ΑΚΡΙΒΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ....

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος

"Όλα εδώ πληρώνονται", συνήθιζε να λέει ο κυρ Αντρέας - και αυτός δεν ήξερε τίποτε άλλο παρά το τι είναι και πώς λειτουργεί η αγορά, ο προμηθευτής και ο πελάτης, το χοντρεμπόριο και το λιανεμπόριο.

Δεν μου άρεσε η φράση αυτή του πατέρα μου. Ανατρίχιαζα όταν την εκστόμιζε. Άλλα μάθαινα στο σχολείο, άλλα διάβαζα στις ρομαντικές ιστορίες και ιδεολογίες των άλλων. Δεν είχα καταλάβει ακόμη πως ο μοναδικός ρομαντισμός της αγοράς αποκρυσταλλώνεται αποκλειστικά σε αυτή τη φράση: "Όλα εδώ πληρώνονται"!

Αυτό και μόνον αυτό διαμορφώνει την αίσθηση και πρακτική της ηθικής στην κατά τα άλλα αήθη αγορά.

Ωστόσο, ο κύριος Τσίπρας χθες πλήρωσε κάτι παραπάνω - από το "όλα εδώ πληρώνονται". Ήταν βλέπεις πολύ μεγάλη η ανάγκη του για επιτυχή έκδοση του πενταετούς ομολόγου, μια και απέτυχε απολύτως στο κεντρικό αφήγημα του χρέους και των υποστηρικτικών σε αυτό επιμέρους αφηγημάτων περί ρευστότητας και μέτρων εσωτερικής υποτίμησης και δημοσιονομικών περικοπών έναντι χρηματοπιστωτικών ελαφρύνσεων και δομικών επενδύσεων.

Αγωνιούσε ο πρωθυπουργός μας για μια ιστορία επιτυχίας και πλήρωσε ακριβά εκείνους τους παράγοντες της αγοράς που (επέλεξε) κατασκευάζουν "επιτυχημένες εκδόσεις ομολόγων". Αν συνυπολογίσεις προμήθεια (φανερή και κρυφή - επικοινωνιακής υποστήριξης) και πραγματικό κόστος δανεισμού, θα διαπιστώσεις πως ενώ το επιτόκιο εμφανίζεται ελαφρώς μειωμένο σε σχέση με την παρωδία εξόδου στην αγορά του 2014, το συνολικό κόστος είναι ελαφρώς αυξημένο. Με τη διαφορά μεταξύ του επιτοκίου του ελληνικού πενταετούς ομολόγου που εκδόθηκε χθες και του αντίστοιχου γερμανικού να διαμορφώνεται στις 4,81 μονάδες, έναντι 4,41 μονάδων που ήταν η αντίστοιχη διαφορά του επιτοκίου του ομολόγου του 2014.

Άρα, όσοι αγόρασαν χθες ή αντάλλαξαν το ομόλογο που λήγει τον Απρίλιο του 2019 με το νέο, θα έχουν λόγους να ανοίγουν σαμπάνιες σήμερα, με την κυβέρνηση να εκτοξεύεται από αυτές σαν φελλός! Κατασκευάστηκε πράγματι μια ιστορία επιτυχίας για την ελληνική κυβέρνηση με καλό κέρδος για τους λομπίστες και την κλειστή ομάδα των επενδυτών της συγκεκριμένης εκδόσεως.

Πρόκειται, αναγνώστη μου, για άλλη μια ακριβή ιστορία επιτυχίας, μιας ακόμη κυβέρνησης της ελληνικής κρίσης, η οποία διαφέρει πρακτικά από τις προηγούμενες μόνον σε ό, τι αφορά στο κόστος για τον ελληνικό λαό: Καταλήγει να κάνει τελικώς ότι έκαναν οι προηγούμενοι με μεγαλύτερα, ωστόσο, έξοδα και αντίστοιχα αυξημένα κέρδη για όσους επενδύουν στις επιτυχίες της.

Τελικά είναι επικερδέστερο φαινόμενο για τους λομπίστες και τους επιτήδειους θεσμικούς επενδυτές της χρηματαγοράς η αριστερά στην εξουσία, από ότι η κεντροδεξιά ή η κεντροαριστερά. Οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συμφέρουν και βολεύουν καλύτερα. Αυτό θέλησε να δείξει στην αγορά ο Αλέξης Τσίπρας και ως προς αυτό έχει πράγματι πραγματοποιήσει σημαντικά βήματα επιτυχίας, ή με άλλους όρους, σημαντικά βήματα πολιτικής διείσδυσης.

Μόνον που τα απλά μαθήματα προσαρμογής στην σύγχρονη χρηματαγορά μιας παιδαριώδους και όχι σοβαρής μεταρρυθμιστικής αριστεράς κοστίζουν ακριβά. Έχει μεγάλο κόστος για τον ελληνικό λαό η υπόθεση ενηλικίωσης - που κάποιοι εσφαλμένα αποκαλούν "ρεαλιστική στροφή Τσίπρα" - της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.

Όλα εδώ πληρώνονται, λοιπόν, αλλά το κόστος διαμορφώνεται κάθε φορά διαφορετικά. Ο βαθμός ανωριμότητας, επιπολαιότητας και τυχοδιωκτισμού ορίζει τελικώς το πραγματικό κόστος οποιασδήποτε προσαρμογής. Μόνον που σήμερα την προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ πληρώνει ακριβά ο ελληνικός λαός, ενώ αύριο θα "πληρώσει" ανάλογα με πολιτικό και οικονομικό αντίτιμο η προοδευτική κοινωνία, η οποία παραβλέποντας πολλά, πίστεψε για μια στιγμή πως ψηφίζει κάτι διαφορετικό και κάποιους διαφορετικούς, για να κυβερνήσουν διαφορετικά, κτίζοντας μια λιγότερο υποκριτική και περισσότερο δημοκρατική νέα μεταπολίτευση μέσα από την μακρά οικονομική κρίση της χώρας.