Δεν είναι κρίση, είναι αναδιανομή πλούτου..
«(…) Έχουμε δεσμευτεί να οικοδομήσουμε μια ανοιχτή δημόσια οικονομία, απορρίπτοντας τον προστατευτισμό, προωθώντας το παγκόσμιο εμπόριο και τις επενδύσεις.
Μεταξύ άλλων, και διαμέσου της περαιτέρω ενίσχυσης του πολυμερούς εμπορικού συστήματος, εξασφαλίζουμε ευκαιρίες σε ευρεία βάση μέσω και της δημόσιας στήριξης –με σκοπό- την ενίσχυση της ανάπτυξης σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία. (…)
Έτσι, οι προσπάθειες εξυγίανσης –στη ζώνη του ευρώ- που επιχειρήθηκαν κατά την τελευταία διετία έχουν οδηγήσει σε απτά αποτελέσματα». Τάδε έφη Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σε ανακοίνωσή του προς το ΔΝΤ στις 16/6/2016· τότε που στην Ελλάδα, για άλλη μια φορά, ανέβαινε η παράσταση το καλό ΔΝΤ και οι κακοί Ευρωπαίοι, απ’ την κυβέρνηση της «αριστεράς».
Προς επίρρωσιν των όσων ανέφερε ο δρ Σόιμπλε, ο πρώην επικεφαλής του υπερταμείου «Treuhand», το οποίο στις αρχές της δεκαετίας του ’90 έκλεισε πάνω από 3.700 εργοστάσια της Ανατολικής Γερμανίας, ωθώντας στην ανεργία τρία εκατομμύρια πολίτες, παραθέτουμε τα πρόσφατα στοιχεία της Eurostat για τη φτώχεια στη γηραιά ήπειρο. Σύμφωνα μ’ αυτά:
Το 2015, 119 εκ. άνθρωποι, ήτοι το 23,7%(> 23,3% -2009) του πληθυσμού της ΕΕ, βρίσκονταν στο όριο της φτώχειας ή και του κοινωνικού αποκλεισμού. Το 17,3% των Ευρωπαίων πολιτών τη χρονιά που μας πέρασε ήταν στο κατώφλι της φτώχειας εξαιτίας των κοινωνικών μεταβιβάσεων, πράγμα που σημαίνει ότι το διαθέσιμο εισόδημά τους ήταν κάτω από το συνολικό όριο της φτώχειας. Ένας στους δώδεκα πολίτες στερείται σοβαρών υλικών μέσων (κατάσταση ένδειας) για την εκπλήρωση των υποχρεώσεών του.
Τέλος, ένα στα δέκα νοικοκυριά στην Ευρώπη παρουσιάζουν χαμηλή εργασιακή ένταση: το 10,5% του πληθυσμού ηλικίας 0-59 ετών στην ΕΕ ζουν σε νοικοκυριά στα οποία οι ενήλικοι εργάστηκαν 20% λιγότερο από την περασμένη χρονιά. Αυτά ήταν τα «απτά αποτελέσματα» της μονεταριστικής συνταγής του κυρίου Σόιμπλε και της υπόλοιπης – ευρωατλαντικής- συντροφιάς του πάνω στο σώμα των λαών της Ευρώπης.
«Δεν είναι κρίση, είναι αναδιανομή πλούτου».
Πριν λίγες μέρες, κατατέθηκε στη Βουλή ο νέος («αναπτυξιακός») προϋπολογισμός. Τι προβλέπει αυτός; Επιβολή νέων φόρων ύψους 2,8 δις ευρώ, με τα νέα πακέτα έμμεσων φόρων να φτάνουν, τουλάχιστον, τα 2,6 δις ευρώ σε ΦΠΑ, τσιγάρα, καφέ, καύσιμα, σταθερή τηλεφωνία· πλήρη εφαρμογή των μειώσεων στο αφορολόγητο- κάτι που θα έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση των φόρων επί των εισοδημάτων των μισθωτών και των συνταξιούχων -καθώς και αλλαγές στην φορολογική κλίμακα και την κλίμακα εισφοράς αλληλεγγύης.
Όλα αυτά, σε μια χώρα που: Το 35,7% (> 28,1%-2008) ζει στο όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Το 22,2% βρίσκεται σε κατάσταση ένδειας. Το 18,7% διαβιεί σε σπίτια με πολύ χαμηλή εργασιακή δραστηριότητα. Το 26,6% των ατόμων ηλικίας 0-17 ετών, το 22,5% ηλικίας 18-64 ετών και το 13,7% των ατόμων ηλικίας 65+, βρίσκονται στο κατώφλι της φτώχειας.
Το χάσμα( βάθος) κινδύνου φτώχειας, για τα ανήλικα έως 17 ετών ανέρχεται στο 30,6% του πληθυσμού, ενώ για τους ενήλικες στο 33,5%. Η ανεργία αγγίζει το 25%. Ο κίνδυνος φτώχειας μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις για τους εργαζομένους είναι στο 13,4% (για τους πλήρους απασχόλησης είναι 11,6%, για τους μερικής απασχόλησης 28,2%), για τους ανέργους 44,8% και για τους συνταξιούχους 10,8% .
Η ανισομερής κατανομή εισοδήματος, σύμφωνα με το συντελεστή Gini (το συντελεστή που περιγράφει πόσο αποκλίνει μια οικονομία από την εισοδηματική ισότητα, με αφετηρία το 0 και κατάληξη το 1) ανέρχεται στο 34,2%.
Το 24,3% του μη φτωχού πληθυσμού αδυνατεί να έχει ικανοποιητική θέρμανση, την ίδια ώρα που το ποσοστό αυτό στον φτωχό πληθυσμό φτάνει το 50%. Πάνω από μισό εκατομμύριο παιδιά υποσιτίζονται, σύμφωνα με την έκθεση της UNICEF.
Τα μέσα και χαμηλά εισοδήματα συρρικνώθηκαν κατά 70% από τα πρώτα μνημονιακά μέτρα, το 2010, ενώ η φορολογική επιβάρυνση μισθωτών, συνταξιούχων και ελεύθερων επαγγελματιών εξακοντίστηκε πάνω από 500%. Σύμφωνα με την έρευνα των Οικογενειακών Προϋπολογισμών της ΕΛΣΤΑΤ, η μέση μηνιαία δαπάνη των νοικοκυριών για την αγορά ειδών διατροφής περιορίστηκε σε 293,3€
Σύμφωνα με την έκθεση του ΙΕΛΚΑ, ενώ το 2009 η μέση μηνιαία δαπάνη για διατροφή και εστίαση ανερχόταν σε 646,28€, το 2015 υποχώρησε στα 495,36€, ήγουν 23,4% μείωση. Το 4,7% του πληθυσμού παραδέχεται ότι πάσχει από κατάθλιψη.
Στο ερώτημα «αν θα ήταν καλύτερα να μη ζει κάποιος ή να βλάψει τον εαυτό του» το 3,3% των συμμετεχόντων απάντησε θετικά. Παράλληλα, όμως, παρότι τα «στοιχεία που έρχονται από τη χώρα είναι τρομακτικά(…) η πλουτοκρατία (…) δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα ώστε να ανησυχεί», όπως σημείωσε πρόσφατα ο Ταρίκ Αλί. Άραγε, μπορεί να μας απαντήσει κάποιος:
Πώς γίνεται τη στιγμή που οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι συμπιέζονται από την μνημονιακή μέγγενη, οι 500 πιο κερδοφόρες ελληνικές εταιρείες να βελτιώνουν εντυπωσιακά την κερδοφορία τους το 2015;
Πώς είναι δυνατόν , την ώρα που η δαμόκλειος σπάθη του ΕΝΦΙΑ βαραίνει τα κεφάλια των φορολογουμένων, η κυβέρνηση της «πρώτης φοράς αριστεράς» να επιτρέπει, με βάση την ΠΟΛ 1138/30-6-2015, σε αλλοδαπές εταιρείες-κατόχους ακινήτων στην Ελλάδα να εντάσσουν τα εισοδήματα από την εκμίσθωση ή την ιδιόχρηση των ακινήτων αυτών σε ευμενέστερο φορολογικό καθεστώς παρέχοντάς τους επιπλέον, τη δυνατότητα οι εμφανιζόμενες δαπάνες για τα ακίνητα να εκπίπτουν από το φορολογητέο εισόδημα και ως εκ τούτου να μην φορολογούνται;
Πώς γίνεται, όταν κόβονται οι δαπάνες από την παιδεία και την υγεία, το ελληνικό κράτος να συνεχίζει να καταβάλλει το 2,64% του ΑΕΠ( κατά κεφαλήν δαπάνη 457$) στο ταμείο του ΝΑΤΟ; Πώς γίνεται να ζητείται πάλι από το λαό, που επιβαρύνεται με επιπρόσθετους φόρους επί ήδη δηλωθέντων εισοδημάτων, να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη, όταν στις λίστες των ελβετικών τραπεζών φιγουράρουν τα ονόματα 576 συμπατριωτών μας ,η συνολική περιουσία των οποίων ξεπερνά τα 80δις $;
Αλήθεια, πώς γίνονται όλα αυτά;
«Όταν δίνω τροφή στους φτωχούς, με λένε άγιο. Όταν ρωτάω γιατί οι φτωχοί δεν έχουν τροφή, με λένε κομμουνιστή», έλεγε o Χέλντερ Καμάρα. Ίσως, αυτή είναι η απάντηση όλων των ερωτημάτων. Του Δημήτρη Κούλαλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου