Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ

 Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ


 Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Για φαντάσου! Μας προέκυψε εσχάτως και κυβερνητική ανταρσία. Εσωκομματική αμφισβήτηση του Τσιπρα δηλαδή από το πουθενά. Αλήθεια; Να υποθέσω εγώ τώρα τι; Πως πρόκειται για όψιμη αφύπνιση του «αριστερού υποσυνείδητου; Τι πέραν των προεκλογικών του εξαγγελιών και της πανηγυρικής ομοβροντίας ψήφων υπέρ του τρίτου μνημονίου συνέβη εν τω μεταξύ και δεν το γνωρίζουμε; 


Η σκηνοθετημένη από την κυβέρνηση παράσταση των τηλεοπτικών αδειών επί της οποίας υπέστη μια ανακουφιστική ήττα ο κολλητός του ΄Ελληνα «Τσε Γκεβάρα» κατά κόσμον Παππάς,  τη στιγμή που στο παρασκήνιο ο «κομμουνιστής» Κατρούγκαλος έσφαζε στο γόνατο (για μια ακόμη φορά) τις συντάξεις; Χώρια που στο εγγύς μέλλον ακολουθούν εκλογές στις επικυρίαρχες χώρες (ΗΠΑ Γαλλία Γερμανία) και ο πονοκέφαλος για το τι μέλλει γενέσθαι (της πολιτικής τους τύχης) είναι ισχυρός..

 Το παραμύθι της αμφισβήτησης είναι πλέον εμφανές πως μας προκύπτει από την αγωνία των συγκυβερνώντων να βρουν απαντήσεις σε ερωτήματα υπαρξιακά. 

Δεδομένης της απροθυμίας –διατυπώνεται πλέον όχι μονον διπλωματικά αλλά κυνικά- των τοκογλύφων ν’ ασχοληθούν με ότι αυτοί αποκαλούν ελληνικό χρέος για να καταστήσουν συνεργό και τον λαό, το καθεστώς – συμπεριλαμβανομένης και της μείζονος αντιπολίτευσης – στρεπτοδικεί κατά συρροή και εξακολούθηση στα πρότυπα του διδύμου Σαμαρά – Βενιζέλου. Μέσα σε ένα περιβάλλον πολιτικά ρευστό δηλαδή, εκτοξεύει μια αμφισβήτηση κρότου λάμψης για να κλέψει τη προσοχή των δεινοπαθούντων ελλήνων. 

Ταυτοχρόνως και δήθεν για τον καθησυχασμό των αμφισβητούντων διαχέει στην ατμόσφαιρα κι έναν ανασχηματισμό, λες και η αλλαγή μάσκας στα πρόσωπα τις εξουσίας θα θεραπεύσει πάσα νόσο και πάσα μαλακία. Το ότι την συνοδεύει με το ποιητικό επιχείρημα Σαμαρά, της απαλλαγής από το παλιό, που εξυπηρετούσε ακριβώς την ίδια πολιτική, ανήκει στη σφαίρα της υποκλοπής πνευματικών δικαιωμάτων και όχι της πολιτικής. Πως μεταφράζεται αυτό; Ότι ψάχνει για πρόσωπα που θα απορυθμίσουν (και όχι θα μεταρρυθμίσουν) ολικά τις ζωές του λαού δίχως αναστολές και πολιτικούς συναισθηματισμούς τους οποίους επικαλούνται υποκριτικά οι αμφισβητίες ψηφίζοντας την απορύθμιση. 

Τούτων δοθέντων και θεωρώντας εαυτόν πολιτικά ασφαλή, θα εξακολουθήσει να βασιλεύει εν μέσω ανθρώπινων ερειπίων με τους αποπεμφθέντες να δυσφορούν ακολουθώντας τον, αν και θα τον κατηγορούν για ροπή προς την σοσιαλδημοκρατία που έχει στομάχι πιο εύπεπτο στις ιδιωτικοποιήσεις, τη καταστροφή των σχέσεων εργασίας τη λεηλασία των συνταξιούχων και εν τέλει την εκποίηση της χώρας! 

Κι όλα αυτά ως τα Χριστούγεννα όπου θα έχει ολοκληρωθεί και η δεύτερη αξιολόγηση. Τότε ή περίπου τότε θα προκαλέσει ανέξοδη αναταραχή ζητώντας από την βουλή ψήφο εμπιστοσύνης φέρνοντας τους «αντάρτες» (αν ως τότε δεν θα έχουν όλοι αφομοιωθεί στη λογική Τσίπρα) ενώπιον της καρέκλας τους.

 Το αποτέλεσμα αυτής της κίνησης είναι κάτι που δεν είμαι σε θέση να προβλέψω δεδομένου ότι τα κριτήρια της επιλογής μεταξύ της παραμονής τους στην εξουσία και της παραίτησής τους από αυτή, δεν θα είναι πολιτικά αλλά πρωτίστως προσωπικά.