ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΕΙ ΑΠΛΑ

ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΕΙ ΑΠΛΑ

Δεκαετίες οι γενιές παλεύουν για το δικό τους στίγμα στη μουσική σκηνή με τα πλείστα από αυτά να σβήνουν σαν μετεωρίτες που έξυσαν τον πλανήτη μας για μια στιγμή. Κι από κοντά οι κατά κανόνα άμουσοι κριτικοί που τα περιβάλλουν με βαρύγδουπα ονοματεπώνυμα φορώντας τους τον μανδύα των κοινωνικών ρευμάτων

 Εξαιρουμένων ορισμένων και μετρημένων στα δάχτυλα των δύο χεριών συνθετών πάνω στα χνάρια των οποίων η μουσική βαδίζει ακόμη, έχουμε και λέμε: 

Πήρε κατά τον μεσαίωνα η τεμπέλικη Βιεννέζικη αριστοκρατία μια σειρά από βαλσάκια τα συνέρραψαν κατά παραγγελία στα ανάκτορα  και ιδού οι συνθέσεις για τις ελίτ στα ανά τον κόσμο μέγαρα. 

Βγήκαν οι γιάνγκηδες στην μαύρη ήπειρο για δούλους άρπαξαν μαζί μ’ αυτούς τον ρυθμό τους τον στόλισαν με περίπλοκους και συχνά ασύμβατους με το μουσικό περιβάλλον αυτοσχεδιασμούς, ιδού η avant guarde ..στρυφνή τζαζ για τους στεγνούς της Wall street.   

Προηγουμένως με την υπερευαίσθητη όσφρηση απέναντι στην οσμή του χρήματος, θησαύρισαν την μουσική τους βιομηχανία εκμεταλλευόμενοι τις υψιπετείς προσευχές λύτρωσης των μαύρων, η βάση απογείωσης των οποίων ήταν οι εκκλησιές τους. Θεϊκές μελωδίες χορωδιακής αποτύπωσης των μαρτυρίων τους που τα  golden boys βάφτισαν μειωτικά μπλουζ και εισέπρατταν. 

Ρεύματα επί ρευμάτων που κατά κανόνα δεν προλαβαίνουν καν να εκβάλλουν το περιεχομενό τους στο μέλλον και καταλήγουν είδη μουσειακά για διακεκριμένους επισκέπτες των ταγιέρ και της γραβάτας. Η διαχρονική μουσική όμως, αυτή που στέκει ζωντανή σε όλες τις εποχές, όταν δεν αναλαμβάνει να κεντήσει  τις δημιουργίες μιας αλληγορικά συναρπαστικής ποίησης, τότε για να μιλήσει στη καρδιά μιλάει απλά. Είτε μιλά για τη γέννηση είτε μιλά για τον έρωτα είτε μιλά για κοινωνικούς αγώνες είτε μιλά για τον θάνατο..