Την ίδια ώρα όλα τα οικονομικά – κοινωνικά δεδομένα καταγράφουν αρνητική πορεία, από τη βιομηχανική παραγωγή μέχρι τη λαϊκή κατανάλωση και την ανεργία, παρότι η τελευταία επιχειρείται να εξωραϊστεί με ευέλικτες μορφές απασχόλησης, με επιδοτούμενες, άνευ ουσίας και διάρκειας, θέσεις υποτίμησης των μισθών και αθρόα χωρίς αντίκρυσμα προγράμματα κατάρτισης. Στο μεταξύ το χρέος της χώρας παρά τα μνημόνια, ή καλύτερα εξαιτίας τους, καλπάζει, ενώ η πολυσυζητημένη αναδιάρθρωσή του, έστω χωρίς κούρεμα, έχει παραπεμφθεί στις καλένδες και η συμμετοχή της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ έχει γίνει όνειρο θερινής νυκτός, αφού το χρέος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί βιώσιμο.
Ο αγώνας δρόμου της κυβέρνησης να τηρήσει πιστά τις μνημονιακές δεσμεύσεις και το κυνήγι των μνημονιακών δημοσιονομικών προδιαγραφών, μέσω μιας άνευ προηγουμένου φοροεπιδρομής, μοιάζει με τη γάτα που κυνηγάει την ουρά της και έχει ως αποτέλεσμα, μαζί με το δημόσιο χρέος, να υπερδιογκώνονται τα ιδιωτικά χρέη τόσο προς το Δημόσιο, τις ΔΕΚΟ και τα ασφαλιστικά ταμεία, όσο και προς τις τράπεζες. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τα μικρομεσαία επαγγέλματα και οι μικρομεσαίοι αγρότες πνίγονται στην κυριολεξία και βουλιάζουν στα χρέη, τις υποχρεώσεις, τους φόρους και κυρίως την αναδουλειά.
ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΟΥΦΑΡΙΑ ΠΝΙΓΟΥΝ ΚΑΘΕ ΕΛΠΙΔΑ
Και ενώ η αγορά απ' άκρου εις άκρον της Ελλάδας μοιάζει με απέραντο «νεκροταφείο», στον πυρήνα της οικονομικής τραγωδίας της χώρας βρίσκονται οι εναπομείνασες τέσσερις υπό κατάρρευση «συστημικές» τράπεζες. Οι τράπεζες, παρά το γεγονός ότι έχουν απορροφήσει πολλές δεκάδες δισ. δανεικού δημόσιου χρήματος, μοιάζουν όσο ποτέ με υπολειτουργούντα κουφάρια, στα οποία είναι παρκαρισμένα μη αποπληρούμενα δάνεια, τα οποία πληθαίνουν ακατάπαυστα χωρίς καμία προοπτική, ενώ οι μετοχές των τραπεζών καταρρέουν σε ένα Χρηματιστήριο που μοιάζει με οδυνηρό ναυάγιο. Όλες οι ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών και ιδιαίτερα η τρίτη ανακεφαλαιοποίηση, συνιστούν μέγα σκάνδαλο, το μεγαλύτερο στην ελληνική ιστορία. Οι τράπεζες χάνουν σε καταθέσεις και έχουν σταματήσει στην κυριολεξία να χρηματοδοτούν την οικονομία και το μόνο που πράττουν, πλέον, είναι να ασκούν πιέσεις στις επιχειρήσεις που προκαλούν αλλεπάλληλα ντόμινο χρεοκοπιών και πτωχεύσεων, τα οποία επιδεινώνουν την οικονομία και σπέρνουν παντού μια ψυχολογία διάλυσης, απογοήτευσης και γενικής ανημπόριας. Την ίδια ώρα τόσο το μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών με το σκάνδαλο της τρίτης ανακεφαλαιοποίησης, όσο και οι διοικήσεις τους περνάνε, με τις μνημονιακές ρυθμίσεις, σε ξένα αδίστακτα και κερδοσκοπικά χέρια υπό τους κλαυθμυρισμούς των εγχώριων τρωκτικών, τα οποία τις διοικούσαν μέχρι σήμερα. Ξένοι κηδεμόνες και ξένα κερδοσκοπικά κεφάλαια, κυρίως μέσω των «κόκκινων» δανείων, σχεδιάζουν, κακήν κακώς, να αναδιαμορφώσουν – λεηλατήσουν το επιχειρηματικό τοπίο, ενισχύοντας τερατογενέσεις και στέλνοντας αθρόα τον κόσμο στην φτωχοποίηση και την ανεργία και την οικονομία στα αζήτητα.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΧΑΟΣ, ΜΟΝΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση στη χώρα μας, η οποία ασφαλώς επιδεινώνεται από το ογκούμενο χάος στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό, τις εκρηκτικές χρηματοοικονομικές φούσκες, την μακρόχρονη βασανιστική στασιμότητα και το ατέλειωτο τέλμα της γερμανικής ευρωζώνης, το ελληνικό πολιτικοοικονομικό κατεστημένο δεν διαθέτει κανένα σχέδιο για τον τόπο, πέραν της πιστής εφαρμογής του αδιέξοδου και καταστροφικού τρίτου μνημονίου και των διαλυτικών απορρυθμίσεων που το συνοδεύουν, τις οποίες απορρυθμίσεις βαφτίζουν κατ' ευφημισμό μεταρρυθμίσεις.
ΣΚΛΗΡΗ ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ
Είναι χαρακτηριστική η σκληρή μάχη που δίνουν αυτή την ώρα μνημονιακά κόμματα και οικονομικά συμφέροντα για να ελέγξουν την τηλεόραση και επομένως την πρόσβαση στην χειραγώγηση του λαού και στη χειραγώγηση μιας χώρας που αποσυντίθεται και παρακμάζει οικονομικά, κοινωνικά, αξιακά και πολιτιστικά. Απορούμε για τι είδους ενημέρωση, παιδεία και πολιτισμό μπορεί να γίνεται λόγος όταν τα Μέσα Ενημέρωσης μπορούν να τα κατέχουν μόνο όσοι μπορούν να διαθέσουν οι ίδιοι και εκείνοι που κρύβονται πίσω τους, πολλές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ. Ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα αναπαραγωγής ενός σάπιου και καταρρέοντος συστήματος συμβαίνει αυτήν την ώρα και μπροστά στα μάτια μας από μια γαντζωμένη και νοσηρή εξουσία.
Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ
Η χώρα αυτήν την ώρα με τα μνημόνια, την μνημονιακή πολιτική κοροϊδία και τις ακραίες απορρυθμίσεις δεν έχει κανένα μέλλον. Χρειάζεται ένα πραγματικό σοκ, μια πραγματική επαναθεμελίωση, ένα νέο σχέδιο για το σήμερα και το αύριο, μια μεγάλη αντιμνημονιακή ανατροπή.
Ένα τέτοιο εναλλακτικό σχέδιο διαθέτει, κυρίως, η ΛΑ.Ε, όπως είναι η ΛΑ.Ε που υπογραμμίζει την ανάγκη άμεσης διαμόρφωσης ενός πιο πλατιού, ριζοσπαστικού, δημοκρατικού, πατριωτικού αντμνημονιακού πολιτικού και εκλογικού μετώπου για την ανατροπή. Αυτή η ανατροπή όσο και αν μοιάζει δύσκολο, πρέπει να ξεκινήσει από το δίδυμο μεγάλο πρόβλημα της χώρας, το ιδιωτικό και το δημόσιο χρέος.
Χρειαζόμαστε μια γενναία και ευρύτατη σεισάχθεια στα ιδιωτικά χρέη, ανάλογη με εκείνη του Αθηναίου Σόλωνα, που οδήγησε στο μεγαλείο την αρχαία Αθήνα. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει στη διαγραφή του δημόσιου χρέους και ως προς αυτό καλό είναι να ρίξουμε μια ματιά στο κείμενο που δημοσιεύει η Iskra υπό τον τίτλο: «Χώρες με μη βιώσιμο χρέος που επέλεξαν τη χρεοκοπία, κατέληξαν σε οικονομικό θαύμα» (βλ. εδώ). Φυσικά, για να υλοποιηθούν οι δύο αυτές ριζοσπαστικές κατευθύνσεις αλλά και για να μπορέσει να χρηματοδοτηθεί το Δημόσιο και η οικονομία μας, να ενισχυθούν οι επενδύσεις, να προστατευθεί στοιχειωδώς η εσωτερική παραγωγική βάση και να στηριχθούν μισθοί και συντάξεις με διεύρυνση των θέσεων εργασίας, είναι απαραίτητο η χώρα να περάσει συντεταγμένα στο εθνικό νόμισμα.
Το εθνικό νόμισμα είναι απαραίτητο επίσης για να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες για την αιμορραγία τους από τη σεισάχθεια, μέσω της οποίας ανακεφαλαιοποίησης θα περάσουν σε εθνικά χέρια, σε δημόσια ιδιοκτησία και κοινωνικό έλεγχο για μια αναπτυξιακή αναζωογόνηση της οικονομίας, χωρίς λιτότητα, χωρίς ξεπούλημα του εθνικού πλούτου και με την ανάκτηση όλων των δημόσιων στρατηγικών τομέων σε ένα νέο τύπο ανάπτυξης, όπου η ισχυρή δημόσια πρωτοβουλία και ο αντιμονοπωλιακός έλεγχος της οικονομίας θα συνδυάζονται με τη στήριξη των μικρομεσαίων ιδιωτικών οικονομικών δραστηριοτήτων και της μικρομεσαίας αγροτιάς. Η χώρα χρειάζεται αυτήν την ώρα αποφασιστικότητα και τόλμη και μια νέα ηγεσία που με εναλλακτικό σχέδιο και όραμα και στηριγμένη στη θέληση και τους αγώνες του ελληνικού λαού θα βάλει τη χώρα σε τροχιά ανεξαρτησίας και κυριαρχίας, θα κάνει παρελθόν τη μνημονιακή υποδούλωση και θα αναζωογονήσει τον τόπο, δίνοντας νόημα στις προοπτικές του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου