Ευγένιος Ανδρικόπουλος
Αν η δημοσιογραφία είναι ο έλεγχος της εξουσίας τότε σύσσωμοι οι Ελληνες δημοσιογράφοι οφείλουν να μετακομίσουν στην Γερμανία. Η Ελλάς είναι πλέον χώρα κλινικά νεκρή και δεν χρειάζεται παρά κάποιος να τραβήξει το καλώδιο από την πρίζα για την απαλλάξει από τη μιζέρια της.
Οι όποιες ειδήσεις προκύπτουν αποκλειστικά από κέντρα εκτός του παραδοσιακού πεδίου δράσης της πολιτικής. Τη νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία δηλαδή, με τη δεύτερη να έχει αναλάβει ρόλο μεταφορέα των ομοσπονδιακών εντολών και τη πρώτη να ασκεί αυστηρά τη διεκπεραίωσή τους επικυρώνοντάς τις σε ό,τι κάποτε ονομαζόταν ναός της δημοκρατίας.
Τη βουλή.
Με τα νομοθετήματα στις πλείστες των περιπτώσεων να έχουν συνταχθεί από το καθ’ ύλη αρμόδιο Γερμανικό υπουργείο διοίκησης του προτεκτοράτου, του οποίου ηγείται ο τοις πάσι γνωστός ανάπηρος σώματι και ψυχή. Και είναι αυτός που αποφασίζει για τις τύχες δέκα εκατομμυρίων ελλήνων.
Ο κρατικός προϋπολογισμός είναι η στενά λογιστική περιγραφή εσόδων εξόδων, υπό την ρητή υποχρέωση της δημιουργίας πλεονασμάτων λαϊκού αίματος, για να αποπληρωθεί ένα χρέος σατραπικής κατά του λαού επινόησης, των εγχώριων και αλλοδαπών τοκογλύφων. Κάτι που επέβαλλε την απουσία από τη βουλευτική αντιπαράθεση του ιδεολογικού προσανατολισμού. Για να περιορίσει την πολιτική επιχειρηματολογία στο ποιος έχει την ιδανικότερη συνταγή εφαρμογής των όρων συνθηκολόγησης. Επειδή περί αυτού πρόκειται.
Ο άνευ μάχης ηττημένος λαός καλείται από την ηγεσία του να υποκλιθεί στο αυτοκρατορικό μεγαλείο των ισχυρών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και όταν αγανακτώντας σαλεύει απειλητικά, κραδαίνουν εναντίον του τον εκβιασμό της οικονομικής ασφυξίας.
Όμως ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι.
Και δεν έχει συμβεί επειδή αντιμετωπίζει καθημερινά το άχθος της επιβίωσης συμπεριλαμβανομένου σε αυτή και του τραπεζικού τρόμου απώλειας της στέγης του. Συμβαίνει γιατί στερείται κάθε ελπίδας ανάταξης των συνθηκών ζωής του.
Οι χώροι εργασίας –δημοσίου και ιδιωτικού τομέα- μοιάζουν με ζούγκλα όπου ήλιο με ήλιο η εργοδοσία παραμονεύει σαν σαρκοβόρο αρπακτικό να κατασπαράξει τον θεσμικά άοπλο εργαζόμενο.
Η περίθαλψη μετεξελίχθηκε σε οδύσσεια όπου κανείς πλέον δεν βρίσκει την Ιθάκη της ανάνηψής του.
Η παιδεία προετοιμάζει καιρό τώρα ανταλλακτικά των πολυεθνικών μηχανών (εξειδικευμένοι αμόρφωτοι) με τα σπλάχνα των εχόντων και κατεχόντων να διατηρούν ένα σαφές προβάδισμα στη τριτοβάθμια εκπαίδευση και τους υπολοίπους μια άμορφη και άβουλη μάζα εξυπηρέτησης της «βαριάς βιομηχανίας». Τον τουρισμό.
Εξεζητημένη εικόνα αρνητικού φιλμ που αν η ενημέρωση δεν είχε παραδοθεί στα χέρια τυχοδιωκτών, ίσως να είχε ξεκαθαρίσει. Για να είναι ο ίδιος ο λαός αψευδής μάρτυρας των αιτιών της καταστροφής του. Τώρα τελεί υπό πλήρη σύγχυση και είναι απολύτως δικαιολογημένος.
Ποιος και πώς να του εξηγήσει πως οι καθημερινές πληγές του είναι το σύμπτωμα ενός καρκίνου που καλείται καπιταλιστική κρίση και που σήμερα δεν έχει αποκλειστικά τη μορφή της υπερσυσσώρευσης του χρήματος σε μερικές δεκάδες θησαυροφυλάκια.
Γιατί το χρήμα έχει σχεδόν εξ ολοκλήρου αντικατασταθεί από τα χρεόγραφα.
Το κατά πλάσμα δικαίου χρήμα.
Μια τερατογένεση των οικονομικών εργαστηρίων του καπιταλιστικού σκότους που καμιά έστω δεύτερου βαθμού συγγενική σχέση δεν έχει με την ζωντανή οικονομία της πραγματικής παραγωγής.
Τα δεσμά της λαϊκής υπερχρέωσης είναι...
Κι έτσι κάπως ξεκίνησε το διεθνές γαϊτανάκι που όταν κι ο τελευταίος άρχοντας καβαλήσει τον τελευταίο εργάτη θα ξεσπάσει η άγρια και τυφλή εξέγερση. Ο καιρός γαρ εγγύς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου