ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΑΛΙΜΑ

ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΑΛΙΜΑ


Πούλησε την ιστορία του παππού της για τραγωδία του Εμφυλίου 

Ακόμη δεν ζήτησε συγνώμη το πολιτικό απόπλυμα..

H ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Εύα Καϊλή τυφλωµένη από αντικοµμουνιστική υστερία υπέπεσε σε ιστορικές ανακρίβειες To δικό της Ζάλογγο, από το οποίο έπεσαν «υπέρ πίστεως και πατρίδος» οι συγγενείς ως θύµατα «εγκληματιών κοµμουνιστών», θέλησε να στήσει n ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Εύα Καϊλή, αλλά τελικά κατάφερε να πέσει n ίδια στον γκρεµό της αναξιοπιστίας και ενός σκηνοθετημένου ψέματος.

 Το χειρότερο είναι ότι εδώ και µέρες, όταν τη ρωτούν για το ψέµα που κατασκεύασε σε πολλά επεισόδια µοναδικού σεναρίου, αρνείται να απαντήσει συγκεκριμένα και φυσικά να ψελλίσει συγνώμη ή να παραδεχτεί έστω ότι από κάποιους εξαπατήθηκε. 

Ο «παππούς της Καϊλή», τον οποίο κατ' αυτήν σκότωσαν οι κακοί κοµμουνιστές, όχι µόνο δεν ήταν παππούς τής, αλλά δολοφονήθηκε στην Κατοχή σε ένα έγκλημα ερωτικού πάθους µε αντικείµενο τη γιαγιά της. Όσο για τις φωτιές που κατέκαψαν το οικογενειακό σπίτι και τις γυναίκες που έτρεχαν έντροµες να σωθούν, αποτελούν δημιούργημα τής κ. Καϊλή, n οποία χωρίς κανέναν σεβασµό στην Ιστορία και στους νεκρούς (κάθε πλευράς) έφτιαξε µια δική της «Ζίνα», όπου (στα πρότυπα της γνωστής σειράς) µπερδεύονται ήρωες και πολεµιστές όλων των εποχών χωρίς καµιά επίφαση εγκυρότητας ως προς τα ιστορικά γεγονότα.

 Επιχειρώντας να γίνει ο φορέας του σύγχρονου αντικοµµουνισμού και προφανώς να αποθεωθεί γι΄ αυτό, n Εύα-Ζίνα Καϊλή δημιούργησε ένα από τα μεγαλύτερα ελληνικά hoaxes και ταυτόχρονα πρωταγωνίστησε στην επικίνδυνη προσπάθεια αυτό να αποτελέσει πολιτική συνέχεια του Εμφυλίου. Φυσικά δεν της χρειάστηκαν τα γνωστά κονσερβοκούτια, παρά µόνο λίγο κραγιόν.

 Γράφει ο Ακίνδυνος Αλβανός (εγγονός, γιος και ανιψιός κοµµουνιστή) 

Ημερομηνία δημοσίευσης : Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου 2017 Εφημερίδα : 
Documento Στις 26 Αυγούστου

 n Εύα Καϊλή δηµοσιεύει άρθρο µε θεατράλε ύφος στην εφημερίδα «Ειδήσεις». Απευθυνόμενη στον υπουργό Δικαιοσύνης Σταύρο Κοντονή, για πρώτα φορά δημοσιοποιεί ότι n οικογένειά της έχει πέσει θύµα σφαγής των κοµµουνιστών. Απευθύνεται στον Στ. Κοντοντή διότι αυτός αρνήθηκε να συµµετάσχει στη σύνοδο του Ταλίν, όπου γινόταν προσπάθεια να εξισωθεί ο ναζισµός με τον κοµµουνισµό. 

 Γράφει λοιπόν με πάθος, έµπλεη σκληρής µνήµης και οικογενειακού πόνου, n ευρωβουλευτής: «Κοντονή ακούς; Κοµµουνιστές εγκληματίες σκότωσαν τον παππού µου. Ακούς; Κοµμουνιστές εγκληµατίες έκαψαν το σπίτι της οικογένειάς µου, αφού το καταλήστεψαν. Φοβισµένες οι γυναίκες του σπιτιού κοιµόντουσαν τυλιγµένες σε κουβέρτες σε χαντάκια κοντά στο σπίτι, έως ότου εξαναγκάστηκε n γιαγιά µου να εγκαταλείψει ξανά τον τόπο της, την Κωνσταντία Μακεδονίας, για να γλιτώσει τα παιδιά της». Η Ελλάδα µαθαίνει ότι οι κοµμουνιστές σκότωσαν τον παππού της, οι κοµμουνιστές (εγκληματίες μάλιστα) έκαψαν το οικογενειακό σπίτι, λήστεψαν και έστειλαν τροµοκρατηµένη στην αυτοεξορία τη γιαγιά της.

 Ένα από τα πολλά δράµατα του Εµφυλίου, θα µπορούσε να πει κάποιος. Αν δεν ήταν µια απάτη, για την οποία η κ. Καϊλή πρέπει να ξεκαθαρίσει αν την έστησε η ίδια ή αν απλώς έπεσε θύµα ανιστόρητων διηγήσεων. Ας ξεκινήσουµε λοιπόν το ξεφλούδισµα των ψεµάτων και στο τέλος θα γράψουμε και ποια είναι η αλήθεια µε τον «παππού Καϊλή». 

Ο παππούς που δεν ήταν παππούς 

Λίγο μετά τα δηµοσίευμα του άρθρου εκατοντάδες sites (πρωταγωνιστές το protothema, το iefimerida, το Liberal) έγραψαν για το έγκληµα των κομµουνιστών το οποίο είχε το θάρρος να καταγγείλει χρόνια μετά η πασιονάρια τας Ευρωβουλής. Ο παππούς λοιπόν σκοτώθηκε από κοµµουνιστές. 

Όσοι ξεκίνησαν να ψάχνουν, από περιέργεια έστω, από ανοικτές πηγές για το ποιος ήταν και πώς σκοτώθηκε ο παππούς της Καϊλή έφτασαν πολύ γρήγορα σε παράλογα συμπεράσματα. Ο πατέρας της Καϊλή έχει γεννηθεί το 1955. Συνεπώς, αν ο παππούς Καϊλής είχε σκοτωθεί στον Εµφύλιο (1946-49), τότε πολύ απλά δεν µπορούσε να είναι παππούς της Καϊλή, εκτός αν η µάνα του πατέρα της κυοφορούσε µερικά χρόνια αντί για εννιά µήνες. Μήπως ο παππούς ήταν ο πατέρας της μαµάς; 

Το ίδιο πρόβλημα υπήρχε και µε τη μητέρα σε ό,τι αφορά τις ημερομηνίες. Επιπλέον, όπως είχε γράψει το «Πρώτο Θέµα» στις 9 Ιουνίου 2014 φιλοτεχνώντας το προφίλ της Καϊλή, ή νεαρή ευρωβουλευτής θυµάται «τα ξένοιαστα καλοκαίρια στην Αλεξάνδρεια Ηµαθίας, όπου ζούσε ο παππούς και η γιαγιά από την πλευρά της µητέρας της, ήταν οι στιγµές όπου αποκαλυπτόταν ή πιο αλέγκρα, έντονη πλευρά τής». 

Με ή χωρίς αλέγκρα πλευρά, η Εύα Καϊλή αποκλείεται να ζούσε µε τον παππού από την πλευρά της µαµάς αν αυτός είχε πεθάνει στον Εµφύλιο. Η απλή αριθμητική διέψευδε την Καϊλή-θύµα των κομμουνιστών. 

Ετσι υπήρξε σωρεία σχολίων στα social media για το τι συµβαίνει µε τον παππού. Η ευρωβουλευτής τότε επανήλθε στο Facebook και, προσπαθώντας να περισώσει ό,τι µπορούσε, έγραψε πως δεν πρόκειται για τον παππού της αλλά για τον προηγούµενο σύζυγο της γιαγιάς της, που σκοτώθηκε (από κοµµουνιστές εννοείται) το 1943. 

Το πρώτο λοιπόν συµπέρασμα ήταν πως δεν ήταν παππούς. 

Το δεύτερο ότι σκοτώθηκε (στην Κωνσταντία Πέλλας πάντα) το 1943. Ζίνα Καϊλή Η ανάρτηση της Καϊλή η οποία τοποθετεί τη δολοφονία του παππού που δεν ήταν παππούς- το 1943 και η άρνησή της να δώσει εξηγήσεις για ένα σοβαρό θέµα το οποίο η ίδια έθεσε κινητοποιούν την έρευνα. 

Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι αν ο «παππούς» δολοφονήθηκε το 1943, τότε θεωρητικά έπρεπε να ανήκει στην κατηγορία «συνεργάτες Γερµανών-μαυραγορίτες», τους οποίους η Εθνική Αντίστασή, όπου συµµετείχαν ενεργά οι κοµµουνιστές, τιµωρούσε. 

Ο υπουργός Παύλος Πολάκης με σχετική ανάρτηση στο Facebook ζήτησε εξηγήσεις από την κ. Καϊλή, θέτοντας το ερώτημα αν ο παππούς της ήταν συνεργάτης των Γερµανών, για να πάρει την απάντηση πως είναι συκοφάντης. Οι σκηνές που περιγράφει στο άρθρο της η ευρωβουλευτής, με φλεγόμενα σπίτια και άµαχες γυναίκες να φεύγουν για να σωθούν στο χωριό Κωνσταντία της Πέλλας, δεν ανήκουν στο 1943 αλλά στο 1947.

 Πρόκειται για τη µάχη στην Κωνσταντία, στις 10 Φεβρουαρίου 1947, όταν μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού (στην πλειονότητά τους κοµµουνιστές) ενεπλάκησαν σε µάχη µε την Εθνοφυλακή. Κατά τη διάρκεια της µάχης σκοτώθηκαν 51 άμαχοι, ανάµεσα στους οποίους και κοµμουνιστές κάτοικοι του χωριού που χτυπήθηκαν από την Εθνοφυλακή.

 Η Καϊλή φαίνεται ότι δανείζεται σκηνές από τη σκληρή ιστορία του χωριού τον καιρό του Εµφυλίου για να φτιάξει τη δική της ηρωική και θυματοποιηµένη αφήγηση, συνθέτοντας ένα ιστορικό ποτ πουρί κατά τα πρότυπα της τηλεοπτικής Ζίνα. Το 1943 λοιπόν δεν υπήρχε Εµφύλιος για να σκοτωθεί έστω σε αυτόν από κοµµουνιστές ο «παππούς» Καϊλής που δεν ήταν παππούς. «Τον έσφαξε εθνικόφρων ερωτευμένος με τη γιαγιά» 

 Υπήρξε τελικά δολοφονημένος πρώην άντρας τής γιαγιάς τής Καϊλή ή ακόµή και αυτό είναι μύθευµα; 

Με το ερώτημα αυτό κάναµε έρευνα στα χωριά Κωνσταντία Πέλλας και Αλεξάνδρεια Ηµαθίας, όπου έζησε η γιαγιά της Καϊλή. Από τρεις διαφορετικές πηγές συγκεντρώσαµε τα στοιχεία που συνθέτουν την πραγματική ιστορία που θέλησε να περιγράφει µε τον δικό της τρόπο η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ. 

Κατά την περίοδο της Κατοχής (δύο από τις πηγές λένε ότι πρόκειται για το 1943) η γιαγιά της Καϊλή, γνωστή την εποχή εκείνη µε το παρατσούκλι «Αµπατζίλη», έγινε πρωταγωνίστρια µιας σκληρής ιστορίας γεµάτης αίµα και πάθος. 

Ο σύζυγός της Γιάννης Μπακαλίδης, ενώ επέστρεφε από τη Θεσσαλονίκη με παρέα, σφάχτηκε στον ύπνο του με µαχαίρι που χρησιμοποιούσαν στα καπνοχώραφα, κοντά στο χωριό Θεοδωράκι Πέλλας. Δράστης ήταν ο Στάθης Κωνσταντινίδης, γνωστός με το παρατσούκλι «Στατίκ», που είχε τη φήμη µαχαιροβγάλτη και καβγατζή, ο οποίος είχε καλές σχέσεις µε τις αρχές της Κατοχής. Ο Στατίκ, όπως έγινε γνωστό, δεν έσφαξε μόνο τον σύζυγο της γιαγιάς της Καϊλή, αλλά και έναν ακόµη φίλο του που ξύπνησε και έγινε αυτόπτης µάρτυρας της δολοφονίας. 

 Ο Στατίκ συνελήφθη και έγινε γνωστό ότι σκότωσε τους άτυχους άντρες από ζήλια γιατί ήταν ερωτευµένος µε τη γιαγιά τής Καϊλή. Σύµφωνα µε φήµες στο χωριό την εποχή εκείνη, εμπλοκή στο φονικό ίσως είχαν και συγγενικά πρόσωπα που ώθησαν τον Στατίκ στον φόνο για να εξασφαλίσουν δικά τους συμφέροντα.

 O Στατίκ καταδικάστηκε σε ισόβια αλλά δεν εξέτισε την ποινή του, πράγµα στο οποίο φαίνεται ότι βοήθησαν οι αρχές Κατοχής. Μέσα σε αυτό το βαρύ κλίµα (και όχι σε φωτιές που άναψαν οι κοµµουνιστές) η γιαγιά τής Καϊλή εγκατέλειψε το χωριό, αφού υπήρχαν πολλοί, όπως γίνεται συνήθως στα χωριά, οι οποίοι τη θεωρούσαν το δαιμόνιο που όπλισε το χέρι. 

Η γιαγιά της Καϊλή ξαναπαντρεύτηκε τελικά και από τον γάµο προέκυψε η µητέρα της ευρωβουλευτή. Άκρα του τάφου σιωπή Απευθυνθήκαμε στην Εύα Καϊλή και της ζητήσαμε να µας απαντήσει αν γνώριζε την πραγματική ιστορία του «παππού» ή αν ενδεχομένως έπεσε θύµα ψευδών διηγήσεων. 

Η κ. Καϊλή αφού απάντησε αορίστως περί θυµάτων του κοµµουνισµού που υπάρχουν, για το τι πραγµατικά συνέβη απάντησε : «Υπήρχε πόλεµος. Τον µαχαίρωσε ένας που δήλωνε κομμουνιστής την ώρα που επιχειρούσε να εισβάλει στο σπίτι που ήταν η γιαγιά, η προγιαγιά και οι δύο μικρές. Μετά, επειδή φοβόντουσαν από επιθέσεις μόνες γυναίκες, όπως έγραψα άλλωστε, κοιµόντουσαν ακόμη και έξω από το σπίτι. Ώσπου εγκατέλειψαν από φόβο και κατέφυγαν στους Αµπελόκηπους Θεσσαλονίκης. Η γιαγιά µου ήταν μια καταπληκτική γυναίκα. 

Πραγµατικά λυπάµαι που αντί να αναδειχθεί η σκληρότητα ενός πολέμου, μείναµε στο αν ονοµάζεται ή όχι παππούς ο πατέρας των δύο θείων µου. Οσο για τα περί αντικοµµουνισμού, η οικογένεια του παππού του πατέρα μου ήταν κοµµουνιστές. Η εθνική συμφιλίωση έγινε πράξη στην οικογένειά µας. Αυτό γιατί δεν είναι ενδιαφέρον;».

 Ολο το ηρωικό σενάριο τής Εύας Καϊλή που περιείχε μαχαιρώματα, φωτιές, καταστροφή, εγκληματίες κοµµουνιστές και άλλα φριχτά, τα οποία κάλεσε τον Σταύρο Κοντονή να ακούσει, συρρικνώθηκε στο «κάποιος τον µαχαίρωσε που δήλωνε κοµµουνιστής». 

Ούτε αυτό το ελάχιστο που προσπαθεί να κρατήσει ως «ευθύνη των κοµµουνιστών» δεν ισχύει, αφού ο φονιάς δεν ήταν κοµµουνιστής. Αν ήταν, άλλωστε, θα είχε φύγει στο βουνό µε τους αντάρτες και δεν θα είχε συλληφθεί. Αλλά αυτές οι ιστορικές λεπτομέρειες είναι ψιλά γράμµατα για την Εύα Καϊλή. Δεν θα είχε σημασία η αναφορά σε αυτή την υπόθεση αν ή ευρωβουλευτής δεν την έκανε µε τον πιο αισχρό τρόπο δημόσιο στοιχείο πολιτικής και δεν επιχειρούσε να επενδύσει πολιτικά πάνω στο αίµα ανθρώπων που έζησαν σε µια ανώµαλη περίοδο. Οφείλει να ζητήσει συγγνώμη ή να δημοσιοποιήσει τα στοιχεία που αποδεικνύουν όσα έγραψε.