ΤΟ ΜΠΟΥΛΟΥΚΙ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

 Καλημέρα με μια πολιτική ανασκόπηση..από την περασμένη εβδομάδα..

«Χάος στη Βουλή», «πρωτοφανής ένταση», «βαριές εκφράσεις», «σύγκρουση για όλα»... Αυτοί είναι μερικοί από τους τίτλους που περιέγραφαν άλλη μια κοκορομαχία την περασμένη βδομάδα στη Βουλή ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ.


Αφορμή του νέου «επεισοδίου» ήταν οι προβοκατόρικες δηλώσεις του Κυρ. Μητσοτάκη περί «αριστερής μήτρας της τρομοκρατίας» και ότι «η βία προέρχεται αποκλειστικά από την αριστερά» στην Ελλάδα. Η τοποθέτηση αυτή, που έγινε από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης για να δημιουργήσει επικίνδυνους συνειρμούς και να ικανοποιήσει αντιδραστικά αντανακλαστικά, αξιοποιήθηκε δεόντως από τον ΣΥΡΙΖΑ. Του έδωσε την πάσα για να ξαναφορέσει το μανδύα του υπερασπιστή των αγωνιστικών παραδόσεων του λαού μας και να εμφανιστεί σαν κάτι που δεν είναι. Να μιλήσει για τον Λαμπράκη, τον Πέτρουλα κ.ά.

Μ' ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια λοιπόν: Από τη μία η ΝΔ ταυτίζει τους λαϊκούς αγώνες με τη δράση οργανώσεων και ομάδων της «ατομικής τρομοκρατίας», που δεν έχουν σχέση με το εργατικό - λαϊκό κίνημα και τη μαζική εργατική - λαϊκή πάλη, αλλά αξιοποιούνται για την ένταση της καταστολής του, ενώ σε αυτές συχνά παρεμβαίνουν και κρατικοί μηχανισμοί και υπηρεσίες. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει την ευκαιρία να «συγκριθεί» βολικά η βρώμικη δουλειά που κάνει με την αποκρουστική αντίδραση που εκπέμπει η ΝΔ.

Το απαράδεκτο επίσης ξέπλυμα του Κυρ. Μητσοτάκη για τη Χρυσή Αυγή, λέγοντας ότι πλέον «είναι σαν να μην υπάρχει», ήταν άλλη μια βολική πάσα για την κυβέρνηση, προκειμένου να τροφοδοτηθεί ο καβγάς για το «ποιος αθωώνει» την εγκληματική συμμορία.

Βεβαίως, όσο κυβέρνηση και αντιπολίτευση αλληλοκατηγορούνται για το ποια είναι πιο κοντά στα «άκρα», τόσο ο λαός βιώνει την «ακραία» ταξική πολιτική σε βάρος του, στον πυρήνα της οποίας συμφωνούν μεταξύ τους.

Κυβέρνηση και ΝΔ, που τσακώνονται για τη «μήτρα της τρομοκρατίας», δεν διαφωνούν ούτε σε ένα «κόμμα» γύρω από τους διακηρυγμένους στρατηγικούς στόχους της αστικής τάξης, που είναι η πραγματική μήτρα της συσσώρευσης φτώχειας, ανεργίας και του τσακίσματος των εργασιακών δικαιωμάτων. Μαζί, άλλωστε, ψήφισαν το 3ο μνημόνιο τον Αύγουστο του 2015 και διαρκώς λεονταρίζουν για το ποιος από τους δύο μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικός στην υλοποίηση αυτής της βάρβαρης πολιτικής.

Δεν διαφωνούν ούτε στο ελάχιστο με την όλο και πιο ενεργή συμμετοχή της Ελλάδας στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, για το γεγονός ότι η χώρα μας παρέχει κάθε είδους διευκόλυνση και υποστήριξη στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή.

Οσο η κυβέρνηση παριστάνει τον υπερασπιστή της πλούσιας αγωνιστικής λαϊκής παρακαταθήκης, ως αντίπαλο δέος στην αντιδραστική ρητορική της ΝΔ, τόσο περισσότερο λερώνει την ιστορική κληρονομιά που εμπνέει γενιές και γενιές. Τι σχέση έχουν η λαϊκή εποποιία της δεκαετίας του '40, οι μεγαλειώδεις αγώνες των κατοπινών δεκαετιών, ο Λαμπράκης και το κίνημα ειρήνης, με το καλωσόρισμα του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, με τη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και ασκήσεις, με την επίθεση διαρκείας στην εργατική τάξη;

Οσο περισσότερο τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος ξεπλένει τη ΧΑ, τόσο περισσότερο εξωραΐζουν και οι δυο τη φασιστοσυμμορία. Ενώ, ταυτόχρονα, καλούν ουσιαστικά τους εργαζόμενους να βάλουν πλάτη για μια «αστική δημοκρατία», καθαρή δήθεν από «ακραία» στοιχεία. Ομως, η αλήθεια είναι ότι δυνάμεις όπως η εγκληματική ναζιστική ΧΑ δεν αποτελούν παραφωνία σε μια κατά τ' άλλα ομαλά λειτουργούσα αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, αλλά εγκληματικές οργανώσεις που υπερασπίζονται το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, επομένως δεν είναι κάτι ξένο προς αυτό και τους θεσμούς του. 

Γι' αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ιδιαίτερο πρόβλημα να βρεθεί μαζί με τους φασίστες βουλευτές στο Καστελόριζο, πριν μερικούς μήνες, σε ένα κλίμα «εθνικής ομοψυχίας».

Αυτό το ατέρμονο «βγαλ' τη σκούφια σου και βάρα με» ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ (και αντίστροφα) μπορεί και πρέπει να γίνει κριτήριο για τους εργαζόμενους. Οτι όσο περισσότερο συγκλίνουν στους στόχους του κεφαλαίου, τόσο περισσότερο θα «σηκώνουν τους τόνους» γύρω από διάφορες αφορμές. Ταυτόχρονα, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε η ΝΔ, ενώ η ΝΔ δεσμεύεται ότι θα συνεχίσει από εκεί που θα σταματήσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Δ. Π.