ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

 ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ: ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

 Ζαριανόπουλος: Μία ακόμη επιχείρηση εξαπάτησης των εργαζομένων

Την τελική πρότασή της για τον αποκαλούμενο «Ευρωπαϊκό Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων» (ΕΠΚΔ) παρουσίασε χτες στο Ευρωκοινοβούλιο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Το προκαταρκτικό σχέδιο παρουσιάστηκε στις 8 Μάρτη 2016 και θα ακολουθήσουν διαβουλεύσεις σε όλα τα επίπεδα της ΕΕ, προκειμένου να φτάσει στην τελική πρόταση.

Παρεμβαίνοντας στη συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Σωτήρης Ζαριανόπουλος σημείωσε: «Ο λεγόμενος "ευρωπαϊκός κοινωνικός πυλώνας" αποτελεί μία ακόμη επιχείρηση εξαπάτησης των εργαζομένων. Επιταχύνει και γενικεύει τη βάρβαρη αντεργατική πολιτική ΕΕ - κυβερνήσεων, που ήδη εφαρμόζεται ενιαία από τα ευρωενωσιακά όργανα και τις αστικές κυβερνήσεις σε όλα τα κράτη - μέλη για τα κέρδη των μονοπωλίων.

Οι 20 δράσεις του πυλώνα ανοίγουν δρόμους στις πιο σκληρές μορφές εκμετάλλευσης: Γενίκευση ελαστικής απασχόλησης στο όνομα ισορροπίας οικογενειακής - εργασιακής ζωής, δουλειά μέχρι τον τάφο και συντάξεις φτωχοκομείου στο όνομα της "ενεργού γήρανσης", υπονόμευση Συλλογικών Συμβάσεων και μισθοί πείνας, στο όνομα του ελάχιστου εισοδήματος, εντατικοποίηση και εκμετάλλευση χωρίς όρια στο όνομα των "καινοτόμων μορφών εργασίας". Και για να περάσουν ανεμπόδιστα υποταγή στους καπιταλιστές στο όνομα του "κοινωνικού διαλόγου".

Ζωή και δουλειά με δικαιώματα στον καπιταλισμό και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση δεν υπάρχει. Για τον εργαζόμενο λαό ένας δρόμος υπάρχει: Αναμέτρηση με το κεφάλαιο και τις συμμαχίες του, για να γίνει ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει, να ζήσει τη ζωή που του αξίζει και μπορεί».

Πρακτικά, στόχος είναι να αποτελέσει ο ΕΠΚΔ μηχανισμό ελέγχου, καταγραφής, διαμόρφωσης και από κοινού υλοποίησης πολιτικών, τόσο για τη στήριξη, ενίσχυση και προώθηση νέων ανατροπών στην αγορά εργασίας, για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων της ΕΕ, όσο και για τη διαχείριση της φτώχειας, που μεγαλώνει σχετικά και απόλυτα, στο έδαφος της εργασιακής εκμετάλλευσης που μεγαλώνει, ώστε να εξασφαλίζεται η απαραίτητη για τους κεφαλαιοκράτες «κοινωνική συνοχή».