Ευγένιος Ανδρικόπουλος
Είναι το Εγώ που υπερτράφηκε τα τελευταία χρόνια από τα πολιτικά αναβολικά.
Για ν’ αποκτήσει μια ψευδή εικόνα της ισχύος του.
Γιατί ολάκερο το σύστημα υποκλινόταν εμπρός του.
Η αυτού μεγαλειότης ο μικροαστός.
Ο νοικοκυραίος που επιτέλους. Απόκτησε στέγη και κύρος επί της κεφαλής του.
Θα στέγαζε εκεί όλα τα έχειν του.
Σύζυγο, απογόνους και θέση στάθευσης για το καλάμι του ανεξαρτήτως πως δεν το ξεκαβαλίκευε ποτέ.
Όλα εν τη τάξει με τους θεούς του Ολύμπου στο πλευρό του.
Γιατ’ ήταν και Ελληναράς.
Ο ομφαλός της οικουμένης.. που κατ’ αυτόν περιστρεφόταν του εαυτού του.
Ποιος Γαλιλαίος και ποιος Μπρούνο..
Ο πρώτος κιότεψε όταν είδε τι ακριβώς συνέβη στον δεύτερο που λαμπάδιασε αξημέρωτα στο όνομα της αλήθειας. Πως η γη περιστρέφεται του ήλιου και όχι αντιστρόφως.
Συμβαίνει από καταβολής της ιστορίας νομοτελειακά.
Κάποιοι το επισήμαναν στην αυτού εξοχότητά του..Τον μικροαστό..
Μα εκείνος οιστρηλατούσε την εύνοια των θεών που θα τον συνόδευε σαν τη σκιά του.
Ήταν βέβαιος ότι ο Δίας θα κατακεραύνωνε κάθε ιερόσυλο που θα επιβουλευόταν τον θρόνο του.
Την ιδιοκτησία του.
Και κατά τον μαξιμαλισμό του το περίλαμπρο οικοπεδάκι του στο Βαλκανικό ακρωτήρι. Την κατά τους Νεοέλληνες Ελλάδα και κατά έποικους Γραικυλία. Ή Greece..Το ίδιο κάνει..
Ανατρίχιαζε έτσι στον όρο "κοινοκτημοσύνη".
Ίσως να μην συνέβαινε αν γνώριζε πως δεν προέκυψε από τους άξεστους Μπολσεβίκους του Λένιν, αλλά από τον Ησίοδο που την τοποθέτησε στο νησί των Μακάρων..
Των ευτυχισμένων..
Ποιων Μακάρων και Μακαρίων.
Αυτός που με μια υπογραφή του αποκτούσε κάρτα εισόδου στο ΑΤΜ της πλασματικής ευημερίας δεν είχε χρεία άλλων εξηγήσεων.
Όλα τα θέλω του ζωντάνευαν εκεί.
Τι να του πει ο Ησίοδος.
Πως την υπογραφή τη ψήφο και το τσουτσούνι σου δεν το βάζεις οπουδήποτε;
Λεπτομέρειες.
Θα του το είχε πει και ο πατέρας του αλλ’ αυτός ταξίδευε ακίνητος με ούριους τους ανέμους εκείνη τη στιγμή.
Κοίταζε έτσι τον ξάστερο ορίζοντα αλλά όχι τις λάσπες κάτω από τα πόδια του που τον έπνιγαν μέχρι τον λαιμό.
Ώσπου ο Δίας απέσυρε το χέρι βοηθείας του.
Στη θέση του εμφανίστηκε μια διαβολική μορφή που δεν είχε δει ξανά.
Και δεν ξέρεις καν αν κάτι «είναι» αν δεν ήξερες πως αυτό έπρεπε να είναι έγραψε ο Πλινιος.
Τρομοκρατήθηκε..
Αγορά τον φώναζαν.
Κι ήταν αυτός ο αθέατος διάβολος πίσω από το ΑΤΜ των ασυγκράτητων παροχών και όχι ο Δίας που νόμισε ότι αποκαθιστούσε το αρχέγονο δίκιο του.
Την αμοιβή του στο ακέραιο για την αξία της παραγωγής του.
Της εργασίας του.
Επειδή αυτός ο «Αγοράς» απαιτούσε δια των δυνάμεων καταστολής να ξεράσει ότι είχε μέχρι εκείνη τη στιγμή αδικαιολογήτως καταπιεί σχεδόν αμάσητο.
Στη σύγχυσή του επικαλέστηκε αρχικά το κλέος των αρχαίων αυτού προγόνων.
Με το κλέος όμως δεν εξαγοράζεις την αξιοπρέπειά σου στον φούρναρη ή τον χασάπη πολλώ δε μάλλον τα δάνεια από τον «Αγορά».
Τον τραπεζίτη.
Επειδή περί αυτού ο λόγος άλλο αν του τον πλάσαραν μασκαρεμένο.
Στην αποκάλυψή του ίσως να σκέφτηκε για πρώτη φορά ότι πρόκειται περί μαφιόζου που ληστεύει με όπλο τον νόμο αλλά ήταν αργά.
Ήδη τον είχαν ανακεφαλαιώσει δυο τρεις φορές από την τσέπη του.
Όχι πως ήταν άδειο το κρανίο του.
Το χρηματοκιβώτιό του είχε στεγνώσει από τις εκκενώσεις ο αχόρταγος των μεγαλομετόχων.
Και πότε;
Την ίδια στιγμή που στον νοικοκυραίο δαχτυλόδειχναν τον μετανάστη.
Θα ερχόταν όμως και η σειρά του αφού εξαντλείτο ο περιβάλλον χώρος.
Και ήρθε..
Ο υπεράριθμος δημόσιος υπάλληλος..
Ο τεμπέλης ιδιωτικός.
Ο προνομιούχος συνταξιούχος.
Ο λιπώδης αυτοαπασχολούμενος
Όλο το κατά το σύστημα περιθώριο που απλώς κόπριζε τον πλανήτη. Ώσπου όταν από κεφαλόσκαλο αγνάντευε αγέρωχος το πλήθος να κατρακυλά του ήρθε η αμφισβήτηση της πεμπτουσίας του με την μορφή του ΕΜΦΙΑ.
Του υπονόμευαν ευθέως τη βασική αρχή του αστικού δικαίου στο οποίο προσευχόταν τις νύχτες πριν κοιμηθεί.
Την ιδιοκτησία του!
Και δεν ήταν τα μιάσματα οι κομμουνιστές οι δράστες.
Αλλά οι πολιτικοί μέντορές του.
Το σοκ εξισούτο με σεισμό οκτώ βαθμών της κλίμακας ρίχτερ.
Λιποθύμησε.
Και από τότε δεν έχει συνέλθει.
Είναι αυτός που όταν διασταυρωθείτε μαζί του στον δρόμο και στο ερώτημα τι κάνεις δεν σας απαντά αυτοσαρκαζόμενος υπομονή κι εντύπωση. Αλλά σας προβάλλει το καλά που το συνοδεύει από ένα παραλήρημα παρελθόντος μεγαλείου.
Επειδή δεν βγήκε από τα νέφη της πλάνης του ποτέ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου