«ΜΕ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΕΞΑΓΟΡΑΖΕΙΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ;»

 «ΜΕ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΕΞΑΓΟΡΑΖΕΙΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ;»

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης

 (Ο μεγαλοπαραγωγός και προαγωγός του Χόλιγουντ και οι διάσημες σταρ ή καλύτερα πορνοστάρ του)

Ενας από τους ρώσους ολιγάρχες, ο Μπόρις Μπερεζόφσκι, είχε πει κάποτε, «με το χρήμα εξαγοράζεις τα πάντα εκτός απ’ το συναίσθημα» και δεν είχε άδικο. Ζούμε σε μια εποχή απόλυτης κυριαρχίας του αγοραίου χρηματιστικού καπιταλιστικού συστήματος, όπου εκτός απ’ το συναίσθημα, όλα τα υπόλοιπα είναι πλέον εμπόρευμα και όπως συμβαίνει με τα εμπορεύματα, όλα έχουν την τιμή τους, σε χρήμα. Δεν έχεις αρκετό χρήμα, τότε δεν έχεις σχεδόν τίποτα δικό σου, ή μόνο ότι είναι στα αζήτητα. Δεν έχεις ούτε την απαιτούμενη υγεία, ούτε την απαραίτητη παιδεία και γενικώς «ουδέν των δεόντων», όπως θα ‘λεγε ο Δημοσθένης, για μια αξιοπρεπή ζωή. 

Αντιθέτως, έχεις χρήμα, έχεις τα πάντα Αυτό δε θα το έλεγε ο Μπερεζόφσκι πριν την κατάρρευση του σοσιαλισμού στη χώρα του, όχι γιατί δεν είχε ο ίδιος τόσο χρήμα, αλλά γιατί δεν θα του το επέτρεπε το ίδιο σύστημα, δίχως τον κίνδυνο της αυτοαναίρεσής του. Μπορεί να μην ήταν οι συνθήκες ιδανικές για τον ιδανικό σοσιαλισμό σε μια χώρα που βρισκόταν σχεδόν σε διαρκή πόλεμο με τις χώρες του αγοραίου καπιταλιστικού συστήματος, αλλά δεν ίσχυε το  όποιος έχει το περισσότερο χρήμα κάνει ότι γουστάρει. 

Είναι λοιπόν κοινό μυστικό ακόμη και του πιο ηλίθιου πολίτη της γης, αυτό που έγραψε με τον πιο ωμό και κυνικό τρόπο, όχι ένας τυχαίος ή εχθρός του αγοραίου καπιταλιστικού συστήματος, αλλά ο L. Thurow, πρώην πρύτανης του ΜΙΤ της Μασαχουσέτης και σύμβουλος του προέδρου  Μπιλ Κλίντον, στο βιβλίο του «Η πυραμίδα του πλούτου»(εκδ. Ν. Σύνορα, Αθήνα 2000): « Ο μεγάλος πλούτος επιτρέπει σε κάποιον να προσλαμβάνει, να απολύει, να προάγει και να υποβιβάζει άλλα ανθρώπινα όντα…..Εκείνοι, που έχουν μεγάλο πλούτο μπορούν να ελέγχουν το φυσικό και ανθρώπινο περιβάλλον γύρω τους. Εκείνοι, που δεν έχουν πλούτο είναι υποχρεωμένοι να προσαρμόζονται στο περιβάλλον τους.» Σωστότατη θέση, με μια προϋπόθεση, ότι: οι άλλοι οι πολλοί θα συμπεριφέρονται αιωνίως σαν εύπλαστες μάζες ημιμαθών εκτεθειμένων στη δημαγωγία, οι οποίοι δε θα μπορούν να προσδιορίσουν οι ίδιοι τις ανάγκες τους, αλλά θα ηδονίζονται βλέποντας τους οικονομικά ισχυρούς να τους συμπεριφέρονται όπως κάποτε «οι ελέω θεού φεουδάρχες στους υπηκόους τους». 

Αυτές τις ημέρες, συζητούν πολλοί για δυο συνηθισμένα φαινόμενα για την εποχή και τις συνθήκες μέσα στις οποίες ζούμε και «πέφτουν απ’ τα σύννεφα».

Στο πρώτο, ένας μεγιστάνας του πλούτου και μεγαλοπαραγωγός χρησιμοποίησε την οικονομική του ισχύ για να «επιβαίνει» αυθαίρετα και δίχως αιδώ σε όποιο θηλυκό επιθυμούσε να «κάνει καριέρα» στο Χόλιγουντ.

Στο δεύτερο, η Κόρη  ενός ρώσου ολιγάρχη σκότωσε πέντε ανθρώπους λέγοντας, βλακωδώς κυνικά στον ανακριτή, ή μήπως όχι τόσο βλακωδώς αλλά εν πλήρη γνώσει της πραγματικότητας του αρχέγονου καπιταλισμού που κυριαρχεί στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, ότι «ο μπαμπάς μου θα αποζημιώσει τους συγγενείς των θυμάτων και θα με βγάλει απ΄τη φυλακή».  

Αν ρωτήσετε όλους αυτούς που συζητούν γι αυτά τα δύο περιστατικά:«πιστεύετε ότι υπάρχουν από τη φύση μητέρες-παρίες πάνω στη γη που γέννησαν παιδιά με σκοπό να είναι δεύτερης διαλογής για να υπηρετήσουν τη ματαιοδοξία λίγων εκλεκτών που γεννήθηκαν από εκλεκτές μητέρες, όπως στην Ινδία», δίχως να διστάξουν διόλου θα σας έλεγαν «μα βεβαίως όχι».

Και όμως στην πράξη και όχι απλώς θεωρητικά, οι άνθρωποι, σχεδόν σε όλο τον κόσμο, διακρίνονται σ’ αυτούς, που τους έχρισε ο Θεός να σκέπτονται και να αποφασίζουν για τους πολλούς ηλίθιους ή κοινώς την «Πλέμπα», η οποία υπάρχει για να υπηρετεί τη ματαιοδοξία και τη φιλαρέσκεια των λίγων εκλεκτών. Το ότι οι «Πληβείοι» αλλοτινών εποχών, ονομάζονται σήμερα από τους αυτοαποκαλούμενους «εκλεκτούς» της «ανώτερης κοινωνικής τάξης», ατύπως, «Πλέμπα»,. Τηρουμένων των αναλογιών, μετά από 2000 χρόνιασημαίνει, δεν άλλαξε ουσιωδώς τίποτα.

Ζούμε, σχεδόν αποκλειστικά, στον αστερισμό του χρήματος. Οταν θα πάψει ο κόσμος μας «να είναι μόνο ένας τεράστιος σωρός από εμπορεύματα και χρήμα» ή όταν κορεστεί αυτή η ανθρώπινη ανάγκη και αναδυθούν πάλι άλλες ανάγκες-πρότυπα αξιών, όπως μας διδάσκει η ιστορία, ίσως επιστρέψουμε σε ένα νέο διαφωτισμό, που αυτή τη φορά δεν θα εκφραστεί σαν αντίδραση στον πνευματικό σκοταδισμό αλλά σαν αντίδραση στο «κοινωνικό ψύχος» του απόλυτου υλισμού. Όλα θα εξαρτηθούν από την αφύπνιση των σύγχρονων πληβείων που συμβαίνει να είναι και οι συντριπτικά περισσότεροι.