ΕΥΡΩΠΗ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ

 Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Ανησυχεί ο πρωθυπουργός για τη τάξη που εκπροσωπεί..

Διερωτάται αγωνιωδώς από την εφημερίδα των Συντακτών ο μεταλλαγμένος Τσίπρας αν η Ευρώπη χρειάζεται πολλαπλές επιλογές ή πολλαπλές ταχύτητες.. Ένα σενάριο που μπορεί να βρίσκεται στην αρχή αλλά καθώς φαίνεται θα κινηθεί πάρα πολύ γρήγορα..

Και για ποιον ανησυχεί; 


Για τη τάξη της οποίας έχει καταστεί υπέρμαχος. Τη κυρίαρχη. Μόνο που αυτή πλέον δεν εκφράζει τίποτα περισσότερο από την οπισθοφυλακή στον πόλεμο των σφοδρότατων ανταγωνισμών μεταξύ των ευρωπαϊκών μεγαθηρίων.. 

Και τι λέει ο Αλέξης Τσίπρας; 
 Πως με το σενάριο αυτό υπάρχει κρίση προσανατολισμού.. 

Πρόκειται για ένα νέο παραμύθι ταυτόσημο εκείνων που πουλούσε το κόμμα του στη πολιτική αγορά όταν διακήρυτε τα περί της σύγκλισης των οικονομιών μέσα σε ένα καθεστώς τρομακτικής ανισομετρίας. Για να ακολουθήσουν εκείνα τα επίσης γνωστά παραμύθια ..Τα περί "διαφορετικού μίγματος" και άλλα φαιδρά στη μία και μόνη συνταγή: 

Την πολιτική της λεηλασίας των λαών δια μέσου της λιτότητας και των αυστηρών δημοσιονομικών περιορισμών. Εξ αιτίας του ψεύδους τους όμως άπλωσε σε όλα τα κράτη μέλη σαν μαύρη λαδιά το κίνημα του ακροδεξιού λαϊκισμού, έχοντας στο πλάι του εκείνη τη γλίτσα του ευρωσκεπτικισμού. Λες και είναι οι ευρωπαϊκοί λαοί η αιτία της αυτοκαταστροφής τους.. 

Δικαίως κατά συνέπεια εμφανίζεται ο Τσίπρας δυσαρεστημένος από μια Ευρώπη αλά καρτ που έχει χάσει την δυναμική και το περιεχόμενό της. Επειδή η Ευρώπη που οραματιζόταν και υποστήριξε με πάθος όλο το διάστημα της παρουσίας του στο πολιτικό προσκήνιο, είναι η ευρώπη των τραπεζών και των πολυεθνικων ομίλων, που όμως δεν θα παρέκαμπτε την εγχώρια ελίτ.

 Επειδή περί αυτού πρόκειται. Αυτό τον πονάει...

Αυτή υπερασπίζεται όταν δηλώνει πως υπάρχει κίνδυνος εκφυλισμού του Ευρωπαϊκού ιδεώδους. 
Δηλαδή το ιδεώδες της λευκής βίβλου, του ευρωσυντάγματος του αφανιστικού ανταγωνισμού και των Αγορών.
 Δηλαδή των τραπεζών τις οποίες και αυτός από κοινού με τους υπολοίπους λακέδες του ευρωπαϊκού τόξου παρέδωσε άνευ όρων στο αλλοδαπό κεφάλαιο. 

Γίνεται δε ολοφάνερο στη φράση του που θέλει ένα τέτοιο μοντέλο -αυτό των ισχυρών οι οποίοι θέτουν τους κανόνες για τον εαυτό τους-να μην γίνεται αποδεκτό. Ξεκάθαρα παίρνει τα μπόσικα της εγχώριας ολιγαρχίας που σαφώς είναι η πλέον αδύναμη στο ευρωπαϊκό κάδρο. Κάτι σαν το προλεταριάτο της ευρωπαϊκής κυρίαρχης τάξης. 

Και πότε το ανακαλύπτει;

 Σήμερα που σαφώς και κατηγορηματικά καταργείται η ευθύνη των ισχυρών έναντι των αδυνάμων. Ευρωπαϊκή και όχι αφρικανική ζούγκλα. 

Και τι αντιτείνει αυτού; Ένα νέο μύθευμα..

Την Ευρώπη των πολλαπλών επιλογών που θα θωρακίζει εξ ίσου όλες τις ελίτ των κρατών μελών έναντι των λαϊκών αιτημάτων και διεκδικήσεων. Επομένως και κατ' αυτόν: 

«Ευρώπη πολλαπλών επιλογών», που θα δίνει «τη δυνατότητα σε "αυτούς που θέλουν περισσότερα, να κάνουν περισσότερα" και να επιδιώξουν διαφοροποιημένους βαθμούς ολοκλήρωσης», αλλά «μέσα από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, που θα διασφαλίζουν τον ανοιχτό, δημοκρατικό και συνεκτικό χαρακτήρα της Ενωσης»

Σε απλά ελληνικά: Ικετεύει --ως γνήσιος εκφραστής του ελληνικών διαβατηρίων κεφαλαίου-- κατά κάποιο τρόπο το Ευρωπαϊκό ιερατείο, να διασπείρει έστω κάποια ψίχουλα από τη μεγάλη λεηλασία των λαών, επί της Εκάλης του Ψυχικού της Βούλας και των λοιπών καταλοίπων μιας σαθρής και διεφθαρμένης οικονομίας. Διαφορετικά απειλεί πως θα λειτουργήσει όπως μια ιερόδουλος που κρύβει από τον νταβατζή της τα κέρδη στο σουτιέν και στο καλτσόν , με εκείνον να της απαντά πως θα της κλείσει το πορνείο.. grexit...

Η κατάσταση έχει ξεφύγει και δυστυχώς ο λαός με ευθύνη της καθεστωτικής ανακοινωσιογραφίας και όχι δημοσιογραφίας παραδέρνει στη δίνη που προκαλούν τεράστια γεωπολιτικά συμφέροντα. Πια ένα συντεταγμένο κίνημα αντίστασης δεν είναι πολυτέλεια περιττή. Είναι αδήριτη ανάγκη. Αν δεν συμβεί τότε τα δεινά της Αποκάλυψης του ψυχοπαθούς Ιωάννη θα είναι λούνα παρκ εμπρός σε εκείνα που μας αναμένουν..