Κώστας Βάρναλης
Πώς του σπαθιού σου στόμωσεν η κόψη
και πώς μετράς τη γης με ανύπαρχτη όψη;
Κλεισμένη στων Ελλήνων τα ιερά
τα κόκαλά μας, σκούζε, Λευτεριά.
και πώς μετράς τη γης με ανύπαρχτη όψη;
Κλεισμένη στων Ελλήνων τα ιερά
τα κόκαλά μας, σκούζε, Λευτεριά.
Αιώνες σε κρατάνε φυλακή
οι αφεντάδες σου ξένοι και δικοί.
Και σ’ αμολάνε λίγο, αν είναι χρεία
να πνίξεις αλλωνών ελευθερία!
οι αφεντάδες σου ξένοι και δικοί.
Και σ’ αμολάνε λίγο, αν είναι χρεία
να πνίξεις αλλωνών ελευθερία!
(Από την «Λευτεριά του Σολωμού» του Κώστα Βάρναλη)
Το ποίημα του Κώστα Βάρναλη γράφτηκε στις 28/11/1973, μέρες Πολυτεχνείου. Δημοσιεύτηκε στη συλλογή «Οργή λαού» λίγο μετά το θάνατό του. Σαρκάζει το ανύπαρκτο πια - λόγω της δικτατορίας τότε της ευρωενωσιακής κατοχής σήμερα- νόημα της Σολωμικής ελευθερίας.
Από τον τοίχο του Σπύρου Μαυρόπουλου
Από τον τοίχο του Σπύρου Μαυρόπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου