ΟΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΙ

 Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Τίποτα δεν είναι τυχαίο.. 
Από τους γάμους της Τήλου ως τις προκλήσεις στη Μόσχα και τη δημόσια σύζευξη δύο κατά φύση αρσενικών, αλλά κατά δήλωσή τους  ερμαφρόδιτων αξιωματούχων του Λουξεμβούργου, ένα τσιγάρο δρόμος ήταν. 
Είχαν όλα καλά προσχεδιαστεί.   
Βήμα το βήμα η πολιτική εξουσία υποχωρούσε στους στυγνούς εκβιασμούς μιας χυδαίας μειοψηφίας που απαιτούσε τη θεσμοθετημένη αναγνώρισή της. 


Προηγουμένως δια της ευγενούς χορηγίας των επινοητών του παγκοσμιοποιημένου χυλού κατέλαβαν τις προπαγανδιστικές εστίες αμαχητί. Τη μία μετά την άλλη. Και πέρασαν τη διαστροφή από το παρασκήνιο στο προσκήνιο της ζωής.
 Έτσι έγιναν θέμα.. 
Πρώτο θέμα αυτοί, ανάθεμα όμως για τους λαούς, αφού ενεοί υποβάλλονταν στη δοκιμασία αποδοχής της εκτροπής ως κανόνα. 
Αν σε πρώτη φάση παρέμειναν σιωπηροί οφειλόταν στο ότι το κοινωνικό σοκ ήταν τόσο ισχυρό, που οι άνθρωποι πάγωσαν σαν ακίνητα τηλεοπτικά πλάνα.. 

Οι όποιοι μεμονωμένοι επιχείρησαν ν’ αντιδράσουν λοιδορήθηκαν  δημοσίως από το τηλεοπτικό κατιναριό και αποσύρθηκαν στις κρύπτες τους. 
Για να περιφέρονται ασύδοτα στις αλάνες των Μέσων Μαζικών εγκλημάτων μόνοι οι εκπρόσωποί τους, σε μια κολασμένη  επιχείρηση εξιέρωσης του ανίερου. 
 Ώσπου οι πολιτείες  –όχι μόνον η ελληνική- υποχρεώθηκαν στη δημόσια αναγνώριση βδελυρών αιτημάτων όπως η υιοθεσία. 

Αιτήματα τα οποία έχρηζαν και εξακολουθούν εξ αντικειμένου να χρήζουν, εισαγγελικής έρευνας υπό τις αποχρώσες ενδείξεις κακουργημάτων όπως η παιδοφιλία. 
Υπάρχει ιστορικό προηγούμενο. 
Τα Δουνέϊκα. 
Όπου μετεμφυλιακά τα ορφανά  των πολιτικών αυτοεξόριστων κακοποιούνταν σεξουαλικά κατά τη διάρκεια της παιδικής και εφηβικής τους ηλικίας, ώσπου να καταλήξουν «ολοκληρωμένες γυναίκες με περίοδο» όπως τα σάρκαζαν οι ατιμώρητοι δράστες. 

Σήμερα τον ρόλο των παραδοσιακών «κολομπαράδων»  της μετακατοχικής Ελλάδας, ανέλαβαν να παίξουν οι τηλεοπτικοί "μπινέδες" επί των εγκαταλειμμένων «ορφανών» στο επιμορφωτικό έλεος της μαύρης οθόνης. Αλλά τούτο το έγκλημα είναι πολιτικό με τους ηθικούς αυτουργούς να κρύβονται πίσω από τη ψήφιση νομοσχεδίων διαλυτικών της οικογένειας. 

Παρ’ όλ’ αυτά και για την αποφυγή της δημόσιας διαπόμπευσης, οσάκις το συνδικάτο της ομοφυλοφιλίας στριμώχνεται στο επιστημονικό καναβάτσο, επικαλείται γενετική ασθένεια. Γνωρίζουν ωστόσο πως μόνο το 1% εξ αυτών αδικήθηκε από τη φύση. 
Στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι θύματα των τηλεοπτικών προτύπων και βάναυσης σεξουαλικής μεταχείρισης κατά τις τρυφερές ηλικίες.
 Κάτι που αν δεν είναι συγνωστό υφίσταται ως υποψία στο κοινωνικό σύνολο, που έχει διαχρονικά επιδείξει ανεκτική συμπεριφορά στην ιδιαιτερότητά τους.

 Γιατί επομένως να ξεσηκώσουν αυτόν τον κουρνιαχτό νομιμοποίησής τους.  Γιατί δηλαδή να εκθεμελιώσουν θεσμούς όπως ο μεταξύ ετεροφύλλων γάμος που καταξιώθηκαν ως ηθικοί, δεδομένου πως δι αυτών υπακούει η ανθρωπότητα στη φυσική αναπαραγωγή του είδους, προϊόν της οποίας είναι μια νέα ποιότητα ύλης, το παιδί; Πολλώ δε μάλλον όταν από την σύζευξη των ομοφυλοφίλων αποκλείονται αυτοί του συγκεκριμένου θείου δώρου. 

Να σας πω εγώ. 

Επειδή οι παγκόσμιες λέσχες της ολιγαρχίας προσδοκούν πως η εξέλιξη της τεχνολογίας θα τους επιτρέψει την αυτοαναπαραγωγή δια μέσου των κλώνων! Και προετοιμάζονται από τώρα για τις κοινωνίες των απολύτως απαραίτητων εντός των οποίων τυχαία γεγονότα όπως η γέννηση ενός μη ελεγχόμενου παιδιού δεν είναι αποδεκτά. 
Γι αυτό.