ΓΛΥΚΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΠΙΚΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ
Γράφει ο Ηρακλής Κακαβάνης //
Ολοκληρώνεται, αν δεν πάρει παράταση, η έκθεση της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων και σχεδόν βέβαιο είναι ότι θα την έχουν δει δεκάδες χιλιάδες ζευγάρια μάτια (Την προηγούμενη την είδαν περί τους 180.000 ανθρώπους).
Πολύ λόγος έγινε για την υπαρκτή (ή ανύπαρκτη) ενόχληση των εγχώριων ευρωπαϊστών και «κύκλων» των Βρυξελλών από τον αντιευρωπαϊκό «λόγο» των Ελλήνων σκιτσογράφων. Λιγότερη συζήτηση για το περιεχόμενο της έκθεσης.
Είναι η δεύτερη έκθεση που διοργανώνει η Λέσχη Γελοιογράφων. Είχε προηγηθεί πέρσι το «Μετέωρο βήμα» με θέμα το προσφυγικό. Η περσινή έκθεση λόγω του θέματος (προσφυγικό) είχε μια καθολική απήχηση, μιας και σημείο συνάντησης σκιτσογράφων, κοινού (και πολιτικών) ήταν οι αξίες του ανθρωπισμού. Μπορούσαμε όλοι να συμφωνήσουμε στην περιγραφή του δράματος των προσφύγων, και πάρα πολλοί ευρωπαϊστές μπορούσαν εύκολα να δεχτούν ευθύνη (και) της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ενδεικτικό ότι την έκθεση στη Ρόδο εγκαινίασε ο ΠτΔ Προκόπης Παυλόπουλος – απ’ τους κύριους εκφραστές και υπερασπιστές του Ευρωπαϊκού ιδεώδους).
Η συμφωνία στην ανθρωπιστική διάσταση του θέματος «έκρυψε» τις πολιτικές προεκτάσεις του θέματος, τις διαφορετικές προσεγγίσεις στον τρόπο αντιμετώπισης των προσφύγων και τις όποιες αδυναμίες της έκθεσης.
Η φετινή έκθεση με θέμα την Ευρώπη ( ή πιο σωστά την κρίση του Ευρωπαϊκού οράματος) είναι ένας καθρέπτης του ελληνικού Τύπου. Αναπαράγει την κυρίαρχη πολιτική αφήγηση για το (χαμένο) ευρωπαϊκό όραμα (ενδεικτικό και το εισαγωγικό σημείωμα της Λέσχης και τα περισσότερα αντιευρωπαϊκά σκίτσα, κάποια φτάνουν στα όρια του αφορισμού) και τα «στερεότυπα» για την ελληνική κρίση, τη διαχείρισή της και την επιβολή των μνημονίων (Γερμανία, Μέρκελ, Σόιμπλε κλπ). Από τα σκίτσα αναδύεται επίσης μια απογοήτευση για τη διάψευση του οράματος (κάτι για το οποίο φταίνε οι άλλοι, οι ισχυροί της Ευρώπης). Λες και θα μπορούσε αυτή η Ένωση, αυτή η λυκοφωλιά του κεφαλαίου, να γίνει ποτέ Ευρώπη των λαών.
Από αρκετά σκίτσα βέβαια δε λείπουν οι μικρές επιμέρους αλήθειες ή αυτά που εύστοχα εντοπίζουν πλευρές της ασχήμιας αυτής της ΕΕ.
Ένα από τα χαρακτηριστικά στοιχεία αυτής της ενότητας της έκθεσης, είναι το κλαψούρισμα των Βρετανών σκιτσογράφων για το Brexit.
Λιγότερες οι ενστάσεις στα σκίτσα με αντιφασιστικό περιεχόμενο και αυτά που προσπαθούν να προσεγγίσουν – περιγράψουν το πώς η Ευρωπαϊκή Ένωση θρέφει το φασισμό (Οχι όλα πετυχημένα – Εξαιρετικό το σκίτσο με την κλεψύδρα, του Δ. Γεωργοπάλη). Τα σκίτσα αυτής της ενότητας ενόχλησαν αρκετούς ευρωπαϊστές.
Όμως σε αυτή την ενότητα υπάρχει ένα σκίτσο ενός εξαιρετικού νέου σκιτσογράφου που δίνει μια εικόνα γα το τι συμβαίνει στην Ουκρανία η οποία δεν είναι ακριβής.
Αυτή είναι η εικόνα που θέλουν να προβάλλουν κάποιοι πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες της περιοχής για να κρύψουν τόσο τον αντικομμουνισμό όσο και τη σύγκρουση συμφερόντων.
Οσον αφορά τους συμμετέχοντες σκιτσογράφους, αποτυπώνεται το πολιτικό επίπεδο πολιτικής ωριμότητας και ικανότητας να σκιτσάρουν την έμπνευσή τους. Στους κάποιους νέους σκιτσογράφους έκδηλη η επίδραση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (κυνήγι του εντυπωσιασμού).
Κάνοντας τον απολογισμό η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων θα πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα τι πρόσφερε (περισσότερο από την καθημερινή παρουσία των σκιτσογράφων στα Μέσα) η συγκεκριμένη έκθεση. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα είναι και η αφετηρία για την επόμενη έκθεσή τους η οποία δεν θα πρέπει να είναι ούτε αυτοσκοπός ούτε συντεχνιακή υπόθεση, όπως περίπου περιγράφεται στην ανακοίνωση – απάντηση της Λέσχης στις όποιες επιθέσεις δέχτηκε.
ΥΓ: Η έκθεση οργανώθηκε στον απόηχο της επετειακής Συνόδου στη Ρώμη στις 25 Μάρτη 2017, των 27 αρχηγών κρατών της ΕΕ για τα 60 χρόνια απ’ την υπογραφή της θεμελιακής, για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Επίσης η έκθεση συνέπεσε και με την 72η επέτειο της μέρας μνήμης της Αντιφαστικής νίκης της 9ης Μάη 1945, όπου με την είσοδο του Κόκκινου Στρατού στο Ράιχσταγκ, σφραγίστηκε η νίκη των συμμάχων κατά του φασισμού και έκλεισε μια από τις σκοτεινότερες περιόδους στην ιστορία της ανθρωπότητας. Έτσι η 9η του Μάη είναι χαραγμένη στη μνήμη των λαών της Ευρώπης, αλλά και όλου του κόσμου, σαν μέρα που συμβολίζει τη Νίκη κατά του Φασισμού στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το ιστορικό φορτίο της 9ης Μάη μαγαρίστηκε με την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το 1985 να ορίσει την 9η του Μάη ως «Μέρα της Ευρώπης», με το αιτιολογικό ότι τη μέρα αυτή, το 1950, ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών, Ρομπέρ Σουμάν, απηύθυνε την έκκληση για τη δημιουργία μιας «ευρωπαϊκής ομοσπονδίας».
Αντί για την πραγμάτωση των λαϊκών προσδοκιών του 1945 για ένα μέλλον με ειρήνη, ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη, αιτήματα που καταγράφηκαν σε όλα τα κινήματα αντίστασης κατά του φασισμού, η σημερινή Ευρώπη είναι η Ευρώπη της συνθήκης του Μάαστριχτ των 120 εκατομμυρίων φτωχών, των 50 εκατομμυρίων ανέργων και των 4,1 αστέγων, του κοινωνικού αποκλεισμού της περιθωριοποίησης και των πολέμων.
Και αυτά τα «οικεία κακά» απ’ τα δήγματα με το πενάκι των σκιτσογράφων ενοχλούν… Αλλά είναι η πραγματικότητα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου