«ΠΟΡΩΣΗ» ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΛΥΔΩΝΑ !!

 Οκτακόσιες χιλιάδες επισκέψεις !!!!!!!!!!!!!!!

Στην αφετηρία του είχα μόλις πενήντα επισκέψεις την εβδομάδα και τον ενθουσιασμό της δημιουργίας διαδέχθηκε η απογοήτευση.. 

Συναισθήματα ασανσέρ. 

Στα ύψη και τα βάθη. 

Από αυτά που υπονομεύουν θεμελιακά τη προσπάθειά σου. 

Φυσικά και δεν «φαντασιώθηκα»  να καταστώ σουλτανική πύλη μιας ελίτ του διαδικτύου. Πέντε φίλοι εκ των οποίων μόνον οι δύο δημοσιογράφοι με τους υπολοίπους να ζητούν εξηγήσεις ακόμη και ως προς τι σημαίνει σε ένα κείμενο «το πρώτο να σε κρατάει» και το «τελευταίο να σε δεσμεύει». 

Πείσμωσα. Η αμφιβολία για το δίκαιο του δημόσιου φωτός  που με έλουσε κατά το παρελθόν ζητούσε επιμόνως απαντήσεις.

 Ήταν θέμα τύχης ή ικανοτήτων; 

Θα διακινδύνευα ίσως στα στερνά τα πρώτα αλλά δεν υπήρξα ποτέ λιποτάκτης των οραμάτων μου πέραν του γεγονότος πως οι προκλήσεις πάντα με γοήτευαν. 

Δεδομένης έτσι της απελευθέρωσής μου από την έμμισθη εργασία, θα αναμετριόμουν με την αξιοπιστία μου. 

Δίχως τις συνήθεις επικλήσεις στο άλλοθι των μικρών ή μεγάλων συμβιβασμών.. 

Θα ήμουν εγώ απέναντι στη σατραπική αλήθεια. 

Στο όνομά μου. 

Την ιστορία μου.. 

Την επαγγελματική κοινωνική και πολιτική μου διαδρομή. 

Και το όνομά μου ήταν πάντα οι αναγνώστες μου. 

Άρθρων ή βιβλίων. 

Εσείς. 

Που με την παρουσία σας στην ατομική μου ιστοσελίδα klydonas.blogspot.com θα επικυρώνατε έναν μύχιο και για χρόνια ανομολόγητο πόθο μου. 

Πως δεν με διαβάζατε ορμώμενοι από την τήβεννο του εκδοτικού οίκου ή του έντυπου Μέσου που με περιέβαλλε, αλλά γιατί σας μαγνήτιζε το περιέχον από το περιεχόμενο της γραφής μου. 

Ή του λόγου μου.. 

Και όχι μόνον κατ’ ουσία αλλά και αισθητικά. 

Τότε ήταν που σκαρφάλωσα στις πλάτες εκείνης της (δίχως τη παραμικρή προβολή) πρώτης μαγιάς επισκεπτών και που προφανώς μέσα από λέξεις κλειδιά διασταυρώθηκαν με τον ιστότοπό μου. 

Για να μείνουν. 

Και να πάρει η σελίδα μια ανέλπιστα πολλαπλασιαστική πορεία, έτσι ώστε να μιλώ σήμερα εγώ με την αλαζονεία του εκ του ασφαλούς καταθέτοντος μάρτυρα.. 

Δικαίωμα αμφίδρομο. Μου το δώσατε αλλά και το κέρδισα. 

Ένα πινγκ πονγκ είναι η επικοινωνία. Εάν κάτι κάνει γκελ επιστρέφεται και το συναρπαστικό παιχνίδι εξακολουθεί. 

Με νίκες ήττες και ισοπαλίες. 

Εάν όχι το μπαλάκι «λόγος» χάνεται στο κοινωνικό άπειρο. 

Της καταθλιπτικής μοναξιάς μέσα από την οποία όσο κι αν στρέφεσαι προς το ταβάνι ουδείς σου απαντά.. Σας ευχαριστώ.. 

ΥΣ:  Νιώθω πιεστική την ανάγκη να υποκλιθώ σε όλους και όλες εκείνες που εκδήλωσαν την επιθυμία να με συνοδεύσουν -κατά  τις ημέρες των χημειοθεραπειών της επί εξάμηνο περιπέτειάς μου- δύο κυρίες εκ των οποίων παραβρέθηκαν παρά την έντονη διαφωνία μου (δεν θεωρώ τις χήμειο άθλο κι ούτε πρόκειται περί δοκιμασίας) διακριτικά... Υφίστανται ευτυχώς ακόμη συναισθήματα αλλά είναι κλειδωμένα στα συνειδησιακά σεντούκια και εξ όσων αποδείχθηκε όχι από τσιγγουνιά. Αλλά από τον φόβο της εκμετάλλευσής τους..