Τη ψώνισε ο Τσίπρας ή πρόκειται περί ενός ακόμη εν ψυχρώ δολοφόνου;
Τη «μεγάλη υπόσχεση ο ΣΥΡΙΖΑ να μην είναι μια ακόμη κυβέρνηση της κρίσης, αλλά η κυβέρνηση που έβγαλε τη χώρα από την κρίση» επανέλαβε, απευθυνόμενος στην αστική τάξη, ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας, μιλώντας χτες σε συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
Ως βήμα στην κατεύθυνση υλοποίησης αυτής της υπόσχεσης παρουσίασε την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να κλείσει την «αξιολόγηση» ώστε να ανοίξει η συζήτηση για το χρέος, με την ελπίδα μιας ρύθμισης απ' την οποία θα εξοικονομηθούν πόροι που θα στηρίξουν την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας.
Επιχείρησε, μάλιστα, να στοιχειοθετήσει τη δική του εκδοχή του «success story», επικαλούμενος τα πήγαινε - έλα αρχηγών καπιταλιστικών κρατών και τα εύσημα που απονέμουν στην κυβέρνηση για την αντιλαϊκή της πολιτική, αλλά και τους αριθμούς που, όπως είπε, βεβαιώνουν την πορεία ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας, κρύβοντας ότι αυτοί αποτυπώνουν τη μόνιμη σφαγή των λαϊκών δικαιωμάτων και τα «ματοβαμμένα» πλεονάσματα για να βρεθεί ζεστό χρήμα για τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Στο πλαίσιο αυτό, χαρακτήρισε «επίσκεψη μεγάλης σημασίας» αυτή του Μπ. Ομπάμα «και αναγνώρισης των προσπαθειών που έχουμε καταβάλει και συνεχίζουμε να καταβάλουμε για να βγάλουμε επιτέλους τη χώρα από την κρίση», ενώ υπενθύμισε ότι πριν απ' αυτόν κι άλλοι όπως ο Ολάντ, ο Πούτιν κ.λπ. παρήλασαν απ' τη χώρα, επιθεωρώντας στην πραγματικότητα ένα πεδίο όπου διακυβεύονται κρίσιμα για τα μονοπώλια των κρατών τους ζητήματα.
Ο Αλ. Τσίπρας παρουσίασε και το γνωστό αφήγημα περί ΕΕ που τάχα μπορεί να αλλάξει και προς φιλολαϊκή κατεύθυνση, παρουσιάζοντας τους σφοδρούς ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για το ποιο καπιταλιστικό κράτος θα φορτωθεί περισσότερα βάρη (με δεδομένη την επίθεση στους λαούς), ως «σαφείς, αν και συνήθως δειλές, κινήσεις και πρωτοβουλίες αμφισβήτησης της μέχρι χτες απόλυτα κυρίαρχης πολιτικής της στρατηγικής της λιτότητας και των περιοριστικών πολιτικών στην Ευρώπη».
Την ίδια ώρα, τραβούσε νέες πλαστές διαχωριστικές γραμμές, χρεώνοντας στις δυνάμεις που υποστηρίζουν την «καταστροφική και ασφυκτική λιτότητα», την «ανησυχητική άνοδο της λαϊκιστικής ακροδεξιάς», που, όπως είπε, σχετίζεται «με τη διαμόρφωση ενός υπόβαθρου κοινωνικής ανασφάλειας», προσπερνώντας φυσικά ότι τέτοιες πολιτικές υλοποίησαν και υλοποιούν και όσοι ζητούν τώρα μια χαλάρωση της λιτότητας για λογαριασμό του κεφαλαίου, δυνάμεις που επιχείρησε να παρουσιάσει ως τάχα φιλολαϊκές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου