28η Οκτωβρίου του 97 μ.Χ.
Αρχαία πόλις ελληνίς, το νυν μεικτή με ελληνίζοντες αλλογενείς. Με λόγο βαρύνοντα στα πράγματα της Ανατολής. Δυνατή στα ναυτικά. Και, τρόπον τινά, αλαζών – ή έστω έχουσα εαυτήν περί πολλού! Διότι ήταν αυτή, πόλη - σύμμαχος της Συγκλήτου και του Λαού της Ρώμης, δεν ήταν κάποια επαρχία, παρακατιανή, στο έλεος του κάθε αγροίκου Ανθυπάτου.
Σήμερα στο Βουλευτήριο η ατμόσφαιρα εργώδης. Έχουν πολλά να νομοθετήσουν οι εγγεγραμμένοι Πατέρες. Και πρώτα απ’ όλα να επικυρώσουν τους φόρους προς τον Καίσαρα (πολλά τα έτη του), τα δώρα προς τη Σύγκλητο (τα φιλελληνικά λόμπυ να προσέξουμε) και τα δοσίματα προς την παρακείμενη Ενδεκάτη Λεγεώνα (με την παράκληση να μας ενημερώσει η σεβαστή Κομαντατούρ, αν έτι τι περαιτέρω χρειάζεται) – και όλα αυτά γραμμένα σε καλά ελληνικά, μη γίνουμε ρεζίλι στους βάρβαρους ότι εκείνοι τα ξέρουν καλύτερα.
Κατά δεύτερον, το Βουλευτήριο της Δημοκρατίας θα έπρεπε να εξετάσει το πρόβλημα των χρεών. Έχει διογκωθεί το ζήτημα. Οι φτωχοί έχουν αρχίσει να γίνονται βαρίδι για την πόλη. Είναι πολλοί, παράγουν τον πλούτο της επικράτειας, αλλά χρωστάνε πολλά. Κι αυτό απειλεί τον δημόσιο και τον ιδιωτικό πλούτο. Τι να τα κάνεις τα χρέη, αν δεν πληρώνονται.
«Σεισάχθεια», φώναξε ένας κάποιος Νικόδημος, Χριστιανός λέγεται, και σείστηκε το Βουλευτήριο από τα γέλια. Τον λόγο έλαβε στη συνέχεια σοβαρός τις παράγων (ας μη συνεχίσουμε με ονόματα, δεν έχουν σημασία) της πολιτείας, και οι Πατέρες προσηλώθηκαν στα λεγόμενά του. «Πολίτες! Πρέπει να προστατεύσουμε την ελευθερία των συμπατριωτών μας. Όπως γνωρίζετε, η αδυναμία ενός πολίτη να πληρώσει τα χρέη του τον μετατάσσει στην κατηγορία των δούλων. Δούλους έχουμε αρκετούς. Και, εν πάση περιπτώσει, αν κάποιοι, και μάλιστα πολλοί, γίνουν δούλοι, τους πουλάμε και πάπαλα. Παίρνουμε κάποια λεφτά κι αυτό είναι όλο. Εμείς όμως
χρειαζόμαστε ελεύθερους πολίτες, για τους αγρούς, για τα επιτηδεύματα, για το λιμάνι, για την αγορά, να βγάζουν χρήμα να πληρώνουν φόρους κι όχι να τους συντηρούμε εμείς οι ίδιοι, όπως συντηρούμε τους δούλους μας. Άλλωστε ακόμα και αυτούς τους δούλους που χρειαζόμαστε, με τα λεφτά που βγάζουν οι ελεύθεροι τους συντηρούμε. Προτείνω λοιπόν να υπερασπισθούμε πάση θυσία την ελευθερία των συμπολιτών μας». Η Αίθουσα τραντάχθηκε απ’ τα χειροκροτήματα. «Τα χρέη μπορούν να πληρωθούν! Οι φτωχοί μπορούν να δώσουν τα σπίτια τους για πλειστηριασμό και να ελευθερωθούν απ’ τα χρέη τους!»
Μια κάποια παγωμάρα έπεσε στην Αίθουσα. «Και πώς θα το χειριστούμε; τι θα τους πούμε», ψιθύρισε (αλλά ακούσθηκε λες και βρισκόταν στην Επίδαυρο) ένας βουλευτής από τα ορεινά. «Ομιλώ μεταξύ εταίρων και φίλων;» άστραψε και βρόντηξε ο αγορητής! «Βεβαίως», άρχισαν να λένε όλοι, πέταξαν τον Νικόδημο έξω απ’ το Βουλευτήριο, και συνέχισαν να διαβεβαιώνουν τον αγορεύοντα ότι ομιλεί μεταξύ φίλων, εταίρων και συντρόφων. «Θα τα
φορτώσουμε στους Ρωμαίους» είπε τις μαγικές λέξεις εκείνος και συνέχισε, «οι πλειστηριασμοί θα γίνουν επειδή το θέλει η μητέρα Ρώμη». Όλα είχαν τακτοποιηθεί. Μια βόλτα στην αγορά για λουκάνικο στα κάρβουνα, καλό νερωμένο κρασάκι και κουβεντούλα με τους ισότιμους στα λουτρά, θα ήταν ό,τι έπρεπε για τη συνέχεια…
* * *
Σωτήριον έτος 2017, 28η Οκτωβρίου, στο πνεύμα της επετείου του έπους 1940-1944, καλό είναι να ξέρουμε ότι η κυβέρνηση Τσίπρα και όχι η Τρόικα θέλησε τους πλειστηριασμούς των σπιτιών του κοσμάκη. Η κυβέρνηση Τσίπρα κι όχι η Τρόικα είναι που δεν προστατεύει την πρώτη κατοικία. Αυτή η υποτελής κυβέρνηση και όχι η Τρόικα, με πρόσχημα τις βίλες ορισμένων κακοπληρωτών πάει να φάει σπίτια, αγρούς και μικροβιοτεχνίες, χάριν ενός θηριώδους real estate των αρπακτικών. Η κυβέρνηση Τσίπρα και όχι η Τρόικα επιτρέπει στις τράπεζες να πουλάνε τα κόκκινα δάνεια στο 0,3% έως 3% της αξίας τους, χωρίς να επιτρέπει στους κολασμένους να διεκδικήσουν, έστω διά της επαναγοράς, το έχειν τους. Ζήτω η 28η Οκτωβρίου 1940.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου