ΤΟ ΜΠΑΡΚΟ

 Το μπάρκο είναι ανάσταση.. Το κάθε μπάρκο.. Που απελευθερώνει σώμα, μυαλό, ή και τα δύο μαζί. Στο όνειρο και τα θέλω μας. Δικαίως.  Ξοδεύουμε μια αληθινή ζωή κυνηγώντας μιαν άλλη. Κατά κανόνα πλάσμα δικαίου.. Ο όρος που δίνει υπόσταση δικαιωμάτων ζωής στο έμβριο η νομική... Πλάσμα της φαντασίας ο ποιητής. Περί του αγνώστου πρόκειται και στις δύο περιπτώσεις.. Αν όχι κατ’ όψιν, με βεβαιότητα κατά βάθος. Δεν αρκεί επομένως να έχεις συσταθεί δια χειραψίας με το στιλβωμένο από τ’ όνειρο και τα θέλω σου ..πλάσμα. Συχνά ελλοχεύει η απογοήτευση της εσωτερικής σκουριάς. Ν αντιστοιχείται πρέπει αυτό σε όλη την έκταση των προσδοκιών σου.. Διαφορετικά θα περιοριστείς ξανά στα σύνορά σου. Το σώμα σου.. Όπως οι φυλακισμένοι που τους άνοιξαν μια τρύπα στην ελευθερία και τυφλωμένοι από το φως της επέστρεψαν έντρομοι στο κελί τους. Ναι συνεπώς στο μπάρκο της ανάστασης.. Της απελευθέρωσης του ονείρου.. Προσοχή όμως στο χρώμα της φλόγας από το περιεχόμενό του..