της Μαριάννας ΤζιαντζήΟυρές σχηματίζονται στα εκδοτήρια των σταθμών για την προμήθεια του ηλεκτρονικού εισιτηρίου. Σε δύο εβδομάδες τα χάρτινα εισιτήρια και οι χάρτινες κάρτες θα είναι παρελθόν, όπως εδώ και χρόνια είναι παρελθόν ο εισπράκτορας.
Ίσως η τελευταία κινηματογραφική απεικόνιση εισπράκτορα να είναι η σκηνή του αστικού λεωφορείου στο «Μια αιωνιότητα και μια μέρα» του Αγγελόπουλου.
Εισπράκτορες βλέπουμε και σε παλιές ελληνικές ταινίες, ενώ πολλές και συχνά σπαρταριστές αναφορές στον εισπράκτορα και τη «διάδρασή» του με τους επιβάτες συναντάμε σε κείμενα του Νίκου Τσιφόρου, του Δημήτρη Ψαθά, ενδεχομένως και άλλων.
Με την κατάργηση των εισπρακτόρων, μπορεί να μειώθηκε το λεγόμενο μισθολογικό κόστος, όμως εντατικοποιήθηκε η εργασία του οδηγού και αυξήθηκαν οι ζημιές λόγω εισιτηριοδιαφυγής. Το άγρυπνο μάτι του εισπράκτορα δεν άφηνε πολλά περιθώρια στους λαθρεπιβάτες, ενώ ο ίδιος βοηθούσε ηλικιωμένους να ανεβούν και να κατεβούν από το λεωφορείο και πρόσφερε πληροφορίες στους επιβάτες για τις στάσεις. Τώρα ισχύει το «do it yourself», το κάνε τα όλα μόνος σου: ο θαυμαστός ψηφιακός κόσμος μάς ενημερώνει για τα δρομολόγια, τις στάσεις, τους χρόνους. Δεν χρειάζονται ερωτήσεις, συζητήσεις …χάσιμο χρόνου όλα αυτά. Μέχρι και φύλακας των χρηστών ηθών εμφανίζεται ο εισπράκτορας σε ένα τραγουδάκι του ‘30, το «Εν τάξει»:
«Στο τραμ σαν θα βρεθείς μέσα στον κόσμο / νέες γυναίκες, γριές μπεμπέκες / απάνω σου πέφτουν το τραμ σαν τραντάζει / κι ο εισπράκτωρ λέει “κύριος προχώρει στο διάδρομο / ενοχλείς την κυρία. / Απαγορεύονται τα γραμματόσημα και τα σάντουιτς”».
Εδώ και χρόνια κανείς δεν λέει «προχώρει στο διάδρομο», όπως δεν λέει και «μια θέση για την κυρία με το παιδάκι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου