Just Walk Away!!

«Μα άκουσέ το» του είπα ένα βράδυ κι άρχισε ο προαιώνιος καβγάς. Γαλουχημένος ήταν από την αποστειρωμένη ωδειακή καραντίνα της διδαχής των μεγάλων κλασσικών. «Μα δεν σε αγγίζει» τσαντίστηκα. «Όχι ρε άθλιε» απάντησε και με τη μόρφωση που έχεις δεν έπρεπε να το αφήνεις να περνά καν από δίπλα σου» μου αντέτεινε θυμωμένος… «Άντε στο διάβολο» ψέλλισα γιατί βαριόμουν το γνωστό αδιέξοδο. «Αν ήσουν κρατούμενος στο Νταχάου δεν θα σε έβαζαν στους φούρνους επειδή είσαι στεγνός.. Δεν σου λείπει μόνον λίπος αλλά και συναίσθημα », κατέληξα κι έμεινε όπως πάντα ο λόγος μετέωρος. ΄
 

Ωσπου μερικά χρόνια μετά, με πήρε με το αυτοκίνητό του για καφέ στη Βάρκιζα. Δεν ήταν η πρώτη φορά που έμπαινα και προετοιμαζόμουν για την επερχόμενη σκληρή δοκιμασία. Θα στόμωνα με τους Μπαχ Βιβάλντι Μπετόβεν άντε και κανένα Βάγκνερ για να ικανοποιηθούν οι .. φθηνές λαϊκές μου προτιμήσεις.. Και ω του θαύματος! Στ’ αυτιά μου η Σελίν Ντιόν στο Just Walk Away!! Ναι το ίδιο αυτοπροσώπως αποτυπωμένο ως είχε γραφεί από τους Marti Sharron Μουσική καιAlbert Hammond στίχοι. Κι άρχισε πάνω στην αφωνία από την έκπληξή μου να μου υμνεί την μελωδία τις συγχορδίες και το rythme blouz  που προέρχεται από τις εκκλησιαστικές χορωδίες των νέγρων του νότου!! Στο μεταξύ μας περιέβαλε σαν το βελούδο η κυματιστή φωνή της Σελίν Ντιόν και το μόνο που πρόλαβε να πει ήταν «κάπως έτσι είναι το μουσικό αποτύπωμα του έρωτα!!» Εκεί τάπαιξα! Τον κοίταξα και πρόσεξα πως το βλέμμα του ταξίδευε ήδη. Τρομοκρατήθηκα επειδή υποψιάστηκα πως μόνον κατά το σώμα του ήταν δίπλα μου. Σταματήσαμε για να πάρω εγώ τ’ αμάξι.. «Θέλω να σου μιλήσω» μου είπε και «βέβαια θέλεις» του απάντησα. «Για το μουσικό αποτύπωμα του…» «Άσε» τον διέκοψα. «Απλώς περιέγραψέ την και μου φτάνει…» «Είναι σαν το τραγούδι που ακούς» ψιθύρισε με κάποια ίχνη ενοχών για τις μουσικές του επιλογές.. «Δεν περίμενα να είναι διαφορετική» απάντησα κι άφησα τα υπόλοιπα στη Σελίν Ντιόν..