοινωνία μας αρνείται εδώ και δεκαετίες. Τί σε νοιάζει, ποιες ερωτικές προτιμήσεις, ιδιορρυθμίες, έχει μια πληθυσμιακή μειοψηφία; Γιατί να μην έχει τα δικαιώματά της, να υπάρχει νομικό πλαίσιο να τα ασκεί, αν και όποτε της γουστάρει; 

Μέχρι εκεί! 

Δεν χρειάζονται ντόρος και μαζικός εκκαφρισμός και εκφασισμός, ούτε υποκριτικός ορυμαγδός, που καταντά ύποπτος, πέρα από τον αντιπερισπασμό για την στιγμιαία μετάθεση της αιχμής του δόρατος του λαϊκού ενδιαφέροντος σε αλλότρια, ανούσια σε σύγκριση με άλλα κοινωνικά προβλήματα, που αντιμετωπίζει ο κόσμος Συνιστά και διαφήμιση ιδιαίτερων καταστάσεων, που έτσι μπορεί να προβάλλονται ως μαζική συμπεριφορά.

Ποιος σου είπε, όχλε, ότι στην πορεία από τον πίθηκο στον άνθρωπο και στην αντίστροφη διαδρομή από τον άνθρωπο στον πίθηκο, δεν παίζει καθοριστικό ρόλο, δεν μεταβάλλεται και το σεξουαλικό ένστικτο, η ερωτική μας δράση; Όλα αλλάζουν, τίποτα δεν μένει στην ροή αιώνων! Από την ανόργανη στην οργανική ύλη, από τα φυτά στα πρώτα ζώα και μετά στα ανώτερα. Ο τρόπος πολλαπλασιασμού είναι πάντα καθοριστικός. Από τα ερμαφρόδιτα όντα στον διαχωρισμό των φύλων (τα σαλιγκάρια είναι ερμαφρόδιτα). Από την κοινοκτημοσύνη της αγέλης, στην μητριαρχική κοινωνία (σας λέει κάτι ο μύθος των αμαζόνων;), στην αιμομιξία, την παιδεραστία, στις ιστορικές φυλετικές ανισότητες και κατακραυγές, στην σύγχρονη δομή και λειτουργία των φύλων...

 Κι επιστρέφουμε, ποιος ξέρει πώς.... Αυτό, που μια στιγμή στο σύμπαν (πέντε ή δέκα χιλιάδες ανθρώπινα χρόνια) θεωρείται (από ποιον τάχα;) φυσιολογικό και πρέπον, γίνεται «ανώμαλο» κι εξ αυτού εξελίσσεται η ύλη και η ζωή. Κι η μάνα Φύση βαριέται και ψάχνει το διαφορετικό! Κάνει, ας πούμε, σχεδόν ίδιες κινήσεις, στο Α ή το Β σύστημα, που του φέρνουν ισορροπία, συντήρηση και αναπαραγωγή, μέχρι να παραχθεί το παράταιρο, το ανώμαλο, το μη φυσικό –με την τρέχουσα φιλοσοφική και συστημική έννοια και ροή- στοιχείο.

Αυτό, που εφόσον επιβιώσει, θα πολλαπλασιαστεί, θα οδηγήσει σε κατάρρευση του εν λόγω βιολογικού συστήματος (για κάθε συμπαντικό σύστημα, για όλο το σύμπαν ισχύει αυτό), αυτό, που θα φέρει ανισορροπία και διαπάλη, ώστε να επιτευχθεί νέα ισορροπία, με κυρίαρχο, αυτό το στοιχείο, που μέχρι χθες θεωρούνταν ανωμαλία κι έγινε πλέον φυσιολογική κατάσταση, και που η αναίρεσή του, από άλλα ανώμαλα στοιχεία, που θα παραχθούν στην αγκαλιά του, θα φέρει διαδοχικές μεταλλάξεις, με τον ίδιο μηχανισμό ισορροπίας και ανισορροπίας. 

 Έτσι προχωρά το σύμπαν στις διαστάσεις, που τουλάχιστον είναι στην αντίληψή μας. Δεν ρωτά αν συμφωνείς, αν σ’ αρέσει. Απλώς ρέει! 
Έτσι βγήκε ο άνθρωπος, οι σεξουαλικές και άλλες προτιμήσεις του, υποσύνολα ευρύτερων βιολογικών συστημάτων. 

Σ’ ό,τι μας αφορά, τον καθένα χωριστά και ως κοινωνικά σύνολα, το θέμα είναι σε ποια φάση της πορείας εξέλιξης (ισορροπία – ανατροπή και μετάλλαξη – νέα ισορροπία) θα βρεθούμε, θα παίξουμε τον ρόλο μας στο γήινο και στα επιμέρους συστήματα του πλανήτη, σε αυτά, που μπορούν να επηρεαστούν στον ένα ή στον άλλο μικρό πάντως βαθμό από τις επιλογές και την δράση μας, που είναι υπό την επήρεια των συνθηκών διαβίωσής μας.