Στο διεθνές στερέωμα εκτιμούν το έργο μου χτίζοντας Theodorakis Academy και στην Ελλάδα το πνίγουν !!
Μα Μίκη ποια Ελλάδα.. Αυτή που σε πλήγωσε και στο παρά τρίχα ξέφυγες της εκτέλεσης ή μήπως εκείνη που αρνείται στον Ρίτσο τη προτομή στον τόπο καταγωγής του; Η Ελλάδα Μίκη ποτέ δεν απελευθερώθηκε από τους ξένους δραγάτες και τους ντόπιους προεστούς και κοτσαμπάσηδες...
Ξεχειλίζει από οργή ο Μίκης Θεοδωράκης στον πρόλογο που έγραψε για το νέο βιβλίο της Αναστασίας Βούλγαρη. Μεταξύ άλλων, κάνει λόγο για σχιζοφρένεια με την οποία αντιμετωπίζεται στην Ελλάδα, και εκφράζει το παράπονό του λέγοντας πως τον τιμούν οι ξένοι, ενώ η επίσημη Ελλάδα προσπαθεί να τον προσβάλει.
Αναλυτικά το κείμενό του:
ΚΑΙ ΕΓΕΝΕΤΟ ΦΩΣ!
Η εξαίσια δουλειά που έγινε από την Αναστασία Βούλγαρη πάνω στο βιβλίο μου "Διάλογοι στο λυκόφως", προβάλλοντας συνοπτικά την πεμπτουσία της φιλοσοφίας μου για τη ζωή,την κοινωνία, την πολιτική και τον πολιτισμό και πάνω απ’ όλα για την Ελλάδα, θεωρώ ότι βοηθάει αποτελεσματικά την κατανόηση της στάσης μου μέσα στον σύγχρονο κόσμο και προ παντός μέσα στη σημερινή Ελλάδα.
Δεν μπορώ να ξέρω τις σκέψεις και τις ιδέες που επικρατούν μέσα στο ανώνυμο πλήθος των Ελλήνων, όμως ανάμεσα σε μένα και στους επώνυμους όλων των ειδικοτήτων, υπάρχει χάος.
Δεν έχω τίποτα το κοινό μαζί τους. Ανήκουμε σε διαφορετικούς κόσμους. Και έτσι εξηγείται η σχιζοφρένεια με την οποία αντιμετωπίζομαι στη χώρα μου. Δηλαδή, ταυτόχρονα μίσος και αγάπη, εκτίμηση και περιφρόνηση, αποδοχή και απόρριψη κλπ.
Γι’ αυτό, η συνοπτική και ανάγλυφη προβολή των ιδεών μου όπως προβάλλονται από το κείμενο της Βούλγαρη, έχει για μένα τεράστια σημασία. Ακριβώς γιατί βοηθάει το πλατύ κοινό να κατανοήσει τους λόγους για τους οποίους υπάρχει αυτό το χάος που με ακολουθεί από τη στιγμή της πρώτης μου κοινής προσπάθειας και της πρώτης πνευματικής μου δημιουργίας έως σήμερα, δηλαδή της μεγάλης αποδοχής από τον ανώνυμο λαό και της απόλυτης απόρριψης από μέρους των επωνύμων και κυρίως των εξουσιαστών παντός είδους.
Για τους λόγους αυτούς, θεωρώ την διάδοση του νέου βιβλίου μου (καθώς και εκείνου που θα ακολουθήσει με τίτλο Μονόλογοι εις εαυτόν) ως την τελική προσπάθεια της ζωής μου να φύγω από αυτόν τον κόσμο με την συνείδησή μου ήσυχη.
Είναι για μένα απόλυτη ανάγκη, να προβληθούν οι λόγοι και οι αιτίες που οδήγησαν όλους αυτούς να προσπαθούν (και δυστυχώς να καταφέρουν τελικά) να πνίγεται η φωνή μου, να διαστρεβλώνεται η σκέψη μου, να εκμηδενίζεται η πολιτική μου στάση, να απαγορεύεται το μουσικό μου έργο, να αγνοούνται οι πάσης φύσεως ιδέες και απόψεις μου και η όλη στάση μου, ακόμα και όταν κατά κοινή ομολογία βοήθησαν την πρόοδο του λαού μας και της χώρας μας, όπως το Κίνημα των Λαμπράκηδων, η Πολιτιστική Άνοιξη του ’60, η ίδρυση του Πατριωτικού Μετώπου και γενικά ο αγώνας μου κατά της χούντας.
Μπορεί απ’ τη μια μεριά να με γεμίζει με υπερηφάνεια το γεγονός ότι ένας ξένος λαός και δη ο γερμανικός, εκτιμά τόσο πολύ το έργο και τις ιδέες μου, ώστε να ιδρύεται στο Βερολίνο η Theodorakis Academy, μια Ακαδημία που θα μελετά, θα αναλύει και θα προβάλλει το έργο μου συνολικά, δηλαδή τόσο το μουσικό όσο και το πνευματικό-ιδεολογικό, την ώρα που στην χώρα μου η τάξη των επωνύμων πάσης φύσεως το αγνοεί είτε το γνωρίζει και το φιμώνει.
Δηλαδή να με τιμούν οι ξένοι και η επίσημη Ελλάδα να προσπαθεί να με προσβάλει. Αυτό το μαύρο πέπλο που σκεπάζει τη ζωή μου, θα πρέπει να κοπεί με το μαχαίρι, όπως ο Γόρδιος Δεσμός.
Και το μαχαίρι αυτό είναι η ενημέρωση του ελληνικού λαού για τα πραγματικά αίτια που δεν είναι άλλα παρά οι ιδέες μου, όπως περιγράφονται με σαφήνεια στα βιβλία που προανέφερα.
Γι’ αυτό καλώ τους φίλους μου και όσους αγαπούν το έργο μου να ενημερωθούν και να ενημερώσουν, ώστε να διαλυθεί αυτή η ομίχλη που με σκεπάζει και με πνίγει.
Αθήνα, 12.9.2016
Μίκης Θεοδωράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου